Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Iob 10:9

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Cuimhnich, guidheam ort, gur ann mar chriadh a rinn thu mi; agus gu duslach an tionndaidh thu mi a‑rìs?

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

25 Iomraidhean Croise  

Agus dhealbh an Tighearna Dia an duine de dhuslach na talmhainn: agus shèid e ann an cuinneinean a shròine anail na beatha; agus dh’fhàs an duine na anam beò.

Am fallas do ghnùise ithidh tu aran, gus an till thu a dh’ionnsaigh na talmhainn; oir aisde thugadh thu: oir is duslach thu, agus gu duslach tillidh tu.

Mar bhainne nach do thaom thu mi a‑mach, agus mar chàise nach do dhaingnich thu mi?

Ri truaillidheachd thubhairt mi, Is tu m’athair; ris a’ chnuimh, Is tu mo mhàthair, agus mo phiuthar.

Feuch, tha mise, mar a tha thu fhèin, o Dhia; as a’ chrèidh dhealbhadh mise mar an ceudna.

Bàsaichidh gach uile fheòil le chèile, agus tillidh an duine a‑rìs don duslach.

Nach lugha na sin asdasan, a tha nan còmhnaidh ann an taighean creadha, aig a bheil am bunait anns an duslach, a bhruthar ron leòmann?

Agus carson nach maith thu m’easaontas, agus nach cuir thu air falbh m’euceart? Oir a‑nis anns an duslach caidlidh mi; agus iarraidh tu mi anns a’ mhadainn, ach cha bhi mi ann.

Cuimhnich gur gaoth mo bheatha: cha till mo shùil a dh’fhaicinn maith.

Oir is aithne dha ar dealbh; is cuimhne leis gur duslach sinn.

Falaichidh tu do ghnùis, bidh iad fo amhluadh; bheir thu uapa an deò, eugaidh iad, agus tillidh iad rin ùir.

Cuimhnich oirnn, a Thighearna, leis an deagh-ghean a tha thu a’ nochdadh dod shluagh fhèin; O fiosraich sinn led shlàinte;

Air tiormachadh mar shoitheach creadha tha mo neart, agus tha mo theanga a’ leantainn rim ghial, agus gu ùir a’ bhàis thug thu mi.

Amhairc air m’àmhghar agus air mo phèin, agus lagh mo pheacaidhean gu lèir.

Oir chuimhnich e nach robh annta ach feòil; osag gaoithe a shiùbhlas, agus nach till a‑rìs.

Cuimhnich cia geàrr m’aimsir; carson a chruthaich thu gu dìomhain clann nan daoine uile?

Tionndaidhidh tu an duine gu sgrios, agus their thu, Tillibh, a chlann nan daoine.

An sin tillidh an duslach a‑chum na talmhainn mar a bha e; agus tillidh an spiorad a‑chum Dhè, a thug uaithe e.

Is an‑aoibhinn dhàsan a nì strì ris an fhear a rinn e; an t‑slige-chreadha ri fear-deilbh na creadha: an abair a’ chriadh ris-san a chumas i, Ciod a tha thu a’ dèanamh? No an abair an nì a rinn thu, Chan eil làmhan aigesan a rinn mi?

Agus chan eil aon neach ann a tha a’ gairm air d’ainm, a tha ga dhùsgadh fhèin suas a dhèanamh greim ort; oir dh’fhalaich thu do ghnùis uainn, agus chlaoidh thu sinn airson ar n‑euceartan.

Ach a‑nis, O Thighearna, is tusa ar n‑Athair; is sinne a’ chriadh, agus is tusa ar fear-deilbh; agus is sinne uile obair do làimhe.

O thaigh Israeil, nach faod mise a dhèanamh ribhse mar an creadhadair seo? deir an Tighearna. Feuch, mar a’ chriadh an làimh a’ chreadhadair, is amhail sin sibhse ann am làimh-sa, O thaigh Israeil.

Nach eil cumhachd aig a’ chreadhadair air a’ chriadh, ionnas gun dèanadh e den aon mheall aon soitheach a‑chum urraim, agus soitheach eile a‑chum eas-urraim?

Ach tha an t‑ionmhas seo againn ann an soithichean creadha, a‑chum gum bi òirdheirceas a’ chumhachd o Dhia, agus chan ann uainne.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan