Луқа баян қилған Хуш Хәвәр 1 - Һазирқи Заман Уйғурчә Тәрҗимиси

Муқәддимә

¹ Һөрмәтлик Теофилос җанаплири, Сизгә мәлумки, нурғун кишиләр һәзрити Әйсаниң аримизда қилған ишлирини хатириләшкә киришкән еди.

² Улар хатириләштә, бу ишларни баштин-ахир өз көзи билән көрүп, Худаниң Хуш Хәви­рини тарқатқанларниң баянлирини асас қилған.

³ Мән буларниң һәмми­сини баштин тәпсилий тәкшүрүп, ениқлап чиққанлиғим үчүн, буларни тәртиви бойичә йезип, сизгә мәлум қилишни лайиқ таптим.

⁴ Буниңдики мәхсәт, сизгә һәзрити Әйса һәққидә аңлиған тәлимләр­ниң ишәнчликлигини билдүрүштур.

Йәһия пәйғәмбәрниң дунияға келишидин бешарәт

⁵ Һирод падиша йәһудийлар районлирида һөкүмранлиғини жүргүзү­ватқан чағларда, Зәкәрия исимлиқ бир роһаний өткән еди. У илгирики роһаний Абия топиға тәвә болуп, өз новити кәлгәндә Йерусалимдики мәркизий ибадәтханида ишләтти. Униң аяли Елизабетму тунҗа баш роһаний Һарунниң әвлатлиридин еди.

⁶ Улар иккилиси Худаниң нәзәридә дурус кишиләрдин болуп, Худаниң пүтүн әмир-пәрманли­риға қаттиқ әмәл қилатти.

⁷ Амма улар пәрзәнт көрмигән еди. Чүнки Елизабет туғмас еди, униң үстигә иккилиси қерип қалған еди.

⁸ Бир күни Зәкәрия вә униң қисмидики роһанийлар мәркизий ибадәт­ханида новити бойичә роһанийлиқ вәзиписини ада қилива­татти.

⁹ Улар һәр күни адити бойичә ибадәтханиниң муқәддәс җайиға кирип, Худаниң һозурида исриқ селишқа бир роһаний таллаш үчүн чәк ташлатти. У күни чәк Зәкәрияға чиқти.

¹⁰ У муқәддәс җайға кирип исриқ селиватқанда, ибадәткә кәлгән җамаәт ташқирида дуа қилиши­вататти.

¹¹ Туюқсиз исриқданниң оң тәрипидә Зәкәрияға Худа әвәткән бир периштә көрүнди.

¹² Зәкәрия қорққинидин һодуқуп кәтти,

¹³ бирақ периштә униңға: — Әй Зәкәрия, қорқмиғин! Худа дуайиңни қобул қилди. Аялиң Елизабет саңа бир оғул туғуп бериду, униң исмини Йәһия қойғин.

¹⁴ У саңа хошал-хорамлиқ елип келиду, униң дунияға келиши билән нурғун кишиләр хурсән болушиду.

¹⁵ У Худаниң нәзәридә улуқ болиду, һарақ-шарап ичмәйду. У анисиниң қосиғидики вақтидин тартипла Худаниң Муқәддәс Роһиға чөмгән болиду.

¹⁶ У нурғун исраилларни Рәббимиз Худаниң йолиға қайтуриду.

¹⁷ У Худа тәрипидин худди Илияс пәйғәмбәргә ата қилинғандәк роһ вә күч-қудрәткә толған һалда, өзидин кейин келидиған Қутқазғучидин авал әвәтилип, ата билән балиларниң мунасивитини яңливаштин инақлаштуруп, Худаға бойсунмайдиғанларни адилларниң әқиланә йоллириға қайтуруп, хәлиқни Рәббиниң хизмитини қилишқа тәйяр қилиду, — деди.

¹⁸ — Мән қерип қалдим, аялимниң йешиму бир йәргә берип қалған турса, бундақ болуши мүмкинму? Мән уни немидин биләләймән? — дәп сориди Зәкәрия периштәдин.

¹⁹ Периштә: — Мән Худаниң һозуридики Җәбраил болимән. Мени Худа саңа бу Хуш Хәвәрни йәткүзүшкә әвәтти.

²⁰ Вақит-саати кәлгәндә, сөзлирим чоқум әмәлгә ашурулиду. Бирақ буниңға ишәнмигәнлигиң үчүн тилиң тутулиду. Бала туғулмиғичә зуванға кәлмәйсән, — дәпла көздин ғайип болди.

²¹ Бу чағда Зәкәрияни күтүп турғанлар униң муқәддәс җайда немә үчүн бунчивала кечиккәнлигини чүшәнмәй һәйран болушти.

