Łukasza 19 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Nawrócenie Zacheusza

¹ Potem wszedł do Jerycha i przechodził przez nie.

² I oto pewien człowiek imieniem Zacheusz – a był on przełożonym celników i był bogaty –

³ próbował zobaczyć Jezusa, kto to jest, lecz nie mógł ze względu na tłum, ponieważ był niskiego wzrostu.

⁴ Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby Go ujrzeć, miał bowiem tamtędy przechodzić.

⁵ Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i powiedział do niego: Zacheuszu, zejdź prędko, gdyż dziś muszę być w twoim domu.

⁶ Zszedł więc prędko i przyjął Go z radością.

⁷ Gdy wszyscy to zobaczyli, zaczęli szemrać i mówić: Przyszedł w gościnę do grzesznego człowieka.

⁸ Zacheusz zaś stanął i powiedział do Pana: Panie, oto połowę mojego majątku daję ubogim, a jeśli na kimś coś wymusiłem, oddaję poczwórnie.

⁹ A Jezus powiedział do niego: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, ponieważ i on jest synem Abrahama.

¹⁰ Syn Człowieczy przyszedł bowiem odszukać i ocalić to, co zaginione.

Przypowieść o dziesięciu minach

¹¹ Gdy oni tego słuchali, dodał jeszcze przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że natychmiast ma się objawić Królestwo Boże.

¹² Powiedział zatem: Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do dalekiego kraju, aby wziąć sobie królestwo i wrócić.

¹³ Wezwał więc dziesięciu swoich sług, dał im dziesięć min i powiedział do nich: Obracajcie nimi, aż przyjdę.

¹⁴ Lecz jego obywatele nienawidzili go i posłali za nim poselstwo tej treści: Nie chcemy, aby ten królował nad nami.

¹⁵ I stało się, gdy powrócił po przyjęciu panowania, że polecił przywołać do siebie tych sług, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, ile zarobili.

¹⁶ Zjawił się więc pierwszy i powiedział: Panie, twoja mina zarobiła dziesięć min.

¹⁷ Odpowiedział mu: Wspaniale, dobry sługo, ponieważ w najmniejszym okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięcioma miastami.

¹⁸ Następnie przyszedł drugi, mówiąc: Panie, twoja mina zrobiła pięć min.

¹⁹ Odpowiedział więc i temu: I ty stań nad pięcioma miastami.

²⁰ Kolejny przyszedł, mówiąc: Panie, oto twoja mina, którą miałem odłożoną w chustce.

²¹ Bałem się bowiem ciebie, gdyż jesteś człowiekiem surowym; bierzesz, czego nie odłożyłeś, i żniesz, czego nie posiałeś.

²² Mówi mu: Na podstawie twoich słów osądzę cię, sługo zły. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym; biorę, czego nie położyłem, i żnę, czego nie posiałem.

²³ Dlaczego więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? Po powrocie podjąłbym je z zyskiem.

²⁴ A do tych, którzy stali obok, powiedział: Weźcie od niego tę minę i dajcie temu, który ma dziesięć min.

²⁵ I powiedzieli mu: Panie, ma dziesięć min.

²⁶ Mówię wam, każdemu, kto ma, będzie dane, temu zaś, który nie ma, będzie zabrane i to, co ma.

²⁷ Natomiast tych moich wrogów, którzy nie chcieli mnie, abym nad nimi panował, przyprowadźcie tutaj i pościnajcie ich przede mną.

Wjazd Jezusa do Jerozolimy

²⁸ Po tych słowach wyruszył naprzód, zdążając do Jerozolimy.

²⁹ I stało się, gdy się zbliżył do Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, że wysłał dwóch spośród swoich uczniów

³⁰ z poleceniem: Udajcie się do wsi naprzeciw; w niej, tuż po wejściu, znajdziecie uwiązanego osiołka, na którym nikt z ludzi jeszcze nie siedział; odwiążcie go i przyprowadźcie.

³¹ A jeśliby was ktoś pytał: Dlaczego odwiązujecie, odpowiedzcie: Pan go potrzebuje.

³² Posłani poszli więc i zastali tak, jak im powiedział.

³³ Gdy zaś oni odwiązywali osiołka, jego panowie zapytali: Dlaczego odwiązujecie tego osiołka?

³⁴ Wówczas odpowiedzieli: Pan go potrzebuje.

³⁵ I przyprowadzili go do Jezusa. Następnie narzucili na osiołka swoje szaty i posadzili na nim Jezusa.

³⁶ A kiedy jechał, rozścielali na drodze swoje szaty.

³⁷ Gdy zaś zbliżał się już do podnóża Góry Oliwnej, cała rzesza uczniów zaczęła radośnie i donośnym głosem wielbić Boga za wszystkie przejawy mocy, które zobaczyli.

³⁸ Mówili: Błogosławiony nadchodzący Król w imieniu Pana! W niebie pokój i chwała na wysokościach.

³⁹ A jacyś faryzeusze z tłumu powiedzieli do Niego: Nauczycielu, upomnij swoich uczniów.

⁴⁰ I odpowiedział im: Mówię wam, że jeśli ci będą milczeć, kamienie krzyczeć będą.

Płacz Jezusa nad Jerozolimą

⁴¹ A gdy zbliżył się i zobaczył miasto, zapłakał nad nim

⁴² i powiedział: Gdybyś poznało w tym dniu i ty, co [służy] pokojowi; lecz jest to teraz zakryte przed twoimi oczami.

⁴³ Bo nastaną dla ciebie dni, w których twoi wrogowie usypią wał wokół ciebie, otoczą cię, ścisną cię zewsząd,

⁴⁴ powalą cię i twoje dzieci w tobie – i nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu, ponieważ zabrakło ci poznania czasu twojego nawiedzenia.

Wypędzenie sprzedawców ze świątyni

⁴⁵ Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedawców.

⁴⁶ Mówił im: Napisane jest: I będzie mój dom domem modlitwy, wy zaś zrobiliście z niego jaskinię zbójców.

Jezus wobec opozycji

⁴⁷ Codziennie też nauczał w świątyni. Arcykapłani zaś, znawcy Prawa i najważniejsi spośród ludu próbowali Go zniszczyć,

⁴⁸ lecz nie znajdowali nic, co mogliby zrobić, gdyż cały lud zastygał, słuchając Go.