Agus carson nach maith thu m’easaontas, agus nach cuir thu air falbh m’euceart? Oir a‑nis anns an duslach caidlidh mi; agus iarraidh tu mi anns a’ mhadainn, ach cha bhi mi ann.
Nàire agus amhluadh gu robh orrasan le chèile, a tha a’ dèanamh gàirdeachais rim olc; còmhdaichear le nàire agus masladh iadsan a dh’àrdaicheas iad fhèin am aghaidh!
An sin thig uile phrionnsachan na fairge a‑nuas on rìgh-chathraichean, agus cuiridh iad am fallaingean a thaobh, agus cuiridh iad dhiubh an culaidhean grèise: èididh iad iad fhèin le ball-chrith, suidhidh iad air an làr, agus criothnaichidh iad gach tiota, agus bidh uamhas orra dod thaobh-sa.
Nì an rìgh caoidh, agus bidh am prionnsa air èideadh le lèirsgrios, agus bidh làmhan sluagh na tìre fo gheilt: nì mise riu a rèir an slighe, agus a rèir an toillteanais bheir mi breith orra, agus bidh fhios aca gur mi an Tighearna.
Thug mise a‑mach e, tha Tighearna nan sluagh ag ràdh, agus thèid e a‑steach do thaigh a’ mhèirlich, agus do thaigh an tì a tha a’ mionnachadh gu breugach air m’ainm-sa; agus fanaidh e ann am meadhon a thaighe, agus sgriosaidh e eadar fhiodh agus chlach e.
Mar an ceudna, a dhaoine òga, bithibh umhail do na seanairean: seadh, bithibh uile umhail da chèile, agus bithibh air ur sgeadachadh le irioslachd: oir tha Dia a’ cur an aghaidh nan uaibhreach, ach a’ toirt gràis dhaibhsan a tha iriosal.