Księga Rut 1 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Dzieje rodziny Elimeleka

¹ I stało się w dniach, gdy sądzili sędziowie, że w ziemi nastał głód. Wówczas wyszedł z Betlejem judzkiego pewien człowiek, aby zatrzymać się na polach Moabu – on i jego żona, i dwaj jego synowie.

² Człowiek ten miał na imię Elimelek, a jego żona miała na imię Noemi, a dwaj jego synowie mieli na imię Machlon i Kilion. Byli to Efratejczycya z Betlejem judzkiego. I przybyli na pola Moabu, i tam przebywali.

³ Następnie zmarł Elimelek, mąż Noemi, i pozostała ona wraz z dwoma swoimi synami.

⁴ Ci wzięli sobie za żony Moabitki. Jedna miała na imię Orpa, a druga miała na imię Rut; i mieszkali tam około dziesięciu lat.

⁵ Lecz umarli również oni obaj, Machlon i Kilion, i pozostała ta kobieta bez swoich dwojga dzieci i bez męża.

⁶ Wtedy powstała ona i jej synowe, i wróciła z pól Moabu, gdyż usłyszała na polach Moabu, że JHWH nawiedził swój lud, aby dać im chleb.

⁷ Wyszła więc z miejsca, w którym tam przebywała, a wraz z nią obie jej synowe, i wybrały się w drogę, by wrócić do ziemi judzkiej.

⁸ I powiedziała Noemi do obu swoich synowych: Idźcie, powróćcie każda do domu swej matki. Niech JHWH okaże wam łaskę, jak wy okazałyście ją zmarłym oraz mnie.

⁹ Niech JHWH sprawi, byście znalazły spokój, każda dom u boku swojego męża – i pocałowała je. A one podniosły swój głos i zapłakały.

¹⁰ Powiedziały też do niej: Wrócimy raczej z tobą do twojego ludu.

¹¹ Lecz Noemi odpowiedziała: Zawróćcie, moje córki! Po co macie iść ze mną? Czy mam jeszcze synów w swym wnętrzu, którzy mogliby stać się waszymi mężami?

¹² Zawróćcie, córki moje, idźcie, gdyż jestem za stara, aby wyjść za mąż. A gdybym powiedziała: Jest dla mnie nadzieja, wyszła też za mąż tej nocy i również urodziła synów,

¹³ to czy wy czekałybyście, aż dorosną? Czy miałybyście wyrzec się ponownego zamążpójścia? Nie, moje córki. Bo gorzko mi bardzo z waszego powodu, że ręka JHWH wystąpiła przeciwko mnie.

¹⁴ Wówczas podniosły swój głos i ponownie zapłakały. Następnie Orpa ucałowała swoją teściową, ale Rut przylgnęła do niej.

¹⁵ A ta powiedziała: Spójrz, twoja szwagierka wróciła do swojego ludu i do swojego boga. Zawróć za swoją szwagierką.

¹⁶ Lecz Rut odpowiedziała: Nie nalegaj na mnie, że mam cię opuścić, zawrócić i nie iść za tobą. Bo dokąd pójdziesz, pójdę; i gdzie osiądziesz, osiądę. Twój lud będzie moim ludem, a twój Bóg moim Bogiem.

¹⁷ Tam, gdzie umrzesz, umrę – i tam będę pochowana. Tak niech mi uczyni JHWH i do tego doda, jeśli [co innego niż] śmierć oddzieli mnie od ciebie.

¹⁸ Gdy [Noemi] zobaczyła, że Rut uparła się przy tym, aby z nią iść, przestała ją przekonywać.

¹⁹ I szły obie, aż doszły do Betlejem. A gdy wchodziły do Betlejem, poruszyło się z powodu nich całe miasto i [kobiety] mówiły: Czy to jest Noemi?

²⁰ A ona odpowiedziała im: Nie nazywajcie mnie Noemi, nazywajcie mnie Mara, gdyż Wszechmocny sprawił, że jestem bardzo zgorzkniała.

²¹ Wyszłam ja [stąd] pełna, a z niczym sprowadził mnie JHWH. Dlaczego nazywacie mnie Noemi, skoro JHWH upokorzył mnie i Wszechmocny doprowadził mnie do nieszczęścia?

²² Tak powróciła Noemi, a wraz z nią Rut Moabitka, jej synowa, z pól Moabu. A przybyły one do Betlejem na początku żniw jęczmienia.