Filipian 4 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

¹ Dlatego, bracia moi ukochani i wytęsknieni, moja radości i korono, tak właśnie stójcie w Panu, ukochani.

² Zachęcam Ewodię i zachęcam Syntyche, aby były jednomyślne w Panu.

³ Tak, proszę i ciebie, wierny towarzyszu, zajmij się nimi; one dla ewangelii zmagały się razem ze mną, z Klemensem i z innymi moimi współpracownikami, których imiona są w Zwoju życia.

⁴ Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się!

⁵ Wasza uprzejmość niech da się poznać wszystkim ludziom: Pan jest blisko!

⁶ Przestańcie martwić się o cokolwiek, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach, z dziękczynieniem, niech wasze prośby staną się znane Bogu.

⁷ A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i waszych myśli w Chrystusie Jezusie.

⁸ Ponadto, bracia, cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek szlachetne, cokolwiek sprawiedliwe, cokolwiek czyste, cokolwiek miłe, cokolwiek czcigodne, cokolwiek jest cnotą i cokolwiek chwalebne – o tym rozmyślajcie.

⁹ Czyńcie też to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co słyszeliście i co widzieliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.

Podziękowanie za pamięć

¹⁰ Ucieszyłem się zaś w Panu wielce, że nareszcie zaczęliście o mnie myśleć, choć myśleliście, lecz zabrakło sposobności.

¹¹ Nie żebym mówił z powodu niedostatku. Ja bowiem nauczyłem się być zadowolony z tego, w czym jestem.

¹² Umiem się ograniczyć, umiem też żyć w obfitości; wszędzie i we wszystko jestem wtajemniczony; umiem być syty, umiem też głodować, obfitować i być w niedostatku.

¹³ Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia, w Chrystusie.

¹⁴ Jednakże pięknie postąpiliście, łącząc się ze mną w ucisku.

¹⁵ A wy sami wiecie, Filipianie, że na początku [głoszenia] ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, żadne zgromadzenie nie dołączyło do mnie w rachunku rozchodu i przychodu – poza wami jednymi,

¹⁶ bo i do Tesaloniki i raz, i drugi przysłaliście na moje potrzeby.

¹⁷ Nie że zależy mi na darze, raczej zależy mi na plonie, szybko powiększającym się na waszym rachunku.

¹⁸ Odebrałem zaś wszystko – i mam w obfitości; zostałem zaopatrzony w pełni, gdy otrzymałem od Epafrodytosa to, co [przyszło] od was, pachnącą woń, miłą ofiarę przyjemną Bogu.

¹⁹ A mój Bóg w pełni zaspokoi wszelką waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.

²⁰ Bogu zaś i Ojcu naszemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

Pozdrowienia

²¹ Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną.

²² Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza zaś ci z domu cesarza.

²³ Niech łaska Pana Jezusa Chrystusa będzie z waszym duchem. Amen.