Apokalipsa 16 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

¹ I usłyszałem donośny głos mówiący z przybytku do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu.

² Wówczas poszedł pierwszy i wylał swoją czaszę na ziemię; i wystąpiły na ludziach, którzy mają znamię zwierzęcia i kłaniają się jego podobiźnie, złośliwe i bolesne wrzody.

³ A drugi wylał swoją czaszę na morze; i stało się krwią jakby zmarłego – i umarła każda dusza życia w morzu.

⁴ A trzeci wylał swoją czaszę na rzeki i na źródła wód – i stały się krwią.

⁵ I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Jesteś Sprawiedliwy [Ty], który jesteś i który byłeś, Święty, że wydałeś taki wyrok;

⁶ ponieważ wylali krew świętych i proroków, również im dałeś pić krew – zasłużyli na to.

⁷ I usłyszałem ołtarz, mówiący: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki.

⁸ A czwarty wylał swoją czaszę na słońce; i dano mu przypiec ludzi ogniem.

⁹ I przypieczeni zostali ludzie wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami – i nie opamiętali się, aby oddać Mu chwałę.

¹⁰ A piąty wylał swoją czaszę na tron zwierzęcia; wówczas w jego królestwie nastała ciemność i z bólu gryźli swoje języki,

¹¹ i bluźnili Bogu nieba z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, lecz nie opamiętali się w swoich uczynkach.

¹² A szósty wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby mogła być przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca.

¹³ I zobaczyłem trzy duchy nieczyste wychodzące niczym żaby z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka;

¹⁴ są to bowiem duchy demonów, które czynią znaki i które idą do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki dzień Wszechmogącego Boga.

¹⁵ Oto przychodzę jak złodziej; szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i aby nie widziano jego pohańbienia.

¹⁶ I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon.

Siódma czasza plag ostatecznych Bitwa pod Harmagedonem

¹⁷ A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze; wówczas z przybytku, od tronu, wyszedł donośny głos, mówiący: Stało się!

¹⁸ I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i doszło do tak wielkiego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek istnieje na ziemi – tak wielkie było to trzęsienie.

¹⁹ I stało się, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części, a także miasta narodów runęły. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, aby mu dać kielich wina szaleństwa gniewu Bożego.

²⁰ I wszelka wyspa uciekła i nie znaleziono już gór.

²¹ I spadł z nieba na ludzi wielki grad, jakby [o wadze] talentu; a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż była to bardzo wielka plaga.