²² Көпчи­лик униң муқәддәс җайдин чиқип, гәп қилалмай, қоллири арқилиқ ишарәт қилип мәхситини билдүргәнлигидин, униң муқәддәс җайда бирәр ғайибанә аламәтни көргәнлигини чүшәнди.

²³ Зәкәрия ибадәтханидики новәтчилик муддити тошуши биләнла өйигә қайтти.

²⁴ Дәрвәқә, узун өтмәй униң аяли Елизабет һамилдар болуп, бәш айғичә тала-түзгә чиқмиди.

²⁵ У: «Әнди Рәббим маңа яхши­лиқ қилип, мени халайиқ алдида номустин қутқузди», деди.

Һәзрити Әйсаниң дунияға келишидин бешарәт

^26-27 Елизабет һамилдар болуп алтә ай болғанда, Худа периштә Җәбраи­лни Җәлилийә өлкисидики Насирә дегән шәһәргә, Мәрийәм исимлиқ бир қизниң қешиға әвәтти. Мәрийәм билән Давут падиша­ниң әвладидин болған Йүсүпниң вәдилишиш чейи ичкүзүлгән еди.

²⁸ Җәбраил Мәрийәмниң алдиға берип: — Салам саңа, әй Худаниң шәпқитигә муйәссәр болған қиз. Рәббим саңа ярдур! — деди.

²⁹ Буниңдин бәк тәмтирәп кәткән Мәрийәм бу сөзләрниң мәнаси немиду, дәп ойлиди.

³⁰ Җәбраил униңға: — Әй Мәрийәм, қорқмиғин. Сән Худаниң шәпқитигә ериштиң.

³¹ Һамилдар болуп бир Оғул туғисән, исмини Әйса қойғин.

³² У улуқ болиду, улуқ Худа Уни Оғлум, дәп атайду. Пәрвәрдигар Худа Уни әҗдади падиша Давутниң тәхтигә олтарғузиду.

³³ У Яқупниң җамаити болған исраилларниң мәңгү Падишаси болиду, Униң Падишалиғи чәксиздур, — деди.

³⁴ — Мән техи қиз турсам, бу қандақму мүмкин болсун? — дәп сориди Мәрийәм периштәдин.

³⁵ — Худаниң Муқәддәс Роһи сениң вуҗудуңға чүшиду. Улуқ Худаниң күч-қудрити саңа сайә болуп йеқинлишиду. Шуңа сәндин туғулидиған муқәддәс Пәрзәнт Худа Оғли дәп атилиду.

³⁶ Туққиниң Елизабетқа қара! Кишиләр уни туғмас дәтти. У һазир шунчә қерип қалған болсиму, униң оғулға қосақ көтәргинигә алтә ай болуп қалди.

³⁷ Чүнки Худа қилалмайдиған һеч қандақ иш йоқ, — деди Җәбраил.

³⁸ — Мән Худаниң хизмитигә тәйярмән, дегиниңиздәк болсун, — деди Мәрийәм. Шуниң билән Җәбраил униң йенидин кәтти.

Мәрийәмниң Елизабетни йоқлиши

³⁹ Узун өтмәй, Мәрийәм алдираш йолға чиқип, Йәһудийә өлкисиниң тағлиқ районидики бир шәһәргә барди.

⁴⁰ У йәрдә Зәкәрияниң өйигә кирип Елизабетқа салам бәрди.

^41-42 Елизабет Мәрийәмниң салимини аңлиғанда, қосиғидики бовақ типирлап кәтти. Елизабет Муқәддәс Роһқа чөмүп, жуқури аваз билән мундақ деди: — Аяллар ичидә әң бәхитлик аялсән, қосиғиңдики бовақму бәхит­ликтур.

⁴³ Рәббимниң аниси болуш сүпитиң билән мени йоқлап кели­шиңгә мунасип әмәсмән.

⁴⁴ Салимиң қулиғимға киргәндә, қосиғим­дики бовақ сөйүнүп, типирлап кәтти.

⁴⁵ Сән «Худа маңа бәргән вәдисини җәзмән әмәлгә ашуриду», дәп ишәнгәчкә, нәқәдәр бәхитликсән!

Мәрийәмниң Худаға ейтқан мәдһийиси

⁴⁶ Мәрийәмму хуш болуп мундақ деди: «Қәлбимдин улуқлаймән Рәббимни,

⁴⁷ Қутқузғучим Худа қилди хурсән дилимни,

⁴⁸ Яд әтти У мәндәк әрзимәс бир қулини. Әвлаттин әвлатқичә бәхитлик, дәп атилармән шундин бери,

⁴⁹ Чүнки қадир Худа мән үчүн яратти улуқ ишларни. Муқәддәстур Униң нами,

⁵⁰ Меһир-шәпқәт қилар У садақәтмәнләргә әвлаттин-әвлатқичә.

⁵¹ Күчлүк қолини созуп, тар-мар қилди Һейлә-микирлик тәкәббурларни.

⁵² Тәхтидин чүшәрди У күчлүк һөкүмдарларни, Көтәрди әрзимәсләрниң қәддини.

⁵³ Сориғанлирини бәрди еһтияҗлиқларға, Қуруқ қол қайтурди Худаға еһтияҗсиз биз, дәп қариған байларни.

⁵⁴ Қилған вәдисини есидә тутуп, биз исраилларға рәһим қилди.

⁵⁵ Чүнки У әҗдадимиз Ибраһим һәм униң әвлатлириға ‹ Әвладиңға мәңгү меһир-шәпқәт көрситимән ›, дәп вәдә қилған еди».

⁵⁶ Мәрийәм Елизабетниң йенида үч айдәк туруп, өз өйигә қайтти.

Йәһия пәйғәмбәрниң дунияға келиши

⁵⁷ Елизабетниң ай-күни тошуп, бир оғул туғди.

⁵⁸ Худаниң униңға шун­чә чоң меһир-шәпқәт көрсәткәнлигини аңлиған холум-хошнилири вә уруқ-туққанлири униң билән бирликтә хошаллиққа чөмди.

⁵⁹ Бовақ туғулуп сәккиз күн болғанда, уруқ-туққанлар келип, бали­ниң хәтнисини қилип, униңға Зәкәрия дәп атисиниң исмини қой­мақчи болушти.

⁶⁰ Бирақ аниси: — Яқ! Исми Йәһия болсун, — деди.

⁶¹ — Болмайду! Уруқ-җамаитиңиз ичидә бундақ исимдикиләр йоққу! — дейишти уруқ-туққанлар қарши туруп.

⁶² Андин улар балиниң атисидин пәрзәндигә немә исим қоюшни халайди­ғанлиғини ишарәт билән сорашти.

⁶³ Зәкәрия бир парчә тахтайни әкәлдүрүп, «Исми Йәһия болсун», дәп язди. Көпчилик интайин һәйран қелишти.

⁶⁴ Дәл шу чағда Зәкәрия қайта зуванға келип, Худаға мәдһийә ейтишқа башлиди.

⁶⁵ Көпчилик Худаниң бу мөҗүзисини көрүп, әйминип кәтти. Бу хәвәр Йәһудийә өлкисиниң тағлиқ районлириға тарқалди.

⁶⁶ Бу иштин хәвәр тапқучилар: «Бу бала кәлгүсидә қандақ адәм болар?» дәп ойлашти, чүнки Худаниң күч-қудрити униңға яр еди.

Зәкәрияниң қутқузулуш һәққидики сөзлири

⁶⁷ Андин Йәһияниң атиси Зәкәрия Муқәддәс Роһқа чөмүп, пәйғәм­бәрлик сөз йәткүзүп, мундақ деди:

⁶⁸ «Пәрвәрдигар, йәни исраиллар етиқат қилип кәлгән Худаға мәдһийиләр ейтилсун! Чүнки У шапаәт қилип, хәлқини қутқузди.

^69-71 У улуқ пәйғәмбәрлири арқилиқ вәдә қилғинидәк, Бизни дүшмәнлиримиздин вә яман көргәнләрдин қутқузуш үчүн, Хизмәткари болған падиша Давутниң әвладидин бир күчлүк Қутқазғучи тиклиди.

⁷² Әҗдатлиримизға илтипат әйләп, Муқәддәс келишимини есигә алди.

^73-75 У әҗдадимиз Ибраһимға: ‹ Мән әвлатлириңни дүшмәнлиридин қутқузимән, Вә уларни өмүр бойи Өз алдимда, Садақәтмәнлик вә һәққанийлиқ билән, Дүшмәнлиридин қорқмай, Маңа ибадәт қилидиған қилимән ›, дәп қәсәм бәргән.

⁷⁶ Саңа кәлсәк, әй балам, Сәнму улуқ Худаниң пәйғәмбири, дәп атилисән. Рәббимизниң йоллирини тәйярлаш үчүн һазирлиғучи болисән.

⁷⁷ Униң хәлқигә: ‹ Гуналириңлар кәчүрүм қилинип қутқузулисиләр! › дәп уқтурисән.

^78-79 Чүнки Худайимиз шәпқәтлик вә рәһимдилдур, У асмандин таң шәпиғини елип келәр бизгә. У нурини чачар, Қараңғулуқ вә өлүм көләңгиси илкидә яшаватқанларға, Башлар бизләрни аманлиқ йолиға».

⁸⁰ Йәһия күндин-күнгә чоң болуп, роһий җәһәттин йетилип қалди. У Исраил җамаити алдида Худаниң хизмитини қилишни башлиғичә, чөлләрдә яшап кәлди.