เลวีนิติ 14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, 2 “นี้เป็นบัญญัติแก่คนโรคเรื้อนใน, วันที่เขาจะชำระตัวนั้น, ต้องให้เขามาหาปุโรหิต. 3 และปุโรหิตจะออกไปข้างนอกที่หยดพัก. และปุโรหิตจะดู, ถ้าเห็นว่าคนที่เป็นโรคเรื้อนหายโรคแล้ว, 4 ปุโรหิตจึงจะสั่งให้คนนั้นหานกสะอาดสองตัว, และไม้สนและขนแกะสีแดงและต้นหุสบ, 5 และปุโรหิตจะส่งเขาให้เอานกตัวหนึ่ง, ฆ่าเสียในภาชนะดินที่มีน้ำใสสะอาด. 6 และปุโรหิตจะเอานกอีกตัวหนึ่งที่เป็นกับไม้สนและขนแกะสีแดงและต้นหุสบ, ชุบในโลหิตของนกที่ฆ่าเหนือน้ำใสสะอาดนั้น. 7 และปุโรหิตจะประพรมคนที่เป็นโรคเรื้อนเจ็ดคน, แล้วจะกล่าวประกาศว่าคนนั้นเป็นสะอาด, แต่นกที่เป็นนั้น, ปุโรหิตจะปล่อยเสียที่ทุ่งนา. 8 และคนที่ชำระตัวนั้นจะซักผ้าของคนและโกนศีรษะและอาบน้ำของตัว; เพื่อเขาจะได้เป็นสะอาด. ภายหลังนั้นเขาจึงเข้ามาได้, และจะต้องอาศัยอยู่นอกเรือนของตนเจ็ดวัน. 9 ครั้นถึงวันที่เจ็ดเขาจะต้องโกนศีรษะและหนวดและคิ้วให้หมด. และต้องซักผ้าของตน, และเอาน้ำล้างตัว, คนนั้นจึงเป็นสะอาด 10 “และในวันที่แปด, เขาจะต้องเอาลูกแกะตัวผู้ปราศจากพิการสองตัว, และลูกแกะตัวเมียขวบหนึ่ง ปราศจากพิการ, และแป้งละเอียดเจือด้วยน้ำมันทะนานหนึ่ง, กับน้ำมันชามหนึ่ง. 11 และปุโรหิตผู้ทำตนนั้นให้เป็นสะอาด, จะต้องพาคนที่เป็นสะอาดกับของเหล่านั้น, มาต่อพระพักตรพระยะโฮวาที่ประตูพลับพลาประชุม. 12 และปุโรหิตจะเอาลูกแกะตัวผู้ตัวหนึ่ง กับน้ำมันชามหนึ่งถวาย, เป็นเครื่องไถ่ความผิด, และยกของเหล่านี้, ถวายต่อพระพักตรพระยะโฮวา.” 13 และปุโรหิตจะฆ่าลูกแกะนั้น, ในที่เคยฆ่าสัตว์สำหรับบูชาไถ่โทษผิด, คือในที่บริสุทธิ์; เพราะของเหล่านี้เป็นของปุโรหิตเหมือนเครื่องบูชาไถ่โทษ, เป็นของบริสุทธิ์. 14 และปุโรหิตจะเอาโลหิตของสัตว์ที่บูชาไถ่ความผิดนั้น, มาเจิมที่ยอดใบหูข้างขวา, และแม่มือแม่เท้าของคนที่เป็นสะอาดนั้น. 15 และปุโรหิตจะเอาน้ำมันเทลงในฝ่ามือข้างซ้ายของตน. 16 และปุโรหิตจะเอานิ้วขวาจุ่มลงในน้ำมันที่มือข้างซ้าย, ประพรมน้ำมันนั้นลงต่อพระพักตรพระยะโฮวาเจ็ดหน. 17 และน้ำมันที่เหลือในมือของปุโรหิตนั้น, เขาจะเจิมที่ยอดใบหูข้างขวา, และที่แม่มือแม่เท้าของคนที่จะเป็นสะอาด, ในที่เจิมโลหิตไว้แล้ว, 18 และน้ำมันที่ยังอยู่ในมือของปุโรหิตนั้น; เขาจะเทลงบนศีรษะคนที่จะเป็นสะอาดนั้น, และปุโรหิตจะทำบูชาไถ่โทษเพราะคนนั้น, ต่อพระพักตรพระยะโฮวา. 