Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Taisbeanadh 14:10

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Olaidh esan de fhìon fearg Dhè, a tha air a dhòrtadh gun mheasgadh, ann an cupan a fheirge-san; agus bidh e air a phianadh le teine agus pronnasg, am fianais nan aingeal naomha, agus am fianais an Uain.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

45 Iomraidhean Croise  

An sin thug an Tighearna air pronnasg agus teine frasadh air Sòdom agus air Gomorrah a‑nuas on Tighearna as na nèamhan:

Gabhaidh e còmhnaidh na phàillean, a chionn nach leis-san e; crathar pronnasg air a àite-còmhnaidh.

Chì a shùilean a sgrios, agus de fheirg an Uile-chumhachdaich òlaidh e.

Frasaidh e air na h‑aingidh ribeachan, teine agus pronnasg agus doineann uamhasach, mar chuibhreann an cupain.

Feith air an Tighearna, agus glèidh a shlighe, agus àrdaichidh e thu a‑chum an tìr a mhealtainn; nuair a ghearrar as droch dhaoine, chì thu e.

Agus chì na fìreanan, agus bidh eagal orra, agus nì iad gàire uime, ag ràdh,

Nochd thu dod shluagh nithean cruaidhe; thug thu oirnn fìon a’ bhuaireis òl.

Air an adhbhar sin tillidh a shluagh an seo, agus fàisgear uisgeachan cupain làin a‑mach dhaibh.

Oir tha cupan ann an làimh an Tighearna, agus tha am fìon dearg; làn coimeisg tha e, agus dòrtaidh e cuid as; ach a dheasgainnean fàisgidh agus òlaidh uile dhaoine aingidh na talmhainn.

A‑mhàin led shùilean seallaidh tu, agus chì thu dìol nan aingidh.

Stadaibh, agus gabhaibh iongantas; seallaibh mun cuairt le ioghnadh, agus amhaircibh; tha iad air mhisg, ach chan ann le fìon; tha iad a’ call nan cas, ach chan ann le dibh làidir.

Oir dh’ullaicheadh Tophet o shean; eadhon airson an rìgh tha sin air ullachadh; rinn e domhain e, rinn e farsaing e; cruach theine agus mòran connaidh; tha anail an Tighearna, mar shruth pronnaisg, ga fhadadh.

Agus iompaichear a sruthan gu pic, agus a duslach gu pronnasg; agus fàsaidh a fearann uile na phìc loisgich.

Dùisg, dùisg, èirich suas o Ierusalem, a dh’òl, o làimh an Tighearna, cuach a chorraich; dh’òl thu, dh’fhàisg thu as, deisgeanan cuach na ball-chrith.

Agus their thu riu, Mar seo tha an Tighearna, Dia nan sluagh, Dia Israeil, ag ràdh, Olaibh, agus bithibh air mhisg, agus sgeithibh, agus tuitibh agus na èiribh nas mò ron chlaidheamh a chuireas mise nur measg.

Seadh, mar seo deir an Tighearna, Feuch, iadsan nach robh cho toillteanach air òl den chuaich, dh’òl iad dhith gu deimhinn, agus am faod thusa dol saor as? Cha tèid thu as, ach gu deimhinn òlaidh tu.

Agus cuiridh mise air mhisg a prionnsachan, agus a daoine glice, a cinn-fheadhna, agus a h‑uachdarain, agus a daoine cumhachdach; agus caidlidh iad cadal bithbhuan, agus cha dùisg iad tuilleadh, deir an Rìgh don ainm Iehòbhah, Dia nan sluagh.

Dèan gàirdeachas, agus bi ait, O nighean Edoim, aig a bheil do chòmhnaidh ann am fearann Uis; thèid an cupan thairis fòs thugadsa; bidh tu air mhisg, agus leigidh tu ris do lomnochdaidh.

Agus chì gach uile fheòil gur mise, an Tighearna, a las e: cha bhi e air a mhùchadh.

Agus tagraidh mi na aghaidh le plàigh agus le fuil, agus frasaidh mi air fhèin, agus air a bhuidhnean, agus air a’ mhòr-shluagh a tha maille ris, frasan tuilteach, agus clachan-meallain mòra, teine agus pronnasg.

Tha thu air do lìonadh le nàire an àite glòire: òl thusa fòs, agus biodh do ro‑chraiceann air a leigeadh ris: riutsa tillear cupan làmh dheas an Tighearna; agus bidh sgeith nàireach air do ghlòir.

Ach fhreagair Iosa agus thubhairt e, Chan eil fhios agaibh ciod a tha sibh ag iarraidh. A bheil sibh comasach air a’ chupan sin òl a dh’òlas mise, agus a bhith air ur baisteadh leis a’ bhaisteadh lem baistear mise? Thubhairt iad ris, Tha sinn comasach.

An sin their e mar an ceudna riùsan air an làimh chlì, Imichibh uam, a shluaigh mhallaichte, a dh’ionnsaigh an teine shìorraidh, a dh’ullaicheadh don diabhal agus da ainglean:

Agus dh’imich e beagan air adhart, agus thuit e air a aghaidh, a’ dèanamh ùrnaigh, agus ag ràdh, O m’Athair, ma dh’fhaodas e a bhith, rachadh an cupan seo seachad orm; gidheadh, na biodh e mar as àill leamsa, ach mar as toil leatsa.

Oir ge bè neach a ghabhas nàire dhìomsa agus dem bhriathran anns a’ ghinealach adhaltranach agus olc seo, dhethsan gabhaidh Mac an Duine nàire, nuair a thig e ann an glòir a Athar, maille ris na h‑ainglean naomha.

Far nach bàsaich an cnuimh, agus nach tèid an teine as.

Agus thubhairt iadsan, Fhuair Cornelius an ceannard-ceud, duine cothromach air a bheil eagal Dhè, agus fo dheagh ainm aig cinneach nan Iùdhach uile, rabhabh o Dhia le aingeal naomh, fios a chur ortsa da thaigh, agus briathran a chluinntinn uat.

Agus gu bheil a thalamh uile na phronnasg, agus na shalann, agus na losgadh, nach eil e air a chur, no a’ toirt toraidh uaithe, agus nach eil feur sam bith a’ fàs ann, cosmhail ri sgrios Shòdoim agus Ghomorrah, Admah agus Sheboim, a sgrios an Tighearna na fheirg, agus na chorraich;

Agus dhuibhse a tha fo àmhghar, fois maille rinne, nuair a dh’fhoillsichear an Tighearna Iosa o nèamh, maille ra ainglean cumhachdach:

Amhail a tha Sòdom agus Gomorrah, agus na bailtean mun cuairt orra, a thug iad fhèin thairis do strìopachas air a’ mhodh cheudna, agus a bha a’ leantainn feòla coimhich, air an cur suas nam ball-sampaill, a’ fulang dìoghaltas teine shìorraidh.

Agus thug aon de na ceithir beò-chreutairean do na seachd aingil seachd soithichean òir, làn de fheirg an Dè a tha beò gu saoghal nan saoghal.

Agus bha am baile mòr air a roinn na thrì earrannan, agus thuit bailtean nan cinneach: agus thàinig Bàbilon mhòr an cuimhne an làthair Dhè, a thoirt dhi cupan-fìona fraoch a fheirge.

Oir dh’òl na h‑uile chinnich de fhìon fearg a strìopachais, agus rinn rìghrean na talmhainn strìopachas rithe, agus rinneadh saoibhir ceannaichean na talmhainn le pailteas a sògha.

Thugaibh ath-dhìol dhi mar a dhìol ise ribh, agus thugaibh dhi a dhà uiread, a rèir a h‑obraichean: anns a’ chupan a lìon i, lìonaibh a dhà uiread dhi.

Agus as a bheul tha claidheamh geur a’ dol a‑mach, a‑chum gum buaileadh e na cinnich leis; agus riaghlaidh e iad le slait iarainn: agus tha e a’ saltairt fìon-amair fraoch-feirge an Dè uile-chumhachdaich.

Agus ghlacadh am fiadh-bheathach, agus maille ris-san am fàidh-brèige a rinn mìorbhailean na làthair, leis an do mheall e an dream a ghabh orra comharradh an fhiadh-bheathaich, agus iadsan a rinn adhradh da ìomhaigh. Thilgeadh iad sin nan dithis beò ann an loch teine a’ dearg-lasadh le pronnasg.

Agus thilgeadh an diabhal a mheall iad anns an loch theine agus phronnaisg, far a bheil am fiadh-bheathach, agus am fàidh brèige, agus bidh iad air am pianadh a là agus a dh’oidhche, gu saoghal nan saoghal.

Agus thilgeadh am bàs agus ifrinn don loch theine: is e seo an dara bàs.

Ach aig an dream sin a tha gealtach, agus mì‑chreidmheach, agus gràineil, agus aig luchd-mort, agus strìopachais, agus draoidheachd, agus iodhal-adhraidh, agus aig na h‑uile bhreugairean, bidh an cuibhreann anns an loch a tha a’ dearg-lasadh le teine agus pronnasg, nì as e an dara bàs.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan