เลวีนิติ 23 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, 2 “จงบอกแก่พวกยิศราเอลว่าแก่เขาทั้งหลายด้วยการกินเลี้ยงกันของพระยะโฮวา, ที่ท่านทั้งหลายจะประกาศเป็นการประชุมพร้อมกันอันบริสุทธิ์คือการกินเลี้ยงของเราว่า, 3 ‘จงทำการงานในหกวันแต่วันที่เจ็ดเป็นวันซะบาโตสำหรับหยุดหายเหนื่อย, เป็นวันสำหรับการประชุมอันบริสุทธิ์; ในวันนั้นเจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการเลย, เป็นวันซะบาโตของยะโฮวาทั่วไปในบ้านเมืองทั้งหลายของเจ้า 4 “เวลากำหนดของยะโฮวาซึ่งเป็นการประชุมอันบริสุทธิ์, ที่เจ้าทั้งหลายต้องป่าวประกาศตามเทศกาลนั้นคือดังนี้: 5 ว่าในเดือนที่หนึ่ง วันที่สิบสี่เวลาเย็นเป็นเทศกาลปัศกาของพระยะโฮวา. 6 และในเดือนนั้น วันที่สิบห้าเป็นเทศกาลกินขนมไม่มีเชื้อแก่พระยะโฮวา, ทั้งเจ็ดวันนั้นเจ้าทั้งหลายต้องกินขนมไม่มีเชื้อ. 7 วันต้นเทศกาลเจ้าทั้งหลายจงชุมนุมเป็นการบริสุทธิ์, ในวันนั้นเจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการหากิน. 8 แต่เจ้าทั้งหลายจงถวายเครื่องบูชากระทำด้วยไฟแก่พระยะโฮวาเจ็ดวัน, และวันที่เจ็ดนั้นเป็นเวลาประชุมอันบริสุทธิ์: เจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการหากินในวันนั้นเลย.’ ” 9 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, 10 “จงบอกแก่พวกยิศราเอลว่าแก่เขาทั้งหลายว่า, 4 เมื่อเจ้าทั้งหลายมาถึงแผ่นดินที่เราจะให้นั้น, และจะเกี่ยวข้าวที่เมืองนั้น, จงเอาฟ่อนข้าวมัดหนึ่งที่เกี่ยวไว้ก่อนมาถึงปุโรหิต. 11 และปุโรหิตจะเอาฟ่อนข้าวนั้นยกขึ้นเหวี่ยงไปมาต่อพระพักตรพระยะโฮวา, จะเป็นที่ให้ได้ความชอบ: ในวันรุ่งขึ้นถัดวันซะบาโตมาปุโรหิตจะเอาฟ่อนข้าวยกขึ้นเหวี่ยงไปมาถวาย. 12 และในวันที่ยกฟ่อนข้าวถวายนั้น เจ้าทั้งหลายจงถวายลูกแกะตัวผู้ขวบหนึ่งปราศจากพิการ, เป็นเครื่องเผาบูชาถวายแก่พระยะโฮวา. 13 และเครื่องกระยาหาร, จงเอาแป้งละเอียดสองทะนาน เจือด้วยน้ำมัน, เป็นเครื่องบูชากระทำด้วยไฟถวายแก่พระยะโฮวาเป็นโอชารสอันหอม, และเครื่องบูชาสำหรับดื่มนั้น จงเอาน้ำองุ่นจอกหนึ่ง.” 14 เจ้าทั้งหลายอย่าได้กินขนมก็ดี, หรือข้าวโภชคั่วก็ดี, หรือข้าวโภชต้นก็ดี, กว่าจะถึงวันที่เจ้าทั้งหลายเอาเครื่องบูชามาถวายแก่พระเจ้า: นี้แหละเป็นบัญญัติถาวรสืบไปในชั่วอายุทั้งหลายของเจ้าในบรรดาบ้าน 15 “เจ้าทั้งหลายจงนับตั้งแต่วันรุ่งขึ้นถัดวันซะบาโต, ตั้งแต่วันที่เจ้าทั้งหลายได้เอาฟ่อนข้าวยกขึ้นถวายให้ครบเจ็ดวันซะบาโต. 16 จงนับห้าสิบวันถ้วนจนถึงวันรุ่งขึ้นถัดวันซะบาโตที่เจ็ดมา: ในวันนั้นเจ้าทั้งหลาย จงถวายเครื่องกระยาหารแก่พระยะโฮวา. 17 จงเอาขนมสองอันมาจากที่บ้าน คือขนมทำด้วยแป้งอันละเอียดสองทะนานใส่เชื้อด้วย, ถวายแก่พระยะโฮวาเป็นผลแรกเดิม. 18 กับด้วยขนมเหล่านั้น เจ้าทั้งหลายจงถวายลูกแกะขวบหนึ่งเจ็ดตัวปราศจากพิการ, และลูกวัวตัวผู้ตัวหนึ่งและแกะตัวผู้สองตัว: ของเหล่านี้จะเป็นเครื่องเผาบูชา ครบถวายแก่พระยะโฮวา, กับด้วยเครื่องกระยาหาร และด้วยเครื่องบูชาดื่ม: เป็นเครื่องบูชากระทำด้วยไฟ เป็นโอชารสอันหอมถวายแก่พระยะโฮวา. 19 และจงเอาแพะตัวหนึ่งกระทำบูชาสำหรับไถ่โทษ, และลูกแกะขวบหนึ่งสองตัวสำหรับโมทนาพระคุณ. 20 และปุโรหิตจะเอาของเหล่านี้ยกขึ้นถวายกับด้วยขนมอันเป็นผลแรกเดิมนั้น, เป็นเครื่องบูชาเหวี่ยงไปมาต่อพระพักตรพระยะโฮวา: ของเหล่านี้เป็นของบริสุทธิ์แห่งพระยะโฮวาสำหรับปุโรหิต. 21 และเจ้าทั้งหลายจงประกาศว่าวันนั้นเป็นวันเทศกาลอันบริสุทธิ์แก่เจ้าทั้งหลาย, เจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการหากินในวันนั้น: นี้แหละเป็นบัญญัติถาวรสืบไปในชั่วอายุของเจ้าทั้งหลายในบรรดาบ้าน 22 “และเมื่อเจ้าทั้งหลายเกี่ยวข้าวก็อย่าเก็บเกี่ยวข้าวที่ริมมุมนาให้หมด, หรืออย่าเก็บข้าวตกที่นา, จงเอาไว้ให้คนจนและแขกเมือง: เราเป็นยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า.” 23 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, 24 “จงกล่าวแก่พวกยิศราเอลว่า, “เดือนเจ็ดวันที่หนึ่งเจ้าทั้งหลายจงถือว่าเป็นวันหยุดการ, เป็นวันสำหรับสรรเสริญพระเจ้าด้วยเป่าแตรเป็นการชุมนุมอันบริสุทธิ์. 25 เจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการหากินในวันนั้น, แต่จงถวายเครื่องบูชากระทำด้วยไฟแก่พระยะโฮวา.’ ” 26 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, 27 “เดือนเจ็ดวันที่สิบจงถือเป็นวันไถ่โทษ, เป็นการประชุมอันบริสุทธิ์แก่เจ้าทั้งหลาย: เจ้าทั้งหลายจงทรมานจิตต์ใจ, และถวายเครื่องบูชากระทำด้วยไฟแก่พระยะโฮวา. 28 เจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการในวันนั้น; เพราะเป็นวันสำหรับไถ่โทษเจ้าทั้งหลายต่อพระพักตรพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า. 29 ด้วยผู้ใดไม่ทรมานจิตต์ใจของตนในวันนั้น, ผู้นั้นต้องตัดออกจากท่ามกลางพรรคพวกของตน. 30 และผู้ใดจะกระทำการในวันนั้น, เราจะทำลายผู้นั้นเสียจากพลเมืองของตน. 31 เจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการเลย, เป็นบัญญัติถาวรสืบไปในชั่วอายุทั้งหลายของเจ้าในบรรดาบ้าน. 32 ให้เป็นวันซะบาโตสำหรับหยุดการหายเหนื่อย, เป็นเวลาทรมานจิตต์ใจนับตั้งแต่วันที่เก้าเดือนนั้น: เวลาเช้าจนถึงเวลาเย็น, จงถือเป็นวันซะบาโตของเจ้าทั้งหลาย.” 33 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, 34 “จงกล่าวแก่พวกยิศราเอลว่า, ‘เดือนเจ็ดวันที่สิบห้าเจ้าทั้งหลายจงถือเป็นวันตั้งทับอาศัยเลี้ยงกันอยู่เจ็ดวันแก่พระยะโฮวา. 35 ในวันต้นนั้นจงชุมนุมกันเป็นบริสุทธิ์: เจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการหากิน. 36 จงถวายเครื่องบูชากระทำด้วยไฟแก่พระยะโฮวาครบเจ็ดวัน, และวันที่แปดจงชุมนุมเป็นการบริสุทธิ์, และถวายเครื่องบูชากระทำด้วยไฟแก่พระยะโฮวาเป็นวันที่สุดการเลี้ยง: เจ้าทั้งหลายอย่ากระทำการหากิน 37 “นี้แหละเป็นการเลี้ยงแก่พระยะโฮวา, ที่เจ้าทั้งหลายต้องประกาศนั้นเป็นการชุมนุมอันบริสุทธิ์, สำหรับถวายเครื่องบูชากระทำด้วยไฟแก่พระยะโฮวา: คือเครื่องเผาครบบูชาและเครื่องกระยาหารและเครื่องดื่มทุกสิ่งตามวันกำหนด, 38 กับด้วยวันซะบาโตแห่งพระยะโฮวา, และเครื่องบูชาและคำปฏิญาณและบรรดาเครื่องบูชาที่เจ้าทั้งหลายเอามาถวายแก่พระยะโฮวา 39 “เดือนที่เจ็ดวันที่สิบห้านั้น, เมื่อเจ้าทั้งหลายเก็บผลแผ่นดินแล้ว, จงถือเป็นการเลี้ยงกันอยู่เจ็ดวันแก่พระยะโฮวา: วันที่หนึ่งและวันที่แปดถือเป็นวันซะบาโต. 40 และวันต้นนั้นเจ้าทั้งหลายจงเอากิ่งไม้ของต้นงามที่มีผล, และทางตาลและกิ่งไม้ที่มีใบมากและกิ่งลำภู, และเจ้าทั้งหลายจงยินดีต่อพระพักตรพระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าเจ็ดวัน. 41 เจ้าทั้งหลายจงถือการเลี้ยงอยู่แก่พระยะโฮวาปีละเจ็ดวันทุกปี, ให้เป็นบัญญัติถาวรสืบไปชั่วอายุทั้งหลายของเจ้า: จงถือในเดือนเจ็ดนั้น. 42 เจ้าทั้งหลายจงทำกะท่อมอาศัยอยู่เจ็ดวัน, บรรดาคนที่เกิดในวงศ์วานพวกยิศราเอลต้องอยู่กะท่อมเจ็ดวัน; 43 เพื่อจะให้เผ่าพันธุ์สืบทุกชั่วอายุของเจ้ารู้ว่า, เราได้กระทำให้พวกยิศราเอลอยู่กะท่อม, เมื่อเราได้พาเขาทั้งหลายออก จากประเทศอายฆุบโต: เราเป็นยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า.’ ” 44 และโมเซได้กล่าวแก่พวกยิศราเอลด้วยการเลี้ยงทั้งปวงของพระยะโฮวา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society