Ach aig fear a’ ghàirdein làidir bha an talamh; agus ghabh an duine urramach còmhnaidh ann.
Cuiridh e air falbh uachdarain creachte, agus tilgidh e sìos na cumhachdaich.
An gabh sibh ra ghnùis? Airson Dhè an dèan sibh còmhstri?
Nuair a bha eagal orm ro mhòr-shluagh, no a chuir tarcais theaghlach uamhas orm, agus a bha mi am thosd, agus nach deachaidh mi a‑mach air doras.
Thugadh an talamh ann an làimh an aingidh: aghaidhean a bhritheamhan còmhdaichidh e: mura dèan e mar seo, càite, cò esan a nì?
Gluaisidh na h‑aingidh air gach taobh, nuair a dh’àrdaichear iadsan as suaraiche de chloinn nan daoine.
An ceannard air lethcheud agus an duine urramach, agus an comhairliche, agus am fear-ceàirde seòlta, agus an cainnt-fhear deas-bhriathrach.
An duine aosmhor agus urramach, is esan an ceann; agus am fàidh a tha a’ teagasg brèige, is esan an t‑earball.
A‑chum gun dèan iad olc le uile dhìcheall an làmh; tha am prionnsa agus am breitheamh ag iarraidh duaise: agus tha an duine mòr a’ foillseachadh a dhroch thograidh: mar sin tha iad ga phasgadh suas.