Agus esan a ghlacar leis an nì mhallaichte, loisgear le teine e fhèin agus gach nì a tha aige; a chionn gun do bhris e coicheangal an Tighearna, agus gun do rinn e amaideachd ann an Israel.
Agus thàinig mic Iàcoib on mhachair nuair a chuala iad e, agus bha na daoine duilich, agus bha fearg mhòr orra; a chionn gun do rinn e amaideachd ann an Israel, ann an laighe le nighinn Iàcoib, nì nach bu chòir a dhèanamh.
Agus mise, càit an cuir mi air falbh mo mhasladh? Agus air do shon-sa, bidh tu mar aon de na h‑amadain ann an Israel: a‑nis uime sin labhair, guidheam ort, ris an rìgh; oir cha chùm e uat mi.
Pheacaich Israel, agus bhris iad mar an ceudna mo choicheangal a dh’àithn mi dhaibh; oir ghabh iad eadhon den nì mhallaichte, agus mar an ceudna ghoid iad, agus mar an ceudna cheil iad, agus chuir iad eadhon am measg an àirneis fhèin e.
Agus gabhaidh sinn deich fir as a’ cheud air feadh uile threubhan Israeil, agus ceud as a’ mhìle, agus mìle as na deich mìle, a thoirt lòin a dh’ionnsaigh an t‑sluaigh, a‑chum gun dèan iad, nuair a thig iad gu Gibeah Bheniàmin, a rèir na gràinealachd uile a rinn iadsan ann an Israel.
Agus dh’èirich fir Ghibeah am aghaidh, agus chuartaich iad an taigh mun cuairt orm anns an oidhche: mi fhèin b’àill leo a mharbhadh, agus air mo choileabach rinn iad èiginn, agus tha i marbh.
Agus rug mi air mo choileabach, agus gheàrr mi i na mìrean, agus chuir mi i air feadh uile fhearann oighreachd Israeil: oir rinn iad cionta agus gràinealachd ann an Israel.
An sin thubhairt Saul, Pheacaich mi: till, a mhic, a Dhaibhidh, oir cha dèan mi cron ort tuilleadh, a chionn gu robh m’anam luachmhor ad shùilean an‑diugh: feuch, rinn mi gu h‑amaideach, agus chaidh mi air seachran gu ro‑mhòr.