V Mojżeszowa 32 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń Mojżesza

¹ Nakłońcie uszu, niebiosa, bo będę mówił, i niech słucha ziemia mowy moich ust!

² Niech kropi jak deszcz moja nauka, niech ścieka jak rosa moja mowa, jak krople deszczu na trawę i jak ulewy na ruń.

³ Gdyż będę głosił imię JHWH, musicie uznać wielkość naszego Boga!

⁴ [On jest] Skałą! Jego dzieło doskonałe! Tak! Wszystkie Jego drogi – prawe! To Bóg wierny, bez fałszu, sprawiedliwy On jest i prawy.

⁵ Zniszczył go? Nie! Jego synowie! Ich [to] skaza! Ród pokrętny i spaczony!

⁶ Czy tak odpłacicie JHWH, ludu głupi i niemądry? Czy to nie twój Ojciec? Nabył cię! On cię stworzył i utwierdził!

⁷ Wspomnij dni dawne! Rozważcie lata dawnych pokoleń! Zapytaj swego ojca, niech ci oznajmi, swoich starszych – niech ci powiedzą.

⁸ Gdy Najwyższy przydzielał dziedzictwa narodom, gdy rozdzielał synów ludzkich, już wtedy ustalał granice ludów według liczby synów Boga.

⁹ Tak! Działem JHWH jest Jego lud, Jakub sznurem Jego dziedzictwa.

¹⁰ Znalazł go na pustynnej ziemi i w bezładnym wyciu pustkowia. Przygarnął go, doglądał go, strzegł go jak źrenicy oka.

¹¹ Jak orzeł podrywa swe gniazdo, szybuje nad swymi młodymi, bierze je na wyciągnięte skrzydła, niesie je na swoich lotkach,

¹² [tak] JHWH sam go prowadził, nie było przy Nim obcego boga,

¹³ wiózł go po wzgórzach ziemi i jadł [on] plony pola, i karmił go miodem ze skały i oliwą ze skalnego krzemienia,

¹⁴ krowim serem i owczym mlekiem wraz z tłuszczem jagniąt [i] kóz, baranów Baszanu i kozłów, pszenicą [niczym] tłuszcz nerek – piłeś też wino niczym z krwi winogron.

¹⁵ I utył Jeszurun, i wierzga – utyłeś, stałeś się pełny i gruby – i porzucił Boga, co go stworzył, i znieważył Skałę swego zbawienia.

¹⁶ Pobudzili Go do zazdrości obcymi [bogami], rozdrażnili Go obrzydliwościami,

¹⁷ składali ofiary demonom – [a] to nie Bóg – bogom sobie nieznanym, nowym, [którzy] przyszli z bliska, wasi ojcowie przed nimi nie drżeli.

¹⁸ Skałę, która cię powiła, zaniedbałeś, zapomniałeś o Bogu, co cię zrodził.

¹⁹ Gdy JHWH to ujrzał, wzgardził [nimi] z niechęci do swych synów i córek.

²⁰ Zakryję przed nimi oblicze – powiedział. – Zobaczę, jaka będzie ich przyszłość, gdyż to ród przewrotny, synowie, którym brak wierności.

²¹ Wzbudzili we Mnie zazdrość nie-bogiem, drażnili Mnie swoimi marnościami, więc ja też wzbudzę w nich zazdrość nie-ludem, podrażnię ich narodem nieokrzesanym!

²² Tak! Przez mój gniew zapłonął ogień i płonie głęboko po szeol, pochłania ziemię i jej plony, wypala posady gór!

²³ Zgarnę na nich nieszczęścia, zużyję na nich me strzały.

²⁴ Niszczący głód i trawiący żar, i trującą zarazę, i zwierzęce kły poślę na nich – z jadem [węży] pełzających w prochu.

²⁵ Na zewnątrz osieroci [ich] miecz, a wewnątrz komnat – groza, i młodzieńca, i pannę, [i] niemowlę z [człowiekiem] sędziwym!

²⁶ Powiedziałbym: Porąbię ich, wymażę pamięć o nich u ludzi,

²⁷ gdybym nie obawiał się pogardy wroga, by nie twierdzili ciemięzcy ich, nie powiedzieli: Nasze ręce górą! To nie JHWH uczynił to wszystko!

²⁸ Tak, są narodem zgubnej rady i nie ma u nich rozeznania.

²⁹ Gdyby byli mądrzy, przemyśleliby to, rozsądzili – dla własnej przyszłości!

³⁰ Jak może jeden ścigać tysiąc, a przed dwoma uciekać dziesięć tysięcy, jeśli nie przez to, że sprzedała ich Skała, że JHWH ich wydał?!

³¹ Bo nie jak ich skała jest nasza Skała, a nasi wrogowie [tego] sędziami.

³² Tak, z winorośli Sodomy jest winorośl ich, [są one] z pól Gomory. Ich winogrona to grona trujące, są to ich gorzkie kiście.

³³ Trucizną gada ich wino, ognistym jadem żmii.

³⁴ Czy nie jest to u Mnie zamknięte, zapieczętowane w mych skarbcach?

³⁵ Pomsta należy do Mnie, Ja odpłacę w czasie, gdy zadrży ich noga. Bo bliski jest dzień ich klęski, pośpiesza ich przeznaczenie.

³⁶ Tak! JHWH osądzi swój lud i zlituje się nad swoimi sługami, gdy zobaczy, że ustaje ręka, że brak niewolnika i wolnego.

³⁷ Wtedy spyta: Gdzie podział się ich bóg, skała, ku której uciekali?

³⁸ [Ci], którzy jedli tłuszcz ich rzeźnych ofiar i pijali wino ofiar z płynów? Niech wstaną i niech wam pomogą! Niech będą wam osłoną!

³⁹ Zobaczcie teraz, że to Ja, Ja Nim jestem i poza Mną nie ma Boga! Ja uśmiercam i ożywiam, ranię i Ja leczę, a z mojej ręki nikt nie uwalnia!

⁴⁰ Tak! Wzniosę mą rękę ku niebu i powiem: Jak żyję na wieki!

⁴¹ Gdy wyostrzę błysk mojego miecza i w osądzie chwyci moja ręka, wywrę pomstę na moich wrogach i odpłacę tym, którzy Mnie nienawidzą.

⁴² Upiję krwią moje strzały, a mój miecz naje się mięsa – krwią przebitych i uprowadzonych z włochatych głów wroga.

⁴³ Radujcie się z Nim, narody! Gdyż pomści krew swoich sług i wywrze pomstę na swoich wrogach, a za swą ziemię, swój lud, dokona przebłagania!

⁴⁴ Mojżesz przyszedł zatem i wypowiedział wszystkie słowa tej pieśni w obecności ludu, on i Jozue, syn Nuna.

⁴⁵ A gdy Mojżesz skończył przekazywać wszystkie słowa całemu Izraelowi,

⁴⁶ powiedział do nich: Przyłóżcie swoje serca do wszystkich tych słów, którymi ja was dziś przestrzegam, które też przekażcie waszym synom, aby pilnowali przestrzegania wszystkich słów tego Prawa.

⁴⁷ Nie jest to bowiem dla was słowo puste, gdyż jest ono waszym życiem i przez to Słowo przedłużycie dni na ziemi, do której przeprawiacie się przez Jordan, aby ją posiąść.

Spojrzenie na ziemię obiecaną

⁴⁸ Tego samego dnia JHWH przemówił do Mojżesza tymi słowy:

⁴⁹ Wstąp na tę górę Abarim, górę Nebo, która jest naprzeciw Jerycha, w ziemi moabskiej, i spójrz na ziemię Kanaan, którą Ja daję synom Izraela na własność.

⁵⁰ I umrzesz na górze, na którą wstąpisz, i zostaniesz przyłączony do swoich przodków, jak umarł Aaron, twój brat, na górze Hor i został przyłączony do swoich przodków.

⁵¹ Za to, że sprzeniewierzyliście Mi się wśród synów Izraela przy wodach Meriba w Kadesz, na pustyni Syn, za to, że nie uświęciliście Mnie pośród synów Izraela,

⁵² tylko przed sobą zobaczysz tę ziemię, ale tam nie wejdziesz – do tej ziemi, którą Ja daję synom Izraela.