Ach labhrainn-sa ris an Uile-chumhachdach, agus b’àill leam tagradh ri Dia.
Ach, O nach labhradh Dia, agus nach fosgladh e a bhilean riut;
Ged mharbh e mi, gidheadh earbaidh mi as: ach tagraidh mi mo shlighean na fhianais.
An sin gairm thusa, agus freagraidh mise: no labhraidh mise, agus freagair thusa mi.
Och nach èisdeadh aon rium! Feuch, is e mo mhiann gum freagradh an t‑Uile-chumhachdach mi, agus gun sgrìobhadh m’fhear-casaid leabhar.
An teagaisg esan a nì strì ris an Uile-chumhachdach? Esan a thagras ri Dia, freagradh e air a shon.
Ach dh’iarrainn-sa a dh’ionnsaigh Dhè, agus a‑chum Dhè chuirinn mo ghuth:
Mas àill leis a chùis a thagradh na làthair, cha fhreagair e e aon uair as a’ mhìle.
Thugaibh am fagas ur cùis, deir an Tighearna; thugaibh an làthair ur mòr-chumhachdan, deir rìgh Iàcoib.
Eisdibh-se, O shlèibhtean, còmhstri an Tighearna; agus sibhse, a bhunaitean làidir na talmhainn: oir tha còmhstri aig an Tighearna ra shluagh, agus tagraidh e ri Israel.