Маркус баян қилған Хуш Хәвәр 7 - Һазирқи Заман Уйғурчә Тәрҗимиси

Худаниң әмрини йоққа чиқармаслиқ

¹ Бир күни Йерусалимдин кәлгән бәзи пәрисийләр вә Тәврат устазлири һәзрити Әйсаниң чөрисигә жиғилди.

² Улар һәзрити Әйсаниң шагиртлири ичидә бәзилириниң тамақтин бурун қол жуюш диний қаидисини ада қилмайла тамақ йәватқанлиғини көрди.

³ (Пәрисийләр, җүмлидин пүтүн йәһудийлар әҗдатлириниң әнъәниси бойичә қоллирини пакиз жуймай туруп тамақ йемәйду.

⁴ Шуниңдәк, базардин алған нәрсиләрниму жуймай йемәйду. Униңдин башқа, қәдәһ, чөгүн вә мис қачиларни жуюш тоғрисидиму бир мунчә әнъәниләргә риайә қилиду.)

⁵ Пәрисийләр вә Тәврат устазлири һәзрити Әйсадин: — Шагиртлириң немишкә әҗдатлиримизниң әнъәнилиригә риайә қилмайду? Немишкә напак қоллири билән тамақ йәйду? — дәп сорашти.

⁶ Һәзрити Әйса уларға мундақ җавап бәрди: — Худа Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ алдин-ала ейтқан мону сөзләр силәр сахтипәзләргә немә дегән мас келиду һә?! Униң Язмисида мун­дақ йезилған: «Бу хәлиқ Мени ағзидила һөрмәтләйду, Лекин қәлби Мәндин жирақ.

⁷ Маңа қилған ибадити бекардур. Чүнки үгәткәнлири Худаниң әмирлири әмәс, Бәлки өзлири чиқиривалған пәтивалардур».

⁸ Силәр Худаниң әмрини бир яққа қайрип қоюп, инсанларниң әнъәнисигә есиливалидикәнсиләр.

⁹ Һәзрити Әйса уларға йәнә мундақ деди: — Өз әнъәнәңларни сақлап қелиш үчүн, Худаниң әмирлирини бир яққа қайрип қоюшта неманчә устилиқ қилисиләр!

¹⁰ Муса пәйғәмбәр «Ата-анаңни һөрмәт қил» вә «Атиси яки анисини һақарәтлигәнләргә өлүм җазаси берилсун», дәп буйруған.

¹¹ Лекин силәр: «Ата-анисиға: ‹ Мәндин алидиған пүтүн маддий ярдимиңларни қурван қилдим, йәни Худаға атавәттим › десә,

¹² у адәм өз ата-анисиниң һалидин хәвәр алмисиму болиду», дәп үгитисиләр.

¹³ Шундақ қилип, әвлаттин-әвлатқичә давамлаштуруп кәлгән әнъәнилириңларни дәп Худаниң әмрини йоққа чиқирисиләр. Силәр бундақ ишларни көп қилисиләр.

Инсанни немә напак қилиду?

¹⁴ Һәзрити Әйса халайиқни йәнә йениға чақирип, уларға: — Һәммиңлар сөзүмгә қулақ селиңлар вә шуни чүшиниңларки,

¹⁵ инсанниң сиртидин ичигә киридиған нәрсиләрниң һеч қандиғи уни напак қилмайду, инсанни напак қилидиғини инсанниң ичидин чиқидиғинидур. {

¹⁶ Бу сөзләрни қулиғиңларда чиң тутуңлар!} — деди.

¹⁷ Һәзрити Әйса халайиқтин айрилип өйгә киргәндә, шагиртлири Униңдин бу тәмсилниң мәнасини сориди.

¹⁸ Һәзрити Әйса уларға: — Силәрму техичә чүшәнмәйватамсиләр? Сирттин инсанниң ичигә киридиған һәр қандақ нәрсиниң уни напак қилалмайдиғанлиғини чүшәнмәмсиләр?

¹⁹ Сирттин киргән нәрсә инсанниң қәлбигә әмәс, ашқазиниға бариду. У йәрдин тәрәт болуп чиқип кетиду, — деди. Һәзрити Әйса бу сөзләр арқилиқ йемәкликләрниң һәммисиниң һалал екәнлигини билдүргән еди.

²⁰ Һәзрити Әйса сөзини давамлаштуруп мундақ деди: — Инсанни напак қилидиғини инсанниң ичидин чиқидиғинидур.

²¹ Чүнки яман нийәт, җинсий әхлақсизлиқ, оғрилиқ, қатиллиқ,

²² нека садиқлиғини бузуш, ачкөзлүк, яманлиқ, һелигәрлик, шәһванийлиқ, көрәлмәслик, төһмәтхорлуқ, тәкәббурлуқ вә һамақәтликләр инсанниң ичидин, йәни қәлбидин чиқиду.

²³ Бу яманлиқларниң һәммиси инсан­ниң ичидин чиқип, инсанни напак қилиду.

Йәһудий әмәс бир аялниң ишәнчи

²⁴ Һәзрити Әйса у йәрдин чиқип Тир шәһириниң әтрапидики районларға барди. У йәрдә бир өйгә кирди. Әслидә У буни һеч кимниң билишини халимиған болсиму, лекин йошуралмиди.

²⁵ Җин тәккән кичиккинә бир қизниң аниси һәзрити Әйса тоғрисидики хәвәрни аңлиған һаман йетип келип, һәзрити Әйсаниң айиғиға жиқилди.

²⁶ Сурийә өлкисиниң Фәникийә дегән йеридә туғулған йәһудий әмәс бу аял һәзрити Әйсадин қизидики җинни һайдаветишни өтүнди.

²⁷ Һәзрити Әйса униңға: — Алди билән балилар йәп тойсун, балиларниң ненини иштларға ташлап бериш тоғра әмәс, — деди.

²⁸ Һелиқи аял буниңға җававән: — Шундақ, Тәхсир, бирақ иштларму үстәл астида балилардин чүш­кән нан угаклирини йәйдиғу, — деди.

²⁹ Һәзрити Әйса униңға: — Тоғра ейттиңиз. Мошу сөзүңиз үчүн җин қизиңиздин чиқип кәтти, әнди қайтиң, — деди.

³⁰ Аял өйигә қайтқинида, қизиниң каривәттә ятқанлиғини көрди. Җин униң тенидин чиқип кәткән еди.

Һәзрити Әйсаниң бир паң-кекәч адәмни сақайтиши

³¹ Һәзрити Әйса Тир шәһириниң әтрапидики районлардин чиқип, Сидон шәһири вә Он шәһәр районидин өтүп, йәнә Җәлилийә көлигә кәлди.

³² Кишиләр Униң алдиға паң һәм тили еғир бир адәмни елип келип, униң учисиға қолини тәккүзүп сақайтип қоюшни тәләп қилишти.

³³ Һәзрити Әйса бу адәмни халайиқ ичидин бир чәткә тартип, униң қулақлириға бармақлирини тиқти вә бармиғиға түкүрүп, униң тилиға тәккүзди.

³⁴ Андин асманға қарап чоңқур тинивалғандин кейин, у адәмгә: «Әффата» (мәнаси «ечил»), деди.

³⁵ У адәмниң қулақлири шу ан ечилип, тили зуванға келип бемалал гәп қилишқа башлиди.

³⁶ Һәзрити Әйса у йәрдикиләргә буни һеч кимгә ейтмаслиқни буйри­ди. Лекин һәр қанчә буйруған болсиму, кишиләр бу хәвәрни шунчә кәң йейивәтти.

³⁷ Халайиқ интайин һәйранлиқ ичидә қалған еди. Улар: — У қилған ишларниң һәммиси яхши! Һәтта паңларниң қулақ­лирини ечип, кекәчләрни зуванға кәлтүрди, — дейишти.