Fosglar geatachan na h‑aibhne, agus bidh an lùchairt air a sgaoileadh.
Àirmhidh e a dhaoine treuna a‑rìs: leagaidh iad sìos nan imeachd: nì iad deifir a‑chum a bhalla, agus ullaichear an dìdean.
Agus bheirear Husab air falbh ann am bruid, bheirear suas i; agus a gruagaichean na co‑imeachd, mar le guth chalaman, a’ bualadh air an uchd.
Feuch, tha do dhaoine mar mhnathan ann ad mheadhon: sgaoilear gu farsaing dod naimhdean geatachan do thìre; caithidh an teine do chroinn-dhruididh.