Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Ieremiah 8:2

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Agus sgaoilidh iad iad mu choinneamh na grèine agus na gealaich agus uile fheachd nèimh, don tug iad spèis, agus don do rinn iad seirbhis, agus air an robh iad a’ leanmhainn, agus a bha iad ag iarraidh, agus don tug iad adhradh: cha chruinnichear iad, chan adhlaicear iad; nan aolach bidh iad air aghaidh na talmhainn.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

32 Iomraidhean Croise  

Agus thrèig iad uile àitheantan an Tighearna an Dia, agus rinn iad dhaibh fhèin dealbhan leaghte, eadhon dà laogh, agus rinn iad doire, agus rinn iad adhradh do uile armailt nèimh, agus rinn iad seirbhis do Bhàal.

Oir thog e suas a‑rìs na h‑àitean àrda a sgrios Heseciah a athair; agus chuir e suas altairean do Bhàal, agus rinn e doire, mar a rinn Ahab rìgh Israeil; agus shleuchd e do uile armailt nèimh, agus rinn e seirbhis dhaibh.

Agus thog e altairean do uile armailt nèimh, ann an dà chùirt taigh an Tighearna.

Agus chuir e as do shagartan an iodhal-adhraidh, a dh’òrdaich rìghrean Iùdah a losgadh tùis anns na h‑àitean àrda, ann am mòr-bhailtean Iùdah, agus anns na h‑àitean mu thimcheall Ierusaleim; iadsan mar an ceudna a loisg tùis do Bhàal, don ghrèin, agus don ghealaich, agus do na reultan seachranach, agus do uile armailt nèimh.

An sin ghabh iad eagal mòr, nuair nach robh adhbhar eagail ann; sgaoil Dia a chnàmhan-san o chèile a champaich ad aghaidh; nàraich thu iad, a chionn gun do rinn Dia tàir orra.

A sgriosadh aig En‑dor, a rinneadh mar aolach don talamh.

Dèan an àrd-uaislean mar Oreb agus mar Sheeb, agus an uachdarain gu lèir mar Shèba agus mar Shalmuna;

Ma ghineas duine ceud leanabh, agus gum bi e beò iomadh bliadhna, air chor is gum bi làithean a bhliadhnachan lìonmhor, agus nach sàsaichear a anam le math, agus mar an ceudna nach bi adhlacadh aige, is fheàrr, tha mi ag ràdh, torrachas anabaich na e.

Agus bidh an sluagh don do rinn iad fàistneachd air an tilgeadh a‑mach ann an sràidean Ierusaleim, fa chùis na gorta, agus a’ chlaidheimh, agus cha bhi neach ann a dh’adhlaiceas iad; iad fhèin, am mnathan, agus am mic, agus an nigheanan: oir taomaidh mise orra fhèin an aingidheachd.

An sin their thusa riu, A chionn gun do thrèig ur n‑athraichean mise, deir an Tighearna, agus gun deachaidh iad air lorg dhia eile, agus gun tug iad seirbhis dhaibh, agus gun tug iad dhaibh adhradh, agus gun do thrèig iad mise, agus nach do choimhead iad mo reachd.

Le bàs doilgheasach bàsaichidh iad; chan adhlaicear iad; mar aolach air aghaidh na talmhainn bidh iad; le claidheamh fòs, agus le gorta, caithear iad; agus bidh an cairbhean mar lòn do eunlaith an adhair, agus do bheathaichean na talmhainn.

Agus gheibh iad bàs, eadar bheag agus mhòr, anns an tìr seo; chan adhlaicear iad, agus cha dèanar caoidh air an son; cha gheàrr aon neach e fhèin, cha mhò a nì aon neach e fhèin maol air an son.

Agus bidh taighean Ierusaleim, agus taighean rìghrean Iùdah, amhail ionad Thophet, neòghlan; maille ris na taighean sin air fad, air mullach an do loisg iad tùis do uile fheachd nèimh, agus a dhòirt iad ìobairtean-dibhe a‑mach do dhiathan coimheach.

Le adhlacadh asail adhlaicear e, air a tharraing air falbh, agus air a thilgeadh an taobh a‑muigh de gheatachan Ierusaleim.

Agus bidh iadsan a mharbhar leis an Tighearna anns an là sin, o aon iomall na talmhainn eadhon gu iomall eile na talmhainn; cha chlaoidhear iad, cha mhò a chruinnichear iad, cha mhò a dh’adhlaicear iad; nan aolach air aghaidh na talmhainn bidh iad.

Agus gleann nan corp marbha gu h‑iomlan, agus na luaithre, agus na machraichean uile gu sruthan Chidroin, gu oisinn geata nan each an taobh an ear, bidh iad naomh don Tighearna: cha spìonar a‑nìos, agus cha tilgear sìos e nas mò gu bràth.

Air an adhbhar sin, mar seo deir an Tighearna a‑thaobh Iehoiacim rìgh Iùdah, Cha bhi aige neach a shuidheas air rìgh-chathair Dhaibhidh, agus tilgear a chairbh a‑mach a‑chum an teas anns an là, agus a‑chum an reodhaidh anns an oidhche.

Air an adhbhar sin èisdibh, O mhnathan, facal an Tighearna, agus glacadh ur cluas facal a bheòil; agus teagaisgibh dur nigheanan caoidh, agus gach aon da bana-choimhearsnaich tuireadh:

Oir tha am bàs air teachd an àird gus ar n‑uinneagan, air teachd a‑steach gus ar lùchairtean; thàinig e a ghearradh sìos araon an naoidhein anns a’ mhachair agus nan òganach anns na sràidean.

Abair, Mar seo deir an Tