Labhraidh mi, agus bidh lasachadh agam; fosglaidh mi mo bhilean, agus freagraidh mi.
Bithibh nur tosd am thaobh-sa, agus labhraidh mi, agus thigeadh orm na dh’fhaodas.
Cò esan a thagras rium? Oir a‑nis, ma bhios mi am thosd, bheir mi suas an deò.
Uime sin tha mo smuaintean a’ toirt orm freagairt, agus air a shon seo nì mi deifir.
Fuilingibh dhomh, agus labhraidh mi; agus an dèidh dhomh labhairt, cuiribh ri ur fanaid.
Feuch, tha mo chom mar fhìon gun dol as aige; mar shearragan nuadha, tha e ullamh gu bhith air a reubadh.
Na gabham-sa, guidheam ort, ri gnùis duine air bith; agus ri duine na labhram gu miodalach.
Ma dh’fheuchas sinn ri labhairt riut, an gabh thu gu h‑olc e? Ach cò as urrainn e fhèin a chumail o labhairt?