Mateusza 6 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

O udzielaniu wsparcia

¹ Wystrzegajcie się zaś czynienia swej sprawiedliwości przed ludźmi dla wzbudzenia ich podziwu; w ten sposób nie otrzymacie zapłaty od waszego Ojca w niebie.

² Gdy więc udzielasz wsparcia, nie każ o tym trąbić w synagogach i wąskich uliczkach, jak czynią obłudnicy, aby ich ludzie chwalili. Zapewniam was, odbierają swoją zapłatę.

³ Ty zaś, gdy udzielasz wsparcia, niech twoja lewa ręka nie wie, co czyni prawa,

⁴ tak by twoje wsparcie pozostało w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

O modlitwie

⁵ I gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż lubią się modlić, stojąc w synagogach i u zbiegu głównych ulic, aby pokazać się ludziom. Zapewniam was, odbierają swoją zapłatę.

⁶ Ty zaś, gdy pragniesz się modlić, wejdź do swojej skrytki, zamknij za sobą drzwi i pomódl się do swojego Ojca, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

⁷ Modląc się zaś, nie powtarzajcie się jak poganie; myślą bowiem, że dzięki wielomówności zostaną wysłuchani.

⁸ Nie bądźcie im podobni, bo Ojciec wasz wie o waszych potrzebach, zanim Go poprosicie.

⁹ Wy zatem módlcie się tak: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech będzie poświęcone Twoje imię,

¹⁰ niech nastanie Twoje Królestwo, niech będzie spełniona Twoja wola – jak w niebie, tak i na ziemi.

¹¹ Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj

¹² i odpuść nam nasze winy, jak i my odpuściliśmy naszym winowajcom;

¹³ i nie wprowadzaj nas w pokusę, ale uratuj nas od złego, gdyż Twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki. Amen.

¹⁴ Bo jeśli odpuścicie ludziom ich upadki, odpuści i wam wasz Ojciec niebieski.

¹⁵ Jeśli jednak nie odpuścicie ludziom, to i wasz Ojciec nie odpuści wam waszych upadków.

O poście

¹⁶ A gdy pościcie, nie bądźcie smutni jak obłudnicy; bo wykrzywiają swoje twarze, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zapewniam was, odbierają swoją zapłatę.

¹⁷ Ale ty, gdy pościsz, namaść swoją głowę i umyj swoją twarz,

¹⁸ aby nie ludziom pokazać, że pościsz, lecz twojemu Ojcu, który jest w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

O bogactwie

¹⁹ Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują się i kradną;

²⁰ ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują się i nie kradną.

²¹ Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i twoje serce.

O ważności punktu widzenia

²² Lampą ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie jasne;

²³ jeśli jednak twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie ciemne. Jeśli zatem światło w tobie jest ciemnością, to jak wielka to ciemność!

O tym, co najważniejsze

²⁴ Nikt nie może dwóm panom służyć, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo do jednego przylgnie, a drugim pogardzi. Nie zdołacie służyć Bogu i mamonie.

²⁵ Dlatego mówię wam: Nie martwcie się o waszą duszę, co by tu zjeść lub wypić, ani o wasze ciało, w co by się przyodziać. Czy dusza nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?

²⁶ Przyjrzyjcie się ptakom nieba, że nie sieją ani żną, ani nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski żywi je; czy wy nie jesteście o wiele ważniejsi niż one?

²⁷ A kto z was, martwiąc się, może wydłużyć swój wiek o jeden łokieć?

²⁸ A co do odzienia, dlaczego się martwicie? Zauważcie lilie polne, jak rosną; nie trudzą się i nie przędą,

²⁹ a mówię wam: Nawet Salomon w całej swojej chwale nie odziewał się tak, jak jedna z nich.

³⁰ Jeśli więc trawę polną, która dziś jest, a jutro znajdzie się w piecu, Bóg tak przyodziewa, czy nie o wiele bardziej was, o małowierni?

³¹ Nie martwcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: W co się ubierzemy?

³² Bo tego wszystkiego narody szukają; wie przecież Ojciec wasz niebieski, że tego wszystkiego potrzebujecie.

³³ Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości, a to wszystko będzie wam dodane.

³⁴ Nie martwcie się więc o jutro, gdyż jutro zatroszczy się o siebie; dość ma dzień własnej troski.