19 ปุโรหิตจะถวายบูชาไถ่โทษเพราะคนที่จะเป็นสะอาด, ปราศจากมลทินนั้น, และภายหลังปุโรหิตจึงจะฆ่าสัตว์สำหรับเผาบูชา. 20 และปุโรหิตจะถวายเครื่องบูชา, และเครื่องกระยาหารบนแท่นบูชาไถ่โทษของคนนั้น, แล้วคนนั้นก็เป็นสะอาด 21 “และถ้าคนนั้นเป็นคนจนไม่มีของมาก, ก็ให้เขาเอาลูกแกะตัวหนึ่งยกขึ้นถวายไถ่โทษของตน, และแป้งละเอียดแล่งหนึ่งเจือด้วยน้ำมัน, กับน้ำชามหนึ่ง, เป็นเครื่องกระยาหาร, 22 และนกเขาสองตัว หรือ นกพิราบหนุ่มคู่หนึ่งตามแต่จะได้, ตัวหนึ่งเอาเป็นเครื่องบูชาไถ่โทษ, ตัวหนึ่งเอาเป็นเครื่องเผาบูชา. 23 ในวันที่แปดให้เขาเอาของเหล่านี้มาให้แก่ปุโรหิตที่พลับพลาประชุม, ต่อพระพักตรพระยะโฮวา. 24 และปุโรหิตจะเอาลูกแกะสำหรับบูชาไถ่โทษ, และชามน้ำมันยกขึ้นถวายต่อพระพักตรพระยะโฮวา. 25 และปุโรหิตจะฆ่าลูกแกะนั้นเอาโลหิตมาใส่บนยอดใบหูข้างขวา, และที่แม่มือแม่เท้าของคนที่จะเป็นสะอาดนั้น. 26 และปุโรหิตจะเทน้ำมันลงในมือข้างซ้ายของตน. 27 แล้วเอานิ้วมือขวาจุ่มลงในน้ำมันที่อยู่ในมือข้างซ้าย, ประพรมต่อพระพักตรพระยะโฮวาเจ็ดหน. 28 และปุโรหิตจะเอาน้ำมันในฝ่ามือใส่ที่ยอดใบหูข้างขวา, และแม่มือแม่เท้าข้างขวาของคนที่จะเป็นสะอาดในที่เจิมโลหิตไว้แล้วนั้น. 29 และน้ำมันที่ยังเหลืออยู่ในมือของปุโรหิต, เขาจะเทบนศีรษะของคนที่จะเป็นสะอาด, เป็นที่ไถ่โทษของคนนั้นต่อพระพักตรพระยะโฮวา. 30 และเขาจะเอานกเขาคู่หนึ่ง, หรือนกพิราบหนุ่มนั้นตามแต่จะได้มาบูชาถวาย, 31 ตัวหนึ่งเอาเป็นเครื่องบูชาไถ่โทษ, และอีกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาถวายกับเครื่องกระยาหาร, ของเหล่านี้ปุโรหิตจะบูชาถวายต่อพระพักตรพระยะโฮวา, ไถ่โทษคนที่จะเป็นสะอาด. 32 ดังนี้แหละเป็นบัญญัติแก่คนจนที่จะชำระตัวให้ปราศจากโรคเรื้อน.” 33 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซและอาโรนว่า, 34 “เมื่อท่านทั้งหลายมาถึงแผ่นดินคะนาอันแล้ว, ซึ่งเราจะให้เป็นมรดกแก่ท่าน, และจะเกิดโรคเรื้อนในเรือนที่ท่านทั้งหลายอยู่นั้น. 35 ผู้เจ้าของเรือนนั้นต้องมาบอกกับปุโรหิตว่า, ‘ข้าพเจ้าเห็นว่าโรคเรื้อนเกิดขึ้นในเรือนของข้าพเจ้า.’ 36 ปุโรหิตจึงจะสั่งให้เขาเอาของทั้งปวงออกจากเรือนเสียก่อน, เพื่อมิให้สิ่งของเหล่านั้นเป็นมลทิน, แล้วปุโรหิตจึงจะเข้าไปดูในเรือน. 37 และปุโรหิตจะดูเรือนที่เกิดโรคเรื้อนนั้น, ถ้าเห็นว่าที่ฝาเรือนนั้นเป็นสีเขียวหรือสีแดงดุจโรคเรื้อน. 38 ปุโรหิตจึงจะออกจากเรือนนั้น, และปิดประตูไว้เจ็ดวัน. 39 ครั้นถึงวันที่เจ็ดปุโรหิต จึงจะมาดูอีก, ถ้าเห็นว่าโรคแผ่ลามออกไปที่ฝาผนังแล้ว. 40 ปุโรหิตจึงจะสั่งให์เขารื้อฝาผนังที่มีโรคติดนั้น, ทิ้งเสียนอกเมืองที่กองหยากเยื่อ. 41 และจะให้เขาขุดทั่วไปในเรือนนั้น, และเก็บเอาผงที่ขุดนั้นไปทิ้งเสียนอกเมืองในที่กองหยากเยื่อ. 42 และให้เขาก่อและถือปูนที่รื้อนั้นเสียใหม่ 43 “ถ้าโรคนั้นบังเกิดขึ้นอีกในเรือนที่รื้อและก่อถือปูนขึ้นใหม่นั้น, 44 ปุโรหิตจึงมาดูอีก, ถ้าเห็นว่าโรคนั้นแผ่ลามออกมากไปก็รู้ว่าเรือนนั้นเป็นโรคร้าย, เรือนนั้นก็เป็นมลทิน. 45 และปุโรหิตจะให้รื้อเรือนนั้นเสีย, เอาหินและปูนและไม้นั้นขนออกไปนอกเมืองและทิ้งเสีย, ในที่โสโครก. 46 แต่ผู้ที่จะเข้าไปในเรือนนั้น, เมื่อประตูยังปิดอยู่ผู้นั้นจะเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น. 47 และผู้ที่นอนหรือกินอยู่ในเรือนนั้นจะต้องซักผ้าของตน. 48 เมื่อปุโรหิตเข้ามาดูเห็นว่าโรคนั้นไม่แผ่ลามออกไปในเรือนที่รื้อทำใหม่นั้น, ปุโรหิตจึงจะกล่าวประกาศว่าเรือนนั้นเป็นสะอาด; เพราะโรคหายแล้ว. 49 และปุโรหิตจะเอานกสองตัวกับไม้สน และขนแกะสีแดงและต้นหุสบ, ทำเรือนให้เป็นสะอาด. 50 และปุโรหิตจะฆ่านกตัวหนึ่งในภาชนะดินที่มีน้ำใสสะอาด. 51 และเอาไม้สนและต้นหุสบและขนแกะสีแดง, กับนกที่ยังเป็นอยู่ชุบที่ในโลหิตของนกที่ฆ่าเหนือน้ำใสสะอาดนั้นประพรมเรือนนั้นเจ็ดหน. 52 ปุโรหิตจะกระทำให้เรือนนั้นเป็นสะอาดด้วยโลหิตของนก, และด้วยน้ำใสสะอาด, และนกที่ยังเป็น, และไม้สนและต้นหุสบและขนแกะสีแดงนั้น. 53 และปุโรหิตจะปล่อยนกที่ยังเป็นอยู่ไปที่ทุ่งนา. กระทำดังนี้เป็นที่ไถ่โทษเรือน, และเรือนจะเป็นสะอาด 54 “นี้เป็นบัญญัติแก่บรรดาโรคเรื้อนทุกอย่าง, 55 และเพราะโรคเรื้อนที่ติดเรือน, 56 และเพราะโรคที่กายเป็นสะเก็ดและสีแดง. 57 จะกำหนดให้รู้ของมลทินและของสะอาด, นี้เป็นบัญญัติของโรคเรื้อน.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society