Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Iob 40:11

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Taom a‑mach fraoch d’fheirge, agus faic gach neach a tha uaibhreach, agus irioslaich e.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

34 Iomraidhean Croise  

A‑nis tha mise Nebuchadnesar a’ cliùthachadh agus ag àrdachadh agus a’ toirt onair do Rìgh nèimh, aig a bheil a uile obraichean nam fìrinn, agus a shlighean nam breitheanais; agus a’ mhuinntir a shiùbhlas ann an uabhar, tha esan comasach air an ìsleachadh.

Agus ìslichear uabhar an duine mhòir, agus leagar sìos àrdan nan daoine suarach; agus bidh an Tighearna na aonar air àrdachadh anns an là sin.

Cò as urrainn seasamh ro a fheirg-san? Agus cò a dh’fhaodas fuireach ann an dian-theas a chorraich? Tha a chorraich air a dòrtadh a‑mach mar theine, agus tha na creagan air an tilgeadh sìos leis.

Ach bheir e gràs as mò uaithe: uime sin tha e ag ràdh, Tha Dia a’ cur an aghaidh nan uaibhreach, ach a’ toirt gràis dhaibhsan a tha iriosal.

Tha mi ag ràdh ribh gun deachaidh am fear seo sìos da thaigh air fhìreanachadh nas mò na am fear ud eile: oir ge bè neach a dh’àrdaicheas e fhèin, ìslichear e; agus ge bè a dh’ìslicheas e fhèin, àrdaichear e.

Oir feuch, tha an là a’ teachd, a loisgeas mar àmhainn; agus bidh na h‑uaibhrich uile, seadh, gach neach a tha ri aingidheachd, mar asbhuain: agus loisgidh an là a tha a’ teachd suas iad, tha Tighearna nan sluagh ag ràdh; oir chan fhàg e bun no bàrr dhiubh.

A mhic an duine, abair ri prionnsa Thìruis, Mar seo tha an Tighearna Dia ag ràdh, a chionn gu bheil do chridhe air a thogail suas, agus gun dubhairt thu, Is dia mi, tha mi am shuidhe ann an cathair Dhè, ann am meadhon nan cuantan; gidheadh is duine thu, agus cha Dia, ged a chuir thu do chridhe mar chridhe Dhè.

Air an adhbhar sin dhòirt e air teas a chorraich, agus neart a’ chatha; agus dh’fhadaich e teine mun cuairt dha, ach cha do thuig e; agus loisg e e, gidheadh cha tug e fa‑near.

Cuir a‑mach dealanach agus sgaoil iad; tilg do shaighdean agus claoidh iad.

Oir caithidh Dia air, agus cha chaomhain e: bu mhiann leis teicheadh as a làimh.

Nuair a bhios e gus a bhrù a lìonadh, tilgidh Dia fraoch a fheirge air, agus frasaidh e air e nuair a bhios e ag ithe.

Oir tha teine air fhadadh am fheirg, agus loisgidh e gu ifrinn ìochdaraich, agus cuiridh e as don talamh le a thoradh, agus cuiridh e ri theine bunaitean nam beann.

A‑nis, tha fhios agam gur mò an Tighearna na na h‑uile dhiathan; oir anns an nì sin anns an do rinn iad gu h‑uaibhreach, bha esan os an cionn.

Rinneadh do dheaslàmh, O Thighearna, glòrmhor ann an cumhachd; bhris do dheaslàmh, O Thighearna, an nàmhaid na bhloighdean.

Le sèideadh Dhè sgriosar iad, agus le anail a shròine cuirear as dhaibh.

Gun gleidhear an t‑aingidh a‑chum là an sgrios; a‑chum là na feirge gun toirear a‑mach iad.

Agus iomainidh mi ad àite thu, agus od inbhe tilgidh mi sìos thu.

Is e Tighearna nan sluagh a dh’òrdaich e, a chur smala air uabhar gach uile ghlòire, agus a thabhairt uile uaislean na tìre fo dhìmeas.

Agus sìnidh e a‑mach a làmhan na mheadhon, mar a shìneas am fear a shnàmhas a‑mach a làmhan gu snàmh; agus bheir e a‑nuas a uabhar, maille ri creich a làmh.

Oir dh’ìslich e iadsan a bha a chòmhnaidh gu h‑àrd; a’ chathair àrd, thug e a‑nuas i; thug e a‑nuas i a‑chum an làir; thug e i eadhon a‑chum an duslaich.

Chuala sinn uabhar Mhòaib; tha e ro uaibhreach; a mhòrchuis, agus a uabhar, agus a uaill agus àrdan a chridhe.

Seo a’ bhrìgh, O rìgh, agus seo òrdagh an Tì as àirde, a tha air teachd air mo thighearna an rìgh:

Ach le tuil a’ ruith thairis bheir e crìoch iomlan air an dream a dh’èireas na aghaidh; agus ruaigidh dorchadas a naimhdean.

A dh’atharraicheas na beanntan, agus cha bhi fios aca air, a thilgeas bun-os‑cionn iad na fheirg:

Ardaich thu fhèin, a Bhritheamh na talmhainn; ìoc luigheachd do na h‑uaibhrich.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan