Sędziów 5 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń Debory

¹ Tego dnia Debora – i Barak, syn Abinoama – zaśpiewała tak:

² Za rozpuszczone loki w Izraelu, za ochoczość ludu – błogosławcie JHWH!

³ Posłuchajcie, królowie! Skłońcie ucha, wodzowie! Ja JHWH, ja śpiewać będę, JHWH będę grać – Bogu Izraela!

⁴ JHWH, gdy wychodziłeś z Seir, gdy kroczyłeś z pól Edomu, ziemia się trzęsła i kropiły niebiosa, tak, obłoki kropiły wodą.

⁵ Góry drżały przed obliczem JHWH – tego z Synaju – przed obliczem JHWH, Boga Izraela!

⁶ Za dni Szamgara, syna Anata, za dni Jael znikły karawany, a chodzący szlakami musieli iść krętymi ścieżkami.

⁷ Porzucono wsie! W Izraelu! Porzucono! Aż ja powstałam, Debora, powstałam, jako matka, w Izraelu.

⁸ Wybrał [on sobie] nowych bogów – [i] zaraz wojownicy [zjawili się] w bramach! [Bo] tarczę – czy widziano? [Lub] włócznię? – U czterdziestu tysięcy w Izraelu?

⁹ Moje serce [bije] wodzom Izraela, ochotnikom [wśród] ludu – błogosławcie JHWH!

¹⁰ [Wy,] jeźdźcy na płowych oślicach, [wy,] goście na [zdobnych] dywanach, i podróżni na drodze – zanućcie!

¹¹ Głos dzielących łup u wodopojów – tam wyliczają dowody sprawiedliwości JHWH, dowody sprawiedliwości dla Jego wsi w Izraelu! Potem zstąpili ku bramom – [oni], lud JHWH!

¹² Zbudź się, zbudź, Deboro! Zbudź się, zbudź, zanuć pieśń! Wstań, Baraku, gnaj pojmanych, [ty], synu Abinoama!

¹³ Tak, zstąpiła reszta szlachetnego ludu, JHWH zstąpił do mnie pośród bohaterów:

¹⁴ Z Efraima – ich korzeń w Amaleku – za tobą [poszli], Beniaminie, w twoim ludzie. Od Makira zstąpili wodzowie, a z Zebulona sięgający po pisarską buławę.

¹⁵ Byli z Deborą książęta z Issachara, a Issachar, podobnie jak Barak, dał się ponieść w dolinę swoim nogom. [A] w oddziałach Rubena? Wielkie postanowienia serca!

¹⁶ Dlaczego siedziałeś przy popiołach ognisk, by słuchać fujarek [nucących] przy stadach? [Tak], w oddziałach Rubena – wielkie postanowienia serca!

¹⁷ Gilead? Mieszkał za Jordanem! A Dan? Dlaczego [wtedy] żeglował statkami? Aszer zamieszkał na wybrzeżu morza i osiadł nad swymi zatokami!

¹⁸ Zebulon! To lud! Na śmierć pogardził swą duszą! Także Naftali – na wzniesieniach pól.

¹⁹ Przyszli królowie! Walczyli! Walczyli wtedy królowie Kanaanu, w Tanak, nad wodami Megiddo, lecz [niegodziwego] zysku w srebrze – nie zebrali!

²⁰ Z niebios [bowiem] walczyły [z nimi] gwiazdy, ze swoich torów walczyły z Siserą!

²¹ Potok Kiszon porwał ich! Potok, nurty potoku Kiszon! Krocz, moja duszo, z [całą] mocą!

²² Dudniły wówczas kopyta konia od pędu, pędu jego dzielnych!

²³ Przeklnijcie Meroz! – orzekł Anioł JHWH. Rzućcie przekleństwo na jego mieszkańców! Nie przyszli bowiem wraz z pomocą JHWH, z pomocą JHWH, pośród bohaterów.

²⁴ Błogosławiona, nad kobiety, Jael, żona Chebera, Kenity, błogosławiona nad kobiety, w swoim namiocie!

²⁵ Prosił o wodę – podała mleko, w kosztownej czaszy przyniosła śmietanę!

²⁶ Swą rękę wyciągnęła po palik, a prawicę po młot roboczy, i uderzyła Siserę, rozbiła mu głowę, roztrzaskała i przebiła mu skroń.

²⁷ Między jej stopami osunął się, padł, legł, między jej stopami osunął się, padł, tam, gdzie się osunął, leżał ugodzony!

²⁸ Przez okno wyglądała i zawodziła matka Sisery – przez kratę. Dlaczego spóźnia się przyjazd jego jazdy? Dlaczego odwleka się turkot rydwanów?

²⁹ Najmądrzejsze z jej księżniczek odpowiadają, owszem, także ona dała sobie odpowiedź:

³⁰ Pewnie zdobyli i teraz dzielą łupy: Na męską głowę jedno lub dwa łona, łup z barwionych – dla Sisery – [tkanin], łup z barwionych tkanin haftowanych, z farbowanych [i] podwójnie tkanych na karki łupiących!

³¹ Tak niech poginą wszyscy twoi wrogowie! JHWH wraz z tymi, którzy Go kochają, [niech będą] jak wzejście słońca w jego mocy. I uspokoiła się ziemia na czterdzieści lat.