Ezechiela 19 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Skarga na los książąt Izraela

¹ A ty wznieś skargę nad książętami Izraela

² i mów: Jakąż to lwicą była twoja matka między lwami, rozciągała się wśród młodych lwów, wyhodowała swe szczenięta.

³ I wychowała jedno ze swych szczeniąt – stało się [ono] młodym lwem, który nauczył się chwytać łup – pożerał ludzi.

⁴ I usłyszały o nim narody, schwytały go w swój dół i zaprowadziły na swym haku do ziemi egipskiej.

⁵ Gdy zobaczyła, że przyjdzie czekać, [że] jej nadzieja przepadła, wzięła inne ze swoich lwiąt i uczyniła je młodym lwem.

⁶ Obracał się on między lwami, [sam] stał się młodym lwem i nauczył się chwytać łup – pożerał ludzi.

⁷ Rozbijał ich twierdze i pustoszył ich miasta, i niszczył ziemię z tym, co ją napełnia, głosem swojego ryku.

⁸ I ściągnęły przeciw niemu narody z okolicznych prowincji, i rozciągnęły nad nim swą sieć, i dał się złapać w ich dół.

⁹ I dały go do klatki, [wzięły] go na haczyki i zaprowadziły do króla Babilonu, osadziły go w więzieniu, by już nie słyszeć jego głosu na górach Izraela.

¹⁰ Twoja matka niczym krzew w twej winnicy, zasadzona nad wodami, owocowała i gęstniała dzięki obfitości wód.

¹¹ I miała potężne konary, na berła dla panujących. I wybujała swym wzrostem między splotami listowia, i widoczna była w swej wysokości, dzięki swym licznym gałęziom.

¹² Lecz wyrwano ją w gniewie, rzucono na ziemię, wschodni wiatr ją wysuszył, zerwano jej owoc i uschły konary jej mocy, pochłonął je ogień.

¹³ A teraz? Przesadzono ją na pustynię, na suchą i spieczoną ziemię.

¹⁴ I wyszedł ogień z konaru, pochłonął jej latorośle i owoc, i zniknął z niej mocny konar na berło panującego. Oto skarga – to, co stało się skargą.