Łukasza 9 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Rozesłanie Dwunastu

¹ Gdy zaś zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi demonami i by mogli uzdrawiać choroby –

² i posłał ich, by głosili Królestwo Boże i leczyli chorych.

³ I powiedział do nich: Nie bierzcie niczego na drogę: ani laski, ani torby, ani chleba, ani pieniędzy, ani nawet dwóch tunik nie miejcie.

⁴ A do któregokolwiek domu wejdziecie, tam pozostawajcie i stamtąd wychodźcie.

⁵ A gdziekolwiek nie przyjęliby was, wychodząc z tego miasta, otrząsajcie proch z waszych stóp na świadectwo przeciw nim.

⁶ Wychodząc zatem, obchodzili wioski, wszędzie głosili dobrą nowinę i uzdrawiali.

Niepokój Heroda

⁷ O wszystkim, co się dzieje, usłyszał tetrarcha Herod i zamartwiał się z powodu mówienia przez niektórych, że to Jan powstał z martwych,

⁸ przez niektórych zaś, że pojawił się Eliasz, a przez innych, że powstał któryś z dawnych proroków.

⁹ Wtedy Herod powiedział: Jana ja ściąłem, kim więc jest Ten, o którym te [wieści] słyszę? I starał się Go zobaczyć.

Nakarmienie pięciu tysięcy

¹⁰ Po powrocie apostołowie opowiedzieli Mu o wszystkim, czego dokonali. Wtedy wziął ich ze sobą i usunął się na osobność koło miasta zwanego Betsaidą.

¹¹ Tłumy jednak dowiedziały się o tym i poszły za Nim. Przyjął je wówczas życzliwie, mówił im o Królestwie Bożym, a tych, którzy mieli potrzebę uzdrowienia, leczył.

¹² Tymczasem dzień zaczął się chylić. Dwunastu podeszło więc i powiedziało do Niego: Rozpuść tłum, aby poszli do okolicznych wiosek, rozproszyli się po zagrodach i znaleźli coś do jedzenia, bo tu jesteśmy na miejscu pustym.

¹³ Powiedział wtedy do nich: Wy dajcie im jeść. Oni zaś odpowiedzieli: Nie mamy więcej niż pięć chlebów i dwie ryby, chyba że my pójdziemy i nakupimy jedzenia dla całego tego tłumu.

¹⁴ Było tam bowiem około pięciu tysięcy mężczyzn. Wtedy powiedział do swoich uczniów: Rozłóżcie ich grupami mniej więcej po pięćdziesięciu.

¹⁵ I zrobili tak, rozmieścili wszystkich.

¹⁶ On zaś wziął te pięć chlebów i te dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił je, złamał i podawał uczniom, by je kładli przed ludem.

¹⁷ Zjedli zatem i nasycili się wszyscy; i zebrano dwanaście koszów pozostałych im kawałków.

Wyznanie Piotra i pierwsza zapowiedź męki Jezusa

¹⁸ I stało się, gdy modlił się samotnie, a byli z Nim uczniowie, że zapytał ich: Za kogo uważają Mnie tłumy?

¹⁹ A oni odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a inni [mówią], że prorok, jeden z tych dawnych, powstał.

²⁰ Wówczas zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Wtedy Piotr odpowiedział: Za Chrystusa Bożego.

²¹ On zaś przestrzegł ich i polecił, aby nikomu o tym nie mówili,

²² dodając, że Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć, zostać odrzucony przez starszych, arcykapłanów i znawców Prawa; musi też zostać zabity i trzeciego dnia wskrzeszony.

Cena uczniostwa

²³ Do wszystkich zaś powiedział: Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się wyprze samego siebie, bierze swój krzyż na siebie codziennie i naśladuje Mnie.

²⁴ Kto bowiem chciałby ocalić swoją duszę, straci ją, a kto straci swoją duszę ze względu na Mnie, ten ocali ją.

²⁵ Bo co za korzyść odniósł człowiek, który zdobył cały świat, a siebie zgubił lub zatracił?

²⁶ Kto bowiem zawstydzi się Mnie i moich słów, tego i Syn Człowieczy będzie się wstydził, gdy przyjdzie w chwale swojej, Ojca i świętych aniołów.

²⁷ Zapewniam was zaś: Niektórzy z tutaj stojących na pewno nie zakosztują śmierci, dopóki nie zobaczą Królestwa Bożego.

Przemienienie Jezusa

²⁸ Około ośmiu dni po tych słowach stało się tak, że wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wszedł na górę, aby się pomodlić.

²⁹ A gdy się modlił, wygląd Jego twarzy stał się inny, a Jego szata stała się lśniąco biała.

³⁰ I oto dwaj mężczyźni rozmawiali z Nim, a byli to Mojżesz i Eliasz.

³¹ Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, które miało dopełnić się w Jerozolimie.

³² Piotr zaś i ci, którzy z nim byli, zostali zmorzeni snem. Kiedy zaś obudzili się, zobaczyli Jego chwałę oraz tych dwóch mężczyzn, stojących przy Nim.

³³ A przy ich rozstawaniu się z Nim Piotr powiedział do Jezusa: Mistrzu, wspaniale jest nam tu być. Zróbmy więc trzy namioty, jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza – nie rozumiał bowiem, co mówi.

³⁴ A gdy on to mówił, powstał obłok i zacienił ich – przestraszyli się zaś przy swoim wchodzeniu w obłok.

³⁵ A z obłoku rozległ się głos: To jest mój Syn, ten wybrany, Jego słuchajcie!

³⁶ Gdy rozbrzmiał ten głos, Jezus znalazł się sam. Oni zaś zamilkli i o tym, co zobaczyli, nic nikomu w tych dniach nie powiedzieli.

Uzdrowienie opętanego chłopca

³⁷ Następnego zaś dnia, kiedy zeszli z góry, spotkał Go liczny tłum.

³⁸ I oto jakiś mężczyzna z tłumu zawołał: Nauczycielu, błagam cię, wejrzyj na mojego syna, gdyż to mój jedynak,

³⁹ bo oto duch bierze go [we władanie] i [chłopiec] natychmiast krzyczy, [a duch] targa nim, z pianą [na ustach], i z trudem od niego, poranionego, odchodzi.

⁴⁰ Błagałem też Twoich uczniów, aby go wypędzili, lecz nie byli w stanie.

⁴¹ Jezus zaś odezwał się i powiedział: O, rodzie bez wiary i spaczony, jak długo mam z wami być i was znosić? Przyprowadź tu swego syna.

⁴² A gdy on podchodził, demon rzucił nim i wywołał drgawki. Jezus jednak skarcił ducha nieczystego, uleczył chłopca i oddał go jego ojcu.

⁴³ Wszyscy zaś byli zdumieni potęgą Boga. Gdy zaś wszyscy dziwili się wszystkiemu, co czynił, powiedział do swoich uczniów:

Druga zapowiedź męki

⁴⁴ Włóżcie wy sobie w swoje uszy te słowa: Syn Człowieczy bowiem ma być wydany w ręce ludzi.

⁴⁵ Oni zaś nie rozumieli tej wypowiedzi; była ona przed nimi zakryta, tak by jej nie pojęli, a bali się pytać Go o [znaczenie] tej wypowiedzi.

Spór o wielkość

⁴⁶ Naszła ich natomiast myśl, kto z nich mógłby być większy.

⁴⁷ Jezus zaś, świadom myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie

⁴⁸ i powiedział do nich: Kto by przyjął to dziecko w moje imię, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy pośród was wszystkich, ten jest wielki.

Lekcja o otwartości

⁴⁹ Wtedy odezwał się Jan: Mistrzu, widzieliśmy kogoś, kto w Twoje imię wygania demony, i próbowaliśmy go powstrzymać, ponieważ nie chodzi z nami.

⁵⁰ Lecz Jezus mu odpowiedział: Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami.

PODRÓŻ DO JEROZOLIMY Jezus wobec niechęci

⁵¹ Gdy dopełniały się dni Jego zabrania w górę, On sam skierował swą twarz, by udać się do Jerozolimy.

⁵² Wyprawił więc przed sobą posłańców. Ci wyruszyli i przyszli do pewnej wioski Samarytan, aby przygotować mu [miejsce].

⁵³ Lecz nie przyjęli Go, gdyż Jego twarz była skierowana na Jerozolimę.

⁵⁴ Gdy zobaczyli to uczniowie Jakub i Jan, powiedzieli: Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli, aby ogień spadł z nieba i pochłonął ich?

⁵⁵ Lecz On obrócił się i skarcił ich: Nie wiecie – powiedział – jakiego ducha jesteście.

⁵⁶ Syn Człowieczy nie przyszedł dusz ludzi niszczyć, ale [je] ratować. Po czym poszli do innej wsi.

Cena naśladowaniu Jezusa

⁵⁷ Gdy tak podążali drogą, ktoś do Niego powiedział: Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz.

⁵⁸ A Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory, a ptaki niebieskie gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma, gdzie by skłonił głowę.

⁵⁹ Powiedział zaś do drugiego: Chodź za Mną! A on na to: Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mojego ojca.

⁶⁰ A [On] odpowiedział mu: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, ty zaś odejdź i głoś Królestwo Boże.

⁶¹ Odezwał się jeszcze inny: Pójdę za Tobą, Panie, najpierw jednak pozwól mi pożegnać się z tymi, którzy są w moim domu.

⁶² Jezus zaś powiedział do niego: Nikt, kto przyłożył rękę do pługa, a ogląda się wstecz, nie jest zdatny do Królestwa Bożego.