Mar sin fhuair mise mar sheilbh dhomh fhèin mìosan dìomhanais, agus àirmhear dhomh oidhcheannan cràidh.
Ach a‑nis sgìthich e mi: sgap thu mo chuideachd uile.
Oir coileanaidh e an nì a dh’òrdaicheadh dhòmhsa: agus tha mòran den leithidean sin aige.
Och nach robh mi mar anns na mìosan a chaidh tharam, mar anns na làithean air an do choimhead Dia mi!
Mar a mhiannaicheas an seirbhiseach an sgàil, agus mar a bhios sùil aig an fhear-tuarasdail ri duais a obrach;
Feuch, mar leud boise rinn thu mo làithean, agus tha m’aois mar neoni ad fhianais: gu deimhinn, is dìomhanas gach duine da fheabhas. Selah.
Tha mi sgìth lem osnaich; rè na h‑oidhche tha mi a’ cur mo leapa air snàmh; lem dheòir tha mi ag uisgeachadh m’uirigh.
Caithear le dubhachas mo shùil; fàsaidh i sean, airson m’eascairdean gu lèir.
Chunnaic mi na h‑uile obraichean fon ghrèin; agus, feuch, is dìomhanas iad uile, agus buaireadh spioraid.