Mateusza 9 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Prawo przebaczania grzechów

¹ I wsiadł do łodzi, przeprawił się na drugą stronę i przybył do swojego miasta.

² I oto przynieśli Mu ułożonego na posłaniu sparaliżowanego. A gdy Jezus zobaczył ich wiarę, powiedział sparaliżowanemu: Odwagi, synu, odpuszczane są ci grzechy.

³ I oto niektórzy ze znawców Prawa powiedzieli w sobie: On bluźni.

⁴ Jezus zaś, gdy zobaczył ich myśli, powiedział: Dlaczego o złych rzeczach myślicie w swoich sercach?

⁵ Bo co jest łatwiejsze? Powiedzieć: Odpuszczane są twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań i chodź?

⁶ Abyście zaś przekonali się, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczać grzechy – tu mówi do sparaliżowanego – wstań, weź swoje posłanie i idź do swego domu!

⁷ Wówczas wstał i odszedł do swego domu.

⁸ Na ten widok tłumy przestraszyły się i oddały chwałę Bogu, który dał ludziom taką władzę.

Powołanie Mateusza

⁹ Gdy Jezus tamtędy przechodził, zobaczył człowieka imieniem Mateusz, siedzącego przy stole celnym – i mówi mu: Chodź za Mną. Wstał więc i poszedł za Nim.

¹⁰ I stało się, gdy spoczywał w domu przy stole, że wielu celników i grzeszników przyszło i dołączało do Jezusa i Jego uczniów przy stole.

¹¹ A faryzeusze, widząc to, mówili do Jego uczniów: Dlaczego wasz Nauczyciel je z celnikami i grzesznikami?

¹² Gdy to usłyszał, powiedział: Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, którzy mają się źle.

¹³ Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, lecz grzeszników.

Nowe formy dla nowych treści

¹⁴ Wtedy podeszli do Niego uczniowie Jana, pytając: Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, a Twoi uczniowie nie poszczą?

¹⁵ A Jezus im odpowiedział: Czy goście weselni są w stanie smucić się, dopóki jest z nimi pan młody? Przyjdą jednak dni, gdy pan młody zostanie im zabrany – i wtedy będą pościć.

¹⁶ Nikt zaś nie naszywa na stary płaszcz łaty z płótna, które jeszcze nie zbiegło się w praniu, bo takie jego łatanie ściąga [brzegi] płaszcza i rozdarcie staje się gorsze.

¹⁷ Nie wlewają też młodego wina w stare bukłaki, w przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki się niszczą. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków – i tak chroni się jedno i drugie.

Przywrócenie zdrowia i życia

¹⁸ Gdy to do nich mówił, oto przyszedł pewien przełożony [synagogi] i kłaniał się Mu, mówiąc: Moja córka właśnie dogorywa, ale przyjdź, połóż na nią swą rękę, a będzie żyła.

¹⁹ Wówczas Jezus wstał i poszedł za nim ze swoimi uczniami.

²⁰ A oto kobieta, która krwawiła dwanaście lat, podeszła z tyłu i dotknęła skraju Jego płaszcza.

²¹ Powtarzała sobie bowiem: Jeślibym tylko dotknęła Jego płaszcza, będę ocalona.

²² Jezus zaś obrócił się, zobaczył ją i powiedział: Odwagi, córko, twoja wiara cię ocaliła. I od tej godziny kobieta była ocalona.

²³ A gdy Jezus przyszedł do domu przełożonego i zastał tam flecistów oraz zrozpaczony tłum,

²⁴ powiedział: Usuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, lecz śpi. I wyśmiewali Go.

²⁵ Gdy zaś wygnano tłum, wszedł, ujął ją za rękę – i dziewczynka wstała.

²⁶ I rozeszła się wieść o tym po całej tamtej ziemi.

Uzdrowienie dwóch niewidomych

²⁷ Gdy Jezus tamtędy przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi i krzyczeli: Zmiłuj się nad nami, Synu Dawida!

²⁸ Kiedy zaś wszedł do domu, podeszli do Niego ci niewidomi, a Jezus ich pyta: Czy wierzycie, że jestem w stanie to uczynić? Odpowiedzieli: Tak, Panie!

²⁹ Wówczas dotknął ich oczu, mówiąc: Niech się wam stanie według waszej wiary.

³⁰ I otworzyły się ich oczy. A Jezus nakazał im surowo, mówiąc: Uważajcie, niech nikt się o tym nie dowie!

³¹ Oni jednak, gdy wyszli, rozpowiedzieli o Nim po całej tamtej ziemi.

Uwolnienie niemego

³² Gdy oni wychodzili, oto przyprowadzono Mu niemego opętanego człowieka.

³³ Po wypędzeniu demona niemy przemówił. A tłumy zdumiały się, mówiąc: Nigdy coś takiego nie zdarzyło się w Izraelu.

³⁴ Faryzeusze zaś mówili: Wygania demony w [mocy] władcy demonów.

Jezus o żniwie i robotnikach

³⁵ I obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach, głosił ewangelię Królestwa i uzdrawiał wszelką chorobę i wszelkie niedomaganie.

³⁶ A gdy zobaczył tłumy, zlitował się nad nimi, gdyż były udręczone i porzucone jak owce nie mające pasterza.

³⁷ Wtedy zwrócił się do swoich uczniów: Żniwo wprawdzie wielkie, lecz robotników mało.

³⁸ Poproście więc Pana żniwa, aby wygnał robotników na swoje żniwo.