เพลงซาโลมอน 4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 “แม่คนรักของฉันเอ๋ย, ดูเถอะ, เธอช่างแฉล้มแช่มช้อย; ดูซี, เธอเป็นนางงาม; ดวงเนตรของเธอดังตานกพิลาปเห็นแจ๋วอยู่ในผ้าโปร่ง, ผมของเธอเป็นลูกระลอกดุจฝูงแพะที่นอนอยู่ตามเนินลาดภูเขาฆีละอาด, 2 ซี่ฟันของเธอเรียบสะอาดสะอ้านดุจดังฝูงแกะที่ถูกตัดขนใหม่ๆ, เพิ่งขึ้นมาจากการชำระ, มีลูกแฝดติดมาทุกตัว, และหามีตัวใดแท้งลูกไม่. 3 ริมฝีปากของเธอแดงดุจด้ายสีครั่ง, และปากของเธอก็งามคมขำ. ขมับของเธอดูทางผ้าโปร่งเห็นเหมือนผลทับทิมผ่าซีก. 4 ลำคอของเจ้าระหงดุจป้อมของกษัตริย์ดาวิดที่ได้ก่อสร้างไว้เก็บเครื่องอาวุธ, มีเกราะพันหนึ่งแขวนไว้, กับมีโล่ห์ของชายฉกรรจ์เก็บไว้ที่นั่นทั้งหมด. 5 ถันสองเต้าของเธองามสระสรวยดังลูกกวางสองตัวซึ่งเป็นฝาแฝดกัน, ที่กำลังหากินอยู่ในท่ามกลางหมู่ต้นซ่อนกลิ่น. 6 พอให้อากาศเย็นลงไปเถอะ, และพอเงาหมดไปแล้วนะ, ฉันเองจะไปยังภูเขามดยอบ, และภูผากำยาน. 7 โอ้แม่คนรักของฉันเอ๋ย, เธอช่างงามพร้อมพรั่งไปทั้งนั้น; ในตัวเธอจะหาตำหนิสักนิดหนึ่งก็ไม่มีเลย.” 8 “มาไปกับฉัน, จงออกมาจากภูเขาละบาโนนเถอะ, เจ้าสาวของฉันจ๋า, จงจากภูเขาละบาโนน, มาไปกับฉันนะ; ให้ลงไปจากยอดเขาอามานา, จากยอดเขาซีนิระ, และยอดเขาเฮละโมน, ให้ลงไปจากถ้ำราชสีห์, จากเขาเสือดาว. 9 แม่น้องสาวของฉันจ๋า, น้องได้ปล้นเอาดวงใจของพี่ไปเสียแล้ว; เจ้าสาวของฉันเอ๋ย, เจ้าได้ปล้นเอาดวงใจของพี่ไปด้วยการชายตาเพียงแวบเดียวเท่านั้น, เพียงเอี้ยวคอของเจ้าครั้งเดียว. 10 แม่น้องสาวของฉัน, แม่เจ้าสาวของฉันเอ๋ย, ความรักของน้องช่างสละสลวยเสียนี่กระไร! ความรักของน้องนั้นช่างหวานกว่าน้ำองุ่น! และกลิ่นน้ำมันของน้องช่างหอมอบอวลกว่าเครื่องหอมทั้งหลาย! 11 โอ้แม่เจ้าสาวของฉันจ๋า, ริมฝีปากของเธอเสมือนน้ำผึ้งกำลังจะย้อยหยด: น้ำผึ้งและน้ำนมอยู่ใต้ลิ้นของน้อง; กลิ่นเสื้อผ้าของเจ้าหอมดุจกลิ่นหอมมาแต่ภูเขาละบาโนน. 12 แม่น้องสาวของฉันเอ๋ย, น้องสาวของฉันเปรียบประดุจสวนสงวน; ดุจอุทยานน้ำพุที่ถูกหวงห้ามไว้, และดุจอุทยานน้ำพุที่ถูกปิดประทับตราไว้. 13 เสน่ห์ของน้องดุจสวนต้นทับทิม, อีกทั้งผลไม้อันโอชาอย่างอื่นๆ; อีกทั้งต้นเฮนนากับต้นนาระดา, 14 ต้นนาระดาและต้นฝาหรั่น, ต้นกะละมัดและอบเชย, อีกทั้งเหล่าไม้สำหรับทำกระแจะ, คือต้นมดยอบและต้นอาโลเอ, อีกทั้งบรรดาไม้ต่างๆ สำหรับปรุงเครื่องหอมชั้นเยี่ยม. 15 ตัวน้องประดุจดังน้ำพุในอุทธยาน, ประดุจบ่อน้ำจืด, และประดุจดังลำธารมีกระแสน้ำไหลมาจากภูเขาละบาโนน.” 16 “โอ้ลมเหนือเอ๋ย, จงตื่นขึ้นเถิด, โอ้ลมใต้เอ๋ย, จงพัดมาเถิด; จงพัดโชยสวนของดิฉัน, เพื่อของหอมในสวนนั้นจะหอมฟุ้งออกไป, ขอให้พ่อเพื่อนยากของดิฉันเข้ามาในสวนของเขา. และรับประทานผลไม้อันโอชาเถิด.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society