(Oir thig iad a‑mach nar dèidh) gus an tarraing sinn iad on bhaile: oir their iad, Tha iad a’ teicheadh romhainn, mar air tùs: uime sin teichidh sinne romhpa.
Thubhairt an nàmhaid, Leanaidh mi, beiridh mi orra, roinnidh mi a’ chreach: sàsaichear mo mhiann orra; rùisgidh mi mo chlaidheamh, sgriosaidh mo làmh iad.
Oir gu deimhinn chan eil fhios aig duine air a àm fhèin: mar iasg a ghlacar ann an droch lìon, agus mar eòin a ghlacar ann an ribe, is ann mar sin a ribear clann nan daoine ann an droch àm, nuair a thuiteas e orra gu h‑obann.
Agus thèid mise, agus an sluagh uile a tha maille rium, dlùth don bhaile: agus nuair a thig iad a‑mach nar coinneamh, mar air tùs, teichidh sinne romhpa.
Agus thubhairt clann Bheniàmin, Tha iad air am bualadh sìos romhainn, mar air tùs. Ach thubhairt clann Israeil, Teicheamaid, agus tàirngeamaid iad on bhaile gu ruig na rathaidean mòra.