Feuch, dh’fheith mi ri ur briathran; dh’èisd mi ri ur reusanan, gus an do rannsaich sibh ciod a theireadh sibh.
Riumsa dh’èisd daoine, agus dh’fheith iad, agus bha iad nan tosd rim chomhairle.
Agus bha sùil aca rium, mar ris an uisge; agus dh’fhosgail iad am beul gu farsaing, mar airson an uisge dheireannaich.
Uime sin thubhairt mi, Eisdibh rium; nochdaidh mise mar an ceudna mo bharail.
Seadh, thug mi fa‑near sibh; agus, feuch, cha robh aon agaibh a dhearbh an aghaidh Iob, no a thug freagradh air a bhriathran;
A‑nis dh’fheith Elihu gus an do labhair Iob, a chionn gum bu shine iad na esan.
Feuch, seo an nì a rannsaich sinn; mar sin tha e; èisd ris, agus biodh fhios agad air, air do shon fhèin.
Saoilear gu bheil a’ chòir aigesan a tha air thoiseach ann an agairt a chùise; ach thig a choimhearsnach, agus rannsaichidh e e.
Is glic duine saoibhir na bharail fhèin; ach rannsaichidh an duine bochd aig am bi tuigse a‑mach e.