Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Isaiah 9:4

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Oir bhris thu cuing a eallaich, agus bata a ghuailne, slat an fhir a shàraich e, mar ann an là Mhidiain.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

24 Iomraidhean Croise  

A‑chum an t‑Asirianach a bhriseadh nam dhùthaich, agus a shaltradh fom chasan air mo shlèibhtean: an sin falbhaidh a chuing dhiubh, agus togar a eallach bhàrr an guaille.

Oir tàrlaidh anns an là sin, deir Tighearna nan sluagh, gum bris mise a chuing bhàrr do mhuineil, agus a chuibhrichean sgaoilidh mi as a chèile; agus cha ghabh coigrich nas mò seirbhis dheth.

Oir a‑nis brisidh mi a chuing-san dhìot, agus sgaoilidh mi as a chèile do chuibhrichean.

Ann am fìreantachd socraichear thu; bidh tu fada o shàrachadh, ionnas nach gabh thu eagal; agus o uamhas, ionnas nach tig e dlùth dhut.

Agus bheir mi air do luchd-sàrachaidh am feòil fhèin ithe; agus cuiridh mi air mhisg iad lem fuil fhèin, mar le fìon nuadh; agus bidh fhios aig gach uile fheòil gur mise an Tighearna do Shlànaighear, agus gur e d’fhear-saoraidh Tì cumhachdach Iàcoib.

Is mise an Tighearna ur Dia a thug sibhse a‑mach à tìr na h‑Eiphit, a‑chum is nach biodh sibh nur tràillean aca; agus bhris mi cuibhreach ur cuinge, agus thug mi oirbh imeachd dìreach.

Agus led chlaidheamh thig thu beò, agus dod bhràthair nì thu seirbhis: agus nuair a bhios an uachdaranachd agad, an sin brisidh tu a chuing od mhuineal.

Ho, Asirianaich, slat mo chorraich; agus am bata nan làimh is e sin m’fhearg.

Oir cha ghabh slat nan daoi tàmh air crannchur nam fìrean, air eagal gun sìneadh na fìreanan an làmhan a‑chum euceirt.

Agus gun dìochuimhnicheadh tu an Tighearna do Chruithear a shìn a‑mach na nèamhan, agus a leag stèidh na talmhainn; agus gum biodh sìor-eagal ort gach là, airson corraich an fhir-shàrachaidh, mar gum biodh e ullamh gu sgrios? Agus càit a bheil corraich an fhir-shàrachaidh?

Bha corraich orm rim shluagh; thruaill mi m’oighreachd, agus thug mi thairis iad dod làimh; cha do nochd thusa tròcair dhaibh; air an aosda leag thu do chuing gu trom.

On eallaich thug mi as a ghualainn; o na poitean shaoradh a làmhan.

Oir tha gach uile chath an fhir-chogaidh le cruaidh iomairt, agus aodach air a thumadh ann am fuil; ach bidh seo le losgadh, agus connadh airson an teine.

Gabhadh mo dhìobaraich tàmh maille riut, O Mhòaib; bi ad ionad-falaich dhaibh on mhilltear; oir thàinig crìoch air an fhear-shàrachaidh, sguir am fear-millidh; tha an luchd-saltairt air an caitheamh as an tìr.

Crath thu fhèin on duslach; rach suas, dèan suidhe, O Ierusaleim; fuasgail thu fhèin o cheanglaichean do mhuineil, O nighean Shioin a tha fo dhaorsa.

Guilibh air a shon, sibhse uile mun cuairt dha; agus sibhse uile don aithne a ainm, abraibh, Cionnas a bhriseadh slat-rìoghail na treasa, lorg na maise!

Air an adhbhar sin cuiridh an Tighearna, Tighearna nan sluagh, caoile air a’ mhuinntir reamhair; agus fo a òirdheirceas fadaidh e losgadh, mar losgadh teine.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan