เศคาริยา 11 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 โอ้ภูเขาละบาโนนจงเปิดประตูทั้งหลายของตน, แลให้ไฟไหม้เผาต้นสนทั้งหลายของตน. 2 โอ้ต้นสนใหญ่จงร้องคร่ำครวญด้วยว่าต้นสนล้มอยู่, แลซึ่งสูงทรงก็เป็นที่ร้างเปล่า, โอ้ต้นไม้โอ๊คทั้งหลายแห่งเมืองบาซาน, จงร้องครางด้วยว่าป่ารกชัฎก็ล้อมอยู่. 3 มีเสียงร้องคริมครางแห่งบรรดาผู้เลี้ยงสัตว์, ด้วยว่าสง่าราศีของเขาทั้งหลายก็เศร้าหมองไป, มีเสียงร้องแห่งบรรดาสิงห์โต, ด้วยว่าซึ่งเป็นที่อวดอ้างแห่งแม่น้ำยาระเคนก็ได้เริดร้างเปล่าไป 4 ยะโฮวาพระเจ้าของข้าตรัสดังนี้ว่า, จงเลี้ยงฝูงสัตว์ที่ต้องฆ่าเสีย. 5 บรรดาผู้ซื้อนั้นก็ฆ่าเขาทั้งหลายแลหามีโทษไม่, แลบรรดาผู้ขายเขาทั้งหลายว่า, จงมีความอวยพรแก่ยะโฮวาด้วยว่าข้ามั่งมีขึ้น, แลบรรดาผู้เลี้ยงของเขาทั้งหลายหามีความเมตตาแก่เขาไม่. 6 ด้วยว่ายะโฮวาตรัสว่า, เราจะไม่งดไว้แก่ชาวเมืองทั้งปวงในแผ่นดินนี้อีก, แลนี่แน่ะเราจะมอบเขาทุกคน, ให้อยู่ในเงื้อมมือเพื่อนซึ่งกันแลกัน, แลในเงื้อมพระหัตถ์แห่งกษัตริย์ของตน, แลเขาทั้งหลายกระทำเมืองให้ร่างเสียไป, แลเราจะไม่ช่วยให้พ้นจากอำนาจมือเขาทั้งหลาย. 7 เหตุฉะนี้เราจึงได้เลี้ยงฝูงสัตว์ซึ่งต้องฆ่า, เพื่อเห็นแก่ผู้มีจิตต์มุทิตาในฝูงนั้น, แลเราได้จัดเอาไม้เท้าคู่หนึ่งไว้สำหรับตัว, อันหนึ่งเราเรียกชื่อว่าความเมตตา, อันหนึ่งเราเรียกชื่อว่าความสามัคคี, แลเราได้เลี้ยงฝูงสัตว์นั้น. 8 แลในเดือนหนึ่งเราได้ล้างผลาญผู้เลี้ยงฝูงสัตว์สามคน, แลจิตต์ของเราระคายในเขาทั้งหลาย, แลใจเขาทั้งหลายเกลียดชังแก่เรา. 9 เราจึงดำรัสว่าเราจะไม่เลี้ยงท่านทั้งหลาย, ผู้ซึ่งจะตายก็ให้เขาทั้งหลายตายไป, แลผู้ที่จะตัดก็ให้ตัดฉิบหายไป, แลผู้ซึ่งเหลือยู่นั้น. ให้เขาทั้งหลายกัดกินเนื้อซึ่งกันแลกัน. 10 เราจึงได้เอาไม้เท้าของเราชื่อว่าความเมตตาแลตัดเสีย, เพื่อจะได้ทำลายเลิกคำสัญญาของเรา, ที่เราได้ทำไว้ต่อประเทศทั้งหลาย. 11 แล (คำสัญญา) นั้นได้ถูกทำลายเสียแล้วในวันนั้น, แลฝูงแกะอันมีจิตต์มุทิตาที่ได้ติดตามเรา, ก็ได้รู้ว่าคำนี้เป็นคำของยะโฮวา. 12 ข้าจึงได้กล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, ถ้าตาของท่านทั้งหลายเห็นดีจงให้บำเหน็จราคาแก่ข้า, ถ้าหาไม่ก็จงเหนียวไว้เถิด, แลเขาทั้งหลายจึงได้ชังราคาของข้าคือเงินสามสิบแผ่น, 13 แลยะโฮวาตรัสแก่ข้าว่า, ราคาอันงามนี้, ซึ่งเขาทั้งหลายได้กำหนดราคาแห่งข้านั้น, จงทิ้งให้แก่ผู้ช่างหม้อ, แลข้าได้เอาเงินสามสิบแผ่นนั้น, ทิ้งลงในวิหารแห่งพระยะโฮวาให้แก่ผู้ช่างหม้อ. 14 ข้าได้หักไม้เท้าที่สองของข้าคือความสามัคคี, เพื่อจะทำลายเสียซึ่งความไมตรีแก่พี่น้องในพวกยะฮูดาแลพวกยิศราเอล. 15 แลพระยะโฮวาตรัสแก่ข้าว่า, ท่านจงเอาเครื่องอุปกรณ์การเลี้ยงสัตว์ของคนโง่มาอีกที. 16 เพราะนี่แน่ะเราจะตั้งผู้เลี้ยงสัตว์ผู้หนึ่งไว้ในแผ่นดิน, ท่านจะไม่เยี่ยมเยียนผู้ที่ถูกคว่ำบาตร, จะไม่แสวงหาผู้ที่หลงหายไป, จะไม่รักษาผู้ที่เป็นบาดแผล, จะไม่เลี้ยงดูผู้มีกำลังอ่อน, แต่จะได้กินเนื้อแกะอ้วน, แลจะหักกีบเท้าสัตว์เสีย. 17 วิบัติแก่ผู้เลี้ยงแกะขี้คร้าน, ซึ่งทอดทิ้งฝูงสัตว์เสียนั้น, จะมีกะบี่สะกัดแขนแลทะลวงตาเบื้องขวาของเขา, แขนของเขาก็จะลีบไปเป็นแน่, แลตาเบื้องขวาของเขาก็จะบอดเป็นแท้ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society