Agus tha nighean Shioin air a fàgail mar bhothan ann am fìonlios, mar thaigh-fasgaidh ann an gàrradh chularan, mar bhaile air a theannachadh le naimhdean.
Tha m’aois air dealachadh rium, agus dh’atharraicheadh i air falbh mar phàillean buachaille; ghearradh as mo bheatha mar gum b’ann leis an fhigheadair; tha e gam chlaoidh le tinneas caithteach; o là eadhon gu oidhche tha thu a’ cur as dhomh.
Oir ithidh an leòmann iad mar thrusgan agus ithidh a’ chnuimh iad mar olainn; ach mairidh m’fhìreantachd-sa gu sìorraidh, agus mo shlàinte gu linn nan linntean.
Agus sgaoil e as a chèile a phàillean mar challaid; sgrios e a choitheanal fhèin; leig an Tighearna as aire ann an Sion an àrd-fhèill agus an t‑sàbaid; agus rinn e tàir, ann an teas a chorraich, air an rìgh agus air an t‑sagart.