Brisidh e mi le briseadh air bhriseadh; ruithidh e orm mar churaidh.
Tha thu air fàs an‑iochdmhor rium; le neart do làimhe tha thu gad chur fhèin am aghaidh.
Oir le doineann tha e gam bhruthadh, agus a’ dèanamh mo lot lìonmhor gun adhbhar.
Tha doimhne a’ gairm air doimhne le fuaim d’fheadain uisge; chaidh do stuaighean agus do thonnan uile tharam.
Ruithidh iad air an aghaidh mar dhaoine cumhachdach; streapaidh iad am balla mar luchd-cogaidh; agus siùbhlaidh iad gach aon air a shlighe, agus cha bhris iad an òrdagh.
Agus bhuail e iad muin air mhuin le àr mòr: agus chaidh e sìos agus ghabh e còmhnaidh ann an uaimh carraig Etaim.