Łukasza 6 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Syn Człowieczy Panem szabatu

¹ Zdarzyło się w pewien szabat, że przechodził przez zboża i Jego uczniowie zaczęli zrywać i jeść kłosy wyłuskane rękami.

² Niektórzy zaś z faryzeuszów zapytali: Dlaczego robicie to, czego nie wolno robić w szabat?

³ A Jezus im odpowiedział: Czy nie czytaliście o tym, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on sam i ci, którzy z nim byli,

⁴ jak wszedł do domu Bożego, wziął chleby oblicza, których nie wolno jeść nikomu, jak tylko kapłanom, i jadł oraz dał tym, którzy z nim byli?

⁵ I powiedział im: Panem szabatu jest Syn Człowieczy.

Uzdrowienie człowieka z bezwładną ręką

⁶ W inny zaś szabat zdarzyło się, że wszedł do synagogi i nauczał. A był tam pewien człowiek, którego prawa ręka była uschła.

⁷ Znawcy Prawa i faryzeusze śledzili Go zaś, czy w szabat uzdrowi, aby znaleźć [powód i] oskarżyć Go.

⁸ On zaś, świadom ich rozważań, powiedział mężczyźnie mającemu uschłą rękę: Podnieś się i stań pośrodku. Podniósł się więc i stanął.

⁹ Wtedy Jezus powiedział do nich: Pytam was, czy wolno w szabat dobrze czynić, czy źle czynić? Duszę zbawić, czy zniszczyć?

¹⁰ I rozejrzawszy się wokół po nich wszystkich, powiedział mu: Wyciągnij swoją rękę. I on to uczynił, a jego ręka odzyskała dawną sprawność.

¹¹ Oni zaś wpadli w szał i zaczęli rozmawiać między sobą, co by tu zrobić z Jezusem.

Powołanie dwunastu apostołów

¹² Zdarzyło się zaś, że w tych dniach wyszedł na górę, aby się modlić, i spędził noc na modlitwie do Boga.

¹³ A gdy nastał dzień, przywołał swoich uczniów i wybrał sobie dwunastu spośród nich, których też nazwał apostołami:

¹⁴ Szymona, którego nazwał Piotrem, i Andrzeja, jego brata, Jakuba i Jana, i Filipa, i Bartłomieja,

¹⁵ i Mateusza, i Tomasza, Jakuba, [syna] Halfeusza, i Szymona zwanego Gorliwcem,

¹⁶ i Judasza, [syna] Jakuba, i Judasza Iskariotę, który został zdrajcą.

Kazanie na równinie

¹⁷ I zszedł z nimi w dół, i zatrzymał się na miejscu równinnym, [On] i liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy, i z wybrzeża Tyru i Sydonu.

¹⁸ Ci przybyli, aby Go posłuchać i doznać uleczenia ze swych chorób; byli też uzdrawiani dręczeni przez duchy nieczyste.

¹⁹ A cały tłum próbował Go dotknąć, ponieważ wychodziła z Niego moc i leczyła wszystkich.

²⁰ On natomiast podniósł swoje oczy na swoich uczniów i zaczął mówić: Szczęśliwi [jesteście], ubodzy, gdyż wasze jest Królestwo Boże.

²¹ Szczęśliwi, którzy teraz głodujecie, ponieważ będziecie nasyceni. Szczęśliwi, którzy teraz płaczecie, ponieważ będziecie radośni.

²² Szczęśliwi jesteście, gdy was ludzie znienawidzą i gdy was odłączą, i znieważą, i odrzucą wasze imię jako złe z powodu Syna Człowieczego.

²³ Cieszcie się w tym dniu i podskakujcie [z radości] – bo oto wielka jest wasza zapłata w niebie; tak bowiem czynili prorokom ich ojcowie.

²⁴ Ale biada wam, bogatym, gdyż odbieracie swoją pociechę.

²⁵ Biada wam, teraz nasyconym, ponieważ będziecie głodować. Biada teraz beztroskim, gdyż będziecie smucić się i płakać.

²⁶ Biada, gdy wszyscy ludzie będą o was mówić dobrze; tak bowiem fałszywym prorokom czynili ich ojcowie.

²⁷ Ale mówię wam, słuchającym: Kochajcie swoich wrogów, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą,

²⁸ błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy wam szkodzą.

²⁹ Temu, kto cię uderzy w policzek, nadstaw i drugi, a temu, kto ci odbiera płaszcz, nie broń i tuniki.

³⁰ Każdemu, kto cię prosi, dawaj, a od tego, kto bierze, co twoje, nie żądaj zwrotu.

³¹ A jak chcecie, aby wam ludzie czynili, im czyńcie podobnie.

³² Jeśli kochacie tych, którzy was kochają, jaka w tym jest wasza łaska? Przecież grzesznicy kochają tych, którzy ich kochają.

³³ Albo jeśli czynicie dobrze tym, którzy wam czynią dobrze, jaka w tym jest wasza łaska? Grzesznicy czynią to samo.

³⁴ I jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jaka w tym jest wasza łaska? Przecież grzesznicy też pożyczają grzesznikom, aby odebrać tyle samo.

³⁵ Ale kochajcie waszych wrogów, czyńcie dobrze i pożyczajcie, nie oczekując nic w zamian, a wielka będzie wasza zapłata i będziecie synami Najwyższego, gdyż On jest życzliwy dla niewdzięcznych i niegodziwych.

³⁶ Bądźcie miłosierni, jak miłosierny jest także wasz Ojciec.

³⁷ Przestańcie też osądzać, a na pewno nie zostaniecie osądzeni, i przestańcie potępiać, a nie zostaniecie potępieni – odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.

³⁸ Dawajcie, a będzie wam dane – miarę dobrą, upchaną, utrzęsioną i przesypującą się włożą w wasze zanadrze; bo jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą.

³⁹ Powiedział im też przypowieść: Czy niewidomy jest w stanie prowadzić niewidomego? Czy obaj nie wpadną do dołu?

⁴⁰ Nie ma ucznia nad mistrza, każdy zaś dobrze przygotowany będzie jak jego mistrz.

⁴¹ Jak to jest, że widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz?

⁴² Jak możesz mówić swojemu bratu: Bracie, pozwól, że wyjmę drzazgę z twojego oka, gdy sam w swoim oku nie dostrzegasz belki? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę ze swojego oka, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć drzazgę z oka twojego brata.

⁴³ Nie ma bowiem drzewa dorodnego, które wydawałoby marny owoc, ani drzewa marnego, które wydawałoby owoc dorodny.

⁴⁴ Bo każde drzewo poznaje się po jego owocu; nie zbierają przecież fig z cierni ani winogron nie zrywają z ostu.

⁴⁵ Człowiek dobry z dobrego skarbca serca wydobywa to, co dobre, a niegodziwy – z niegodziwego wydobywa to, co niegodziwe; gdyż z obfitości serca mówią jego usta.

⁴⁶ Dlaczego zwracacie się do Mnie: Panie, Panie, a nie czynicie tego, co mówię?

⁴⁷ Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha moich słów i stosuje je.

⁴⁸ Podobny jest do człowieka budującego dom, który wkopał się i zagłębił, i posadowił fundament na skale. Kiedy przyszła powódź i strumień uderzył w ten dom, nie zdołał nim wstrząsnąć, ponieważ zbudowano go dobrze.

⁴⁹ Kto natomiast słyszy, ale nie stosuje, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi, bez fundamentu; uderzył w niego strumień i [ten] zaraz runął, a upadek tego domu był wielki.