Apokalipsa 10 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

¹ I zobaczyłem innego potężnego anioła zstępującego z nieba, odzianego w obłok. Nad swoją głową miał tęczę, jego twarz była jak słońce, a jego nogi jak słupy ognia;

² a w swojej ręce miał rozwinięty mały zwój. I postawił swoją prawą nogę na morzu, lewą zaś na ziemi.

³ I zawołał głosem donośnym, jak [gdy] ryczy lew. A gdy zawołał, swoim głosem przemówiło siedem gromów.

⁴ A gdy przemówiło [tych] siedem gromów, zamierzałem pisać; lecz usłyszałem głos z nieba mówiący: Zapieczętuj to [wszystko], co powiedziało tych siedem gromów, i nie spisuj tego.

⁵ Anioł zaś, którego widziałem stojącego na morzu i na ziemi, podniósł swoją prawą rękę ku niebu

⁶ i poprzysiągł na Tego, który żyje na wieki wieków, który stworzył niebo oraz to, co w nim, ziemię oraz to, co na niej, i morze oraz to, co w nim, że nie będzie już więcej czasu,

⁷ ale w dniach głosu siódmego anioła, gdy będzie miał trąbić, dopełniona zostanie tajemnica Boża, jak to ogłosił swoim sługom, prorokom.

⁸ A głos, który usłyszałem z nieba, znowu odezwał się do mnie i powiedział: Idź, weź rozwinięty zwój, który jest w ręce anioła stojącego na morzu i na lądzie.

⁹ Poszedłem więc do anioła i powiedziałem mu, aby dał mi ten mały zwój. Wtedy on powiedział mi: Weź i zjedz go; będzie gorzki w twoim żołądku, ale w twoich ustach będzie słodki niczym miód.

¹⁰ Wziąłem zatem mały zwój z ręki anioła i zjadłem go; i był w moich ustach słodki jak miód, a gdy go zjadłem, zrobiło mi się gorzko na żołądku.

¹¹ I powiedzieli mi: Trzeba ci znów prorokować o ludach, narodach, językach i wielu królach.