O ionracas mo chridhe thig mo bhriathran; agus labhraidh mo bhilean eòlas gu soilleir.
An luaidh duine glic air eòlas gaoithe, agus an lìon e a chliabh leis a’ ghaoith an ear?
Cha labhair mo bhilean aingidheachd, agus cha chan mo theanga cealg.
Na gabham-sa, guidheam ort, ri gnùis duine air bith; agus ri duine na labhram gu miodalach.
Oir chan aithne dhòmhsa cainnt mhiodalach: nam b’aithne, gu h‑aithghearr bheireadh mo Chruithear air falbh mi.
Feuch, a‑nis dh’fhosgail mi mo bheul; labhair mo theanga ann am bheul.
Cò e seo a tha a’ dorchachadh comhairle le briathran gun eòlas?
A‑nis, uime sin, mas toil leibh, amhaircibh orm; agus bidh e soilleir dhuibh ma nì mi breug.
Cuiridh teanga nan daoine glice an cèill eòlas gu ceart; ach dòirtidh beul nan amadan a‑mach amaideachd.
Sgaoilidh bilean nan daoine glice eòlas; ach cha dèan cridhe nan amadan mar sin.
Tha òr ann, agus mòran de chlachan luachmhor; ach is iad bilean an eòlais an seud as luachmhoire.
Oir tha mi a’ toirt dhuibh deagh theagaisg; na trèigibh-se mo reachd.