Air an adhbhar sin mun cuairt ort bha ribeachan, agus ghlac geilt obann thu;
Tarraing do làmh fada uam agus na cuireadh d’uamhann eagal orm.
Tha fuaim eagalach na chluasan: na shoirbheachadh thig am fear-millidh air.
Air gach taobh cuiridh uamhasan eagal air, agus fuadaichidh iad air a chasan e.
Biodh fhios agaibh a‑nis gun do thilg Dia thairis mi, agus gun do chuir e a lìon mun cuairt orm.
Ach choilean thu breitheanas an aingidh: gabhaidh breitheanas agus ceartas greim dhìot.
Agus ithidh an t‑acrach suas a fhogharadh, agus eadhon as na drisean gabhaidh e e: sluigidh an creachadair suas am maoin.
Oir tha saighdean an Uile-chumhachdaich annam, agus tha an nimh ag òl suas mo spioraid: tha uamhasan Dhè gan cur fhèin an òrdagh catha am aghaidh.
Frasaidh e air na h‑aingidh ribeachan, teine agus pronnasg agus doineann uamhasach, mar chuibhreann an cupain.
Nuair a thig ur n‑eagal mar fhàsachadh, agus a thig ur lèirsgrios oirbh mar iomaghaoith; nuair a thig teinn agus cràdh-cridhe oirbh.
Oir nuair a their iad, Sìth agus tèarainteachd, an sin thig sgrios obann orra, mar shaothair air mnaoi thorraich; agus cha tèid iad as.