Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Lùcas 6:25

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Is an‑aoibhinn dhuibhse a tha sàthach: oir bidh acras oirbh. Is an‑aoibhinn dhuibhse a tha a’ gàireachdaich a‑nis: oir nì sibh bròn agus gul.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

33 Iomraidhean Croise  

Thèid e gu àl a shinnsear; gu bràth chan fhaic iadsan solas.

Ann an gàire fhèin bidh an cridhe brònach; agus is e deireadh an t‑subhachais sin tùirse.

Air eagal gum bi mi làn, agus gun àich mi thu, agus gun abair mi, Cò e an Tighearna? No gum bi mi bochd, agus gun goid mi, agus gun toir mi ainm mo Dhè ann an dìomhanas.

Mu ghàire thubhairt mi, Is cuthach e; agus mu shùgradh, Ciod a nì e?

Is fheàrr doilgheas na gàire; oir le dubhachas na gnùise nìthear an cridhe nas fheàrr.

Oir mar fhuaim droighnich fo phoit, mar sin tha gàire an amadain: is dìomhanas seo mar an ceudna.

Ach chaidh iadsan fòs a thaobh le fìon, agus le dibh làidir chaidh iad air seachran; chaidh an sagart agus am fàidh a thaobh le dibh làidir, shluigeadh suas iad le fìon, chaidh iad air seachran le dibh làidir; chaidh iad am mearachd ann an sealladh, thuislich iad ann am breitheanas.

Air an adhbhar sin, mar seo deir an Tighearna Iehòbhah, Feuch, ithidh m’òglaich-sa, ach bidh acras oirbhse; feuch, òlaidh m’òglaich-sa, ach bidh tart oirbhse; feuch, nì m’òglaich-sa gàirdeachas, ach bidh nàire oirbhse:

Agus siùbhlaidh gach aon da thrìd, ann an teinn agus ann an gorta; agus tàrlaidh, nuair a bhios e ann an gorta, gum bi corraich air ris fhèin, agus mallaichidh e a rìgh agus a Dhia, agus e a’ sealltainn suas.

Agus bheir e teum air an làimh dheis, agus gidheadh bidh e acrach; agus ithidh e suas air an làimh chlì, agus cha bhi iad sàsaichte; ithidh gach duine feòil a ghàirdein fhèin.

Agus tionndaidhidh mi ur fèillean gu bròn, agus ur n‑òrain uile gu tuireadh; agus bheir mi air na h‑uile leasraidh aodach-saic, agus air gach aon cheann maoile, agus nì mi e mar chumha airson aon mhic, agus a chrìoch mar là searbh.

Oir am feadh a tha iad air am filleadh na chèile mar sgitheach, agus mar gum b’ann air mhisg lem fìon, caithear iad mar asbhuain làn-thioram.

Ach thubhairt Dia ris, Amadain, air an oidhche seo fhèin iarrar d’anam uat: an sin cò dha a bhuineas na nithean sin a dh’ullaich thu?

An sin bidh gul agus gìosgan fhiacal, nuair a chì sibh Abrahàm, agus Isaac, agus Iàcob, agus na fàidhean uile ann an rìoghachd Dhè, agus sibh fhèin air ur tilgeadh a‑mach.

Ach is an‑aoibhinn dhuibhse a tha saoibhir: oir fhuair sibh ur sòlas.

Is an‑aoibhinn dhuibhse nuair a labhras daoine math umaibh: oir is ann mar sin a rinn an athraichean ris na fàidhean brèige.

Agus rinn iad gàire fanaid ris, do bhrìgh gu robh fhios aca gu robh i marbh.

No draosdachd, no còmhradh amaideach, no baoth-shùgradh, nithean nach eil iomchaidh: ach gum b’fheàrr leibh breith-buidheachais.

Oir nuair a their iad, Sìth agus tèarainteachd, an sin thig sgrios obann orra, mar shaothair air mnaoi thorraich; agus cha tèid iad as.

Bithibh ann an àmhghar, agus dèanaibh caoidh, agus gul: biodh ur gàire air a thionndadh gu bròn, agus ur n‑aoibhneas gu tùirse.

Do bhrìgh gu bheil thu ag ràdh, Tha mi beartach, agus air fàs ann an saoibhreas, agus gun fheum agam air nì sam bith; agus gun fhios agad gu bheil thu dòrainneach, agus truagh, agus bochd, agus dall, agus lomnochd:

Iadsan a bha làn, airson arain thuarasdalaich iad iad fhèin; agus iadsan a bha acrach, sguir iad de bhith mar sin: ise a bha roimhe neo-thorrach, rug i seachdnar; agus ise aig an robh mòran cloinne, dh’fhàs i fann.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan