Rzymian 4 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Zasada usprawiedliwienia z wiary

¹ Co więc – powiemy – osiągnął Abraham, nasz praojciec według ciała?

² Jeśli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma [powód do] chluby – ale nie przed Bogiem.

³ Bo co mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość.

⁴ Pracującemu zapłaty nie poczytuje się za łaskę, lecz za należność,

⁵ nie pracującemu zaś, ale wierzącemu Temu, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiarę poczytuje się za sprawiedliwość –

⁶ jak również Dawid mówi o szczęściu człowieka, któremu Bóg poczytuje sprawiedliwość niezależnie od uczynków:

⁷ Szczęśliwi, którym odpuszczono nieprawości i których grzechy zostały zakryte;

⁸ szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu.

⁹ Czy zatem to szczęście odnosi się do obrzezanych, czy również do nieobrzezanych? Mówimy bowiem: Wiarę poczytano Abrahamowi za sprawiedliwość.

¹⁰ W jakich więc [okolicznościach] poczytano? Czy był wówczas obrzezany, czy nieobrzezany? Nie był obrzezany, lecz nieobrzezany.

¹¹ Znak obrzezania zaś otrzymał [jako] pieczęć sprawiedliwości wiary – tej z [okresu] nieobrzezania – po to, by był ojcem wszystkich wierzących mimo nieobrzezania, aby im również poczytano [to za] sprawiedliwość,

¹² i [by być] ojcem obrzezanych – tych, którzy nie tylko należą do obrzezanych, ale także idą śladami wiary naszego ojca Abrahama, [tej] sprzed obrzezania.

¹³ Gdyż nie dzięki Prawu [dana została] Abrahamowi lub jego nasieniu obietnica, że będzie dziedzicem świata, ale dzięki sprawiedliwości [z] wiary.

¹⁴ Bo jeśli dziedzicami są [przestrzegający] Prawa, wiara jest pusta, a obietnica – zniesiona.

¹⁵ Prawo bowiem sprowadza gniew, gdzie zaś nie ma Prawa, nie ma też przestępstwa.

¹⁶ Dlatego z wiary – aby według łaski, aby ta obietnica była pewna dla całego nasienia, nie tylko tego [przestrzegającego] Prawa, ale także tego z wiary Abrahama, który jest ojcem nas wszystkich,

¹⁷ jak napisano: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów – przed obliczem Tego, któremu uwierzył, Boga, który ożywia umarłych i to, czego nie ma, powołuje, jak gdyby istniało.

¹⁸ [Abraham] na przekór [wszystkiemu, co przeczyło] nadziei, z powodu nadziei uwierzył, aby się stać ojcem wielu narodów, zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie twoje nasienie.

¹⁹ I nie osłabł w wierze, choć rozumiał, że jego ciało jest już obumarłe – jako [człowieka] liczącego około stu lat – oraz że obumarłe jest łono Sary.

²⁰ Nie zwątpił więc w niewierze w obietnicę Boga, lecz wzmocniony wiarą oddał chwałę Bogu

²¹ i był całkowicie pewny, że to, co [Bóg] obiecał, władny jest też uczynić.

²² Dlatego właśnie poczytano mu to za sprawiedliwość.

²³ Nie napisano zaś tylko w odniesieniu do niego, że poczytano[jedynie] jemu.

²⁴ [Uczyniono to] również w odniesieniu do nas, którym miało to być poczytane i którzy wierzą w Tego, który wzbudził Jezusa, naszego Pana, z martwych –

²⁵ który został wydany z powodu naszych upadków i wzbudzony dla naszego usprawiedliwienia.