Estery 9 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Dzień rozprawy z wrogami

¹ A w dwunastym miesiącu, to jest w miesiącu Adar, trzynastego dnia tegoż [miesiąca], gdy rozkaz królewski i jego ustawa miały być wykonane, w dniu, gdy wrogowie Żydów mieli nadzieję zdobyć przewagę nad nimi, nastąpiła taka zmiana, że Żydzi zdobyli przewagę nad tymi, którzy ich nienawidzili.

² Żydzi zebrali się po swych miastach, we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, aby wyciągnąć rękę na szukających ich zguby. I nikt nie ostał się przed ich obliczem, gdyż strach przed nimi padł na wszystkie ludy.

³ I wszyscy książęta prowincji i satrapowie, namiestnicy i wykonujący pracę dla króla popierali Żydów, gdyż padł na nich strach przed Mordochajem.

⁴ Mordochaj bowiem stał się wielki w domu królewskim, a wieść o nim rozeszła się po wszystkich prowincjach, że ten człowiek, Mordochaj, jest coraz ważniejszy.

⁵ I uderzyli Żydzi we wszystkich swoich wrogów uderzeniem miecza, rzezią i zagładą, i postępowali z tymi, którzy ich nienawidzą, według swojej woli.

⁶ A na zamku w Suzie wycięli Żydzi i wygubili pięciuset mężczyzn.

⁷ A Parszandatę, Dalfona, Aspatę,

⁸ Poratę, Adalię, Aridatę,

⁹ Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajzatę –

¹⁰ dziesięciu synów Hamana, syna Hamedaty, gnębiciela Żydów, zabili, lecz po ich mienie nie wyciągnęli swej ręki.

¹¹ W tym też dniu dotarła [wieść o] liczbie zabitych na zamku w Suzie przed oblicze króla.

¹² I powiedział król do królowej Estery: Na zamku w Suzie Żydzi zabili i wygubili pięciuset mężczyzn oraz dziesięciu synów Hamana. A co uczynili w pozostałych prowincjach królewskich? I jaka jest twoja prośba? Stanie się jej zadość. Jakie masz jeszcze życzenie, a zostanie spełnione.

¹³ I powiedziała Estera: Jeśli król uzna to za dobre, niech również jutro będzie dane Żydom będącym w Suzie postąpić według dzisiejszej ustawy, i niech dziesięciu synów Hamana powieszą na szubienicy.

¹⁴ I powiedział król, aby tak się stało. I wydano zarządzenie w Suzie, a dziesięciu synów Hamana powiesili.

¹⁵ Zgromadzili się więc Żydzi, którzy byli w Suzie, również w czternastym dniu miesiąca Adar, i zabili w Suzie trzystu mężczyzn, ale po ich mienie nie wyciągnęli swej ręki.

¹⁶ Pozostali zaś Żydzi, którzy byli po prowincjach królewskich, zebrali się, aby stanąć w obronie swej duszy i odetchnąć od swoich wrogów, i zabili z tych, którzy ich nienawidzili, siedemdziesiąt pięć tysięcy, ale po ich mienie nie wyciągnęli swojej ręki –

¹⁷ w dniu trzynastym miesiąca Adar; czternastego zaś dnia odpoczęli i uczynili go dniem ucztowania i radości.

¹⁸ Ale Żydzi, którzy byli w Suzie, zebrali się w dniu trzynastym tego [miesiąca] i w czternastym tegoż [miesiąca], a odpoczęli w dniu piętnastym tegoż [miesiąca] i uczynili go dniem ucztowania i radości.

¹⁹ Dlatego Żydzi wiejscy, mieszkańcy miast nieobwarowanych, obchodzą czternasty dzień miesiąca Adar jako dzień radości i ucztowania, i jako dzień szczęśliwy, [dzień] posyłania sobie nawzajem upominków żywnościowych.

Ustanowienie świąt Purim

²⁰ A Mordochaj spisał wszystkie te wydarzenia i rozesłał listy do wszystkich Żydów, którzy są we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, bliskich i dalekich,

²¹ aby nałożyć na nich [obowiązek] czynienia dnia czternastego miesiąca Adar i dnia piętnastego tegoż [miesiąca] – rokrocznie –

²² dniami, w których Żydzi odetchnęli od swoich wrogów, i miesiącem, w którym smutek zamienił im się w radość, a żałoba w dzień szczęścia, aby uczynili je dniami ucztowania i radości, i posyłania sobie nawzajem upominków żywnościowych i darów dla ubogich.

²³ I przyjęli Żydzi to, co zapoczątkowali i co im napisał Mordochaj:

²⁴ Że Haman, syn Hamedaty, Agagita, gnębiciel wszystkich Żydów, zaplanował wytępić wszystkich Żydów, rzucił pur, to znaczy los, aby ich gnębić i wytępić.

²⁵ Lecz gdy to doszło do króla, rozkazał [on] – z pisemnym [tego potwierdzeniem] – zwrócić jego niecny plan, który uknuł przeciwko Żydom, na jego własną głowę i powiesić jego oraz jego synów na szubienicy.

²⁶ Dlatego nazwali te dni Purim – ze względu na nazwę pur. Dlatego, z powodu wszystkich słów tego listu oraz [z powodu tego], co z tych [rzeczy] widzieli i co ich spotkało,

²⁷ zobowiązali się i przyjęli Żydzi, na siebie i na swoje potomstwo, i na wszystkich, którzy by się do nich przyłączyli – i [nikt tego] nie przestąpi – że rokrocznie będą obchodzili dwa te dni, zgodnie z przepisem i w ustalonym czasie.

²⁸ I dni te będą wspominane i obchodzone w każdym jednym pokoleniu, w każdej jednej rodzinie, w każdej jednej prowincji i w każdym jednym mieście. I dni te – Purim – nie zanikną wśród Żydów i pamięć o nich nie ustanie u ich potomstwa.

²⁹ I napisała królowa Estera, córka Abichaila, i Żyd Mordochaj, pełne potwierdzenie, aby nadać moc obowiązującą temu drugiemu listowi dotyczącemu Purim.

³⁰ I rozesłał listy do wszystkich Żydów, do wszystkich stu dwudziestu siedmiu prowincji królestwa Achaszwerosza, słowa pokoju i prawdy,

³¹ aby ustanowić te dni Purim w ich oznaczonym czasie – jak do tego zobowiązał ich Żyd Mordochaj i królowa Estera, i jak [sami] nałożyli na swoje własne dusze i na swoje potomstwo – sprawy postów i związanego z nimi narzekania.

³² I tak polecenie Estery potwierdziło sprawy [dotyczące] tychże Purim i zostało zapisane w zwoju.