Daniela 8 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Baran i kozioł oraz mały róg

¹ W trzecim roku panowania króla Belszazara ukazało się mnie, Danielowi, widzenie, po tym, które ukazało mi się na początku.

² I widziałem w widzeniu, i stało się w [czasie], gdy patrzyłem, że byłem na zamku w Suzie położonej w prowincji Elam. I widziałem w widzeniu, że znalazłem się nad rzeką Ulaj.

³ A gdy podniosłem moje oczy, zobaczyłem, oto jakiś baran stoi przed rzeką – a miał dwa rogi. Oba rogi były długie, lecz jeden był dłuższy od drugiego, a ten dłuższy wyrósł później.

⁴ Widziałem, jak baran bódł na zachód i na północ, i na południe, a żadne zwierzę nie mogło ostać się przed nim i nie było, kto by mógł wyratować z jego ręki – robił, co chciał, i był coraz większy.

⁵ Gdy zastanawiałem się nad tym, oto z zachodu nadszedł kozioł, po powierzchni całej ziemi, nie dotykając ziemi, a ten kozioł miał pokaźny róg pomiędzy oczami.

⁶ I podszedł do barana, pana dwóch rogów, którego widziałem stojącego przy rzece, i rozpędził się na niego z gwałtownością swojej siły.

⁷ I widziałem go, jak natarł tuż przy baranie, i rozjuszył się na niego, i uderzył barana, złamał oba jego rogi, a baran nie miał siły, by się przed nim ostać. I rzucił nim o ziemię, zdeptał go, a nie było nikogo, kto by wyrwał barana z jego ręki.

⁸ A kozioł wyrósł bardzo; a gdy najbardziej spotężniał, złamany został wielki róg i spod niego wzniosły się pokaźne cztery, na cztery wiatry niebios.

⁹ A z jednego z nich wyszedł jeden róg, mały, i mocno wyrósł w kierunku południa i wschodu, i w kierunku piękności.

¹⁰ I wyrósł aż do zastępu niebios, i zwalił na ziemię niektórych z zastępu, i z gwiazd, i podeptał ich.

¹¹ I sprawił, że jego wielkość urosła aż do księcia zastępu, i przez niego sprawiono, że została odjęta stała [ofiara] i przewrócone miejsce Jego świątyni.

¹² I zastęp będzie dany na stałej [ofierze], w nieprawości, i prawdę [ta nieprawość] rzuci na ziemię, a cokolwiek [ta nieprawość] sprawi, powiedzie się.

¹³ I usłyszałem jednego świętego mówiącego, i powiedział [inny] święty do tego, który mówił: Na jak długo widzenie: stała [ofiara] i niszcząca nieprawość, wydanie i świątyni, i zastępu deptaniu?

¹⁴ I odpowiedział mi: Aż na wieczorów [i] poranków dwa tysiące trzysta – i [miejsce] święte będzie uporządkowane.

¹⁵ I stało się, gdy ja, Daniel, miałem to widzenie i szukałem zrozumienia, oto stanął przede mną z wyglądu mężczyzna.

¹⁶ I usłyszałem głos spomiędzy [brzegów] Ulaj, i wołał, mówiąc: Gabrielu, wyjaśnij mu to widzenie.

¹⁷ I podszedł blisko miejsca, gdzie stałem, a gdy podszedł, byłem przestraszony i upadłem na twarz. Wtedy powiedział do mnie: Zrozum, synu człowieczy, że widzenie dotyczy czasu końca.

¹⁸ A gdy przemówił do mnie, zapadłem w sen z twarzą ku ziemi, lecz dotknął mnie i postawił mnie na miejsce, gdzie stałem,

¹⁹ i powiedział: Oto ja dam ci poznać, co będzie przy końcu [czasu] gniewu, gdyż koniec [przypadnie] na [wyznaczony] czas.

²⁰ Baran, którego widziałeś, pan obu rogów, to królowie Medii i Persji.

²¹ A kozioł to król Grecji, a wielki róg, który jest między jego oczami, to król pierwszy.

²² A to, że został złamany i stanęły cztery pod nim, [znaczy]: cztery królestwa z [tego] narodu powstaną, lecz nie w jego mocy.

²³ A przy końcu ich królowania, gdy nieprawi dopełnią [miary], nastanie król o zuchwałym obliczu i rozumiejący zagadki.

²⁴ Powiększy on swoją siłę, lecz nie [tylko] w swojej sile, i będzie wyjątkowo niszczył. Szczęśliwie mu się powiedzie i będzie działał, i zniszczy możnych i lud świętych.

²⁵ Dzięki jego przebiegłości powiedzie mu się podstęp w jego ręce, a w swoim sercu będzie się wywyższał i wielu zniszczy bez rozgłosu, i przeciw księciu książąt powstanie, i zostanie zmiażdżony bez udziału ręki.

²⁶ A widzenie o wieczorach i porankach, jak powiedziano, jest prawdą. Ty jednak zapieczętuj to widzenie, bo [odnosi się] do wielu dni.

²⁷ Wtedy ja, Daniel, omdlałem i chorowałem przez [kilka] dni. Potem wstałem i pełniłem służbę u króla, byłem jednak zaniepokojony tym widzeniem i nie rozumiałem [go].