Mateusza 14 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Historia Jana Chrzciciela

¹ W tym czasie tetrarcha Herod usłyszał wieść o Jezusie.

² I powiedział do swoich dworzan: To jest Jan Chrzciciel; to on został wzbudzony z martwych i stąd te przejawy mocy dokonują się przez niego.

³ Herod bowiem schwytał Jana, związał go i osadził w więzieniu z powodu Herodiady, żony swego brata Filipa.

⁴ Jan bowiem powtarzał mu: Nie wolno ci jej mieć.

⁵ I chociaż chciał go zabić, bał się tłumu, gdyż mieli go za proroka.

⁶ Lecz w czasie urodzin Heroda córka Herodiady zatańczyła na środku i urzekła Heroda,

⁷ stąd przyrzekł pod przysięgą, że da jej, o cokolwiek poprosi.

⁸ Ona zaś, nakłoniona przez matkę: Daj mi tu na półmisku – mówi – głowę Jana Chrzciciela.

⁹ A zasmucony król, ze względu na przysięgę i spoczywających wraz z nim przy stole, polecił, aby [jej] dano.

¹⁰ Posłał zatem i ściął Jana w więzieniu.

¹¹ I przyniesiono jego głowę na półmisku, i dano dziewczynce, a ona zaniosła swej matce.

¹² I przyszli jego uczniowie, zabrali ciało, pogrzebali je i poszli donieść o tym Jezusowi.

Nakarmienie pięciu tysięcy ludzi

¹³ Po usłyszeniu tej wieści Jezus usunął się stamtąd w łodzi na pustynne miejsce, samotnie. Tłumy jednak usłyszały o tym i pieszo poszły za Nim z miast.

¹⁴ A gdy wyszedł [z łodzi], zobaczył wielki tłum – i zlitował się nad nimi, i uzdrowił ich słabowitych.

¹⁵ A gdy zbliżał się wieczór, podeszli do Niego uczniowie, mówiąc: Pustynne jest to miejsce i godzina już późna; rozpuść tłumy, niech odejdą do wiosek i nakupią sobie żywności.

¹⁶ A Jezus im powiedział: Nie mają potrzeby odchodzić, wy dajcie im jeść.

¹⁷ A oni na to: Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwu ryb.

¹⁸ On zaś powiedział: Przynieście mi je tutaj.

¹⁹ I gdy wezwał tłumy, by spoczęły na trawie, wziął te pięć chlebów i te dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił, po czym łamał i podawał chleby uczniom, a uczniowie tłumom.

²⁰ I zjedli wszyscy, i zostali nasyceni; zebrali też dwanaście pełnych koszów pozostałych kawałków.

²¹ Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn oprócz kobiet i dzieci.

Chodzenie po wodzie

²² I zaraz ponaglił uczniów, aby wsiedli do łodzi i popłynęli przed Nim na drugą stronę, zanim rozpuści tłumy.

²³ Po rozpuszczeniu tłumów wstąpił na górę, samotnie, aby się pomodlić. A z nastaniem wieczoru był tam sam.

²⁴ Łódź tymczasem była już wiele stadiów od brzegu, miotana przez fale, ponieważ wiatr był przeciwny.

²⁵ A o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu.

²⁶ Uczniowie zaś, gdy zobaczyli Go idącego po morzu, przestraszyli się i mówili sobie, że to jest zjawa, i ze strachu wykrzyknęli.

²⁷ Jezus zaś zaraz przemówił do nich: Odwagi, [to] Ja jestem, nie bójcie się!

²⁸ Wtedy odezwał się do Niego Piotr: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie.

²⁹ On zaś powiedział: Przyjdź. I Piotr wyszedł z łodzi, szedł po wodzie i przyszedł do Jezusa.

³⁰ Widząc zaś potężny wiatr, zląkł się i gdy zaczął tonąć, zawołał: Panie, ratuj mnie!

³¹ Jezus zaś zaraz wyciągnął rękę, uchwycił go i mówi mu: O małowierny, dlaczego zwątpiłeś?

³² A gdy weszli do łodzi, wiatr ustał.

³³ Ci zaś, którzy byli w łodzi, pokłonili Mu się, mówiąc: Naprawdę, jesteś Synem Boga.

Uzdrowienia w okolicach Genezaret

³⁴ Po przeprawieniu się dotarli do ziemi w pobliżu Genezaret.

³⁵ Ludzie z tego miejsca rozpoznali Go i rozesłali wiadomość po całej tej okolicy, tak że przyprowadzili do Niego wszystkich, którzy mieli się źle,

³⁶ i prosili Go, aby mogli dotknąć choćby rąbka Jego szaty – a tylu, ilu dotknęło, zostało ocalonych.