Łukasza 13 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Granice Bożej cierpliwości

¹ W tym właśnie czasie byli tam obecni jacyś [ludzie], którzy Mu donosili o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z ich ofiarami.

² Wtedy powiedział im: Myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy, że tak ucierpieli?

³ O nie, mówię wam, lecz jeśli się nie opamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie.

⁴ Albo tych osiemnastu, na których runęła wieża w Syloe i zabiła ich – myślicie, że oni byli bardziej winni niż pozostali ludzie zamieszkujący Jerozolimę?

⁵ O nie, mówię wam, lecz jeśli się nie opamiętacie, wszyscy tak samo poginiecie.

⁶ Opowiedział też taką przypowieść: Ktoś miał figowiec zasadzony w swojej winnicy i przyszedł szukać na nim owocu, lecz nie znalazł.

⁷ Wtedy powiedział do winogrodnika: Oto od trzech lat przychodzę, szukam owocu na tym figowcu i nie znajduję. Wytnij go więc, po co ma ziemię wyjaławiać?

⁸ Ten zaś odezwał się i powiedział mu: Panie, pozostaw go jeszcze ten rok, aż go okopię dokoła i obłożę nawozem,

⁹ może wyda owoc w przyszłym, a jeśli nie, wytniesz go.

Uwolnienie kobiety związanej przez szatana

¹⁰ Pewnego szabatu nauczał w jednej z synagog.

¹¹ A właśnie [była tam] kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha słabości; była zgięta we dwoje i nie mogła całkowicie się wyprostować.

¹² Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i powiedział: Kobieto, zostałaś uwolniona od swojej słabości –

¹³ i nałożył na nią ręce; wtedy natychmiast wyprostowała się i zaczęła chwalić Boga!

¹⁴ Wówczas przełożony synagogi, oburzony, że Jezus uzdrowił w szabat, odezwał się do tłumu: Jest sześć dni, w których należy pracować. W te zatem przychodźcie i dawajcie się uzdrawiać, a nie w dzień szabatu!

¹⁵ Wtedy Pan mu odpowiedział: Obłudnicy! Czy każdy z was w dzień szabatu nie odwiązuje od żłobu swojego bydlęcia lub osła i nie prowadzi ich napoić?

¹⁶ A czy tej, która jest córką Abrahama, którą szatan związał – zauważcie! – na dziesięć i osiem lat, nie należało uwolnić z tych pęt w dzień szabatu?

¹⁷ Gdy On to mówił, wszystkich Jego przeciwników zaczął ogarniać wstyd, cały natomiast tłum cieszył się z powodu chwalebnych czynów dziejących się przez Niego.

Przypowieści o Królestwie

¹⁸ Mówił więc: Do czego podobne jest Królestwo Boże i z czym je porównam?

¹⁹ Podobne jest do ziarnka gorczycy, które człowiek wziął i zasiał w swoim ogrodzie. Wyrosło ono, stało się drzewem i ptaki niebieskie zagnieździły się w jego gałęziach.

²⁰ I znów powiedział: Z czym porównam Królestwo Boże?

²¹ Podobne jest do zakwasu, który kobieta wzięła, zmieszała z trzema satonami mąki, aż się wszystko zakwasiło.

²² I chodził po miastach i wioskach, nauczając i odbywając podróż do Jerozolimy.

Pytanie o liczbę zbawionych

²³ Zapytał Go zaś ktoś: Panie, czy tylko niewielu będzie zbawionych? Wtedy On odpowiedział im:

²⁴ Usiłujcie wejść przez wąskie drzwi, gdyż mówię wam: wielu będzie starało się wejść – i nie zdołają.

²⁵ Od chwili, gdy Pan domu wstanie i zamknie drzwi, zaczniecie – pozostawieni na zewnątrz – kołatać do drzwi i mówić: Panie, otwórz nam. A On wam odpowie: Nie znam was, skąd jesteście.

²⁶ Wówczas zaczniecie mówić: Jadaliśmy z Tobą i pijaliśmy, a na naszych ulicach nauczałeś.

²⁷ Lecz On odezwie się i odpowie: Nie znam was, skąd jesteście, odstąpcie ode Mnie wszyscy czyniciele niesprawiedliwości.

²⁸ Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy zobaczycie Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków w Królestwie Bożym, a siebie samych wyrzuconych na zewnątrz.

²⁹ I zjawią się [ludzie] ze wschodu, z zachodu, z północy i z południa, i spoczną u stołu w Królestwie Bożym.

³⁰ Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi.

Jezus wobec zagrożenia

³¹ W tym czasie przyszli jacyś faryzeusze i powiedzieli do Niego: Wyjdź i idź stąd, gdyż Herod chce Cię zabić.

³² Wtedy powiedział im: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wypędzam demony i dokonuję uzdrowień dzisiaj i jutro, a trzeciego [dnia] kończę.

³³ Lecz muszę dziś, jutro i pojutrze być w drodze, gdyż jest nie do pomyślenia, aby prorok zginął poza Jerozolimą.

Proroctwo o Jerozolimie

³⁴ Jerozolimo, Jerozolimo, która zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy zostali do ciebie posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak kwoka swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście!

³⁵ Oto przyjdzie wam zostawić wasz dom. Mówię wam zaś: Na pewno Mnie już nie zobaczycie, aż nastanie [czas], gdy powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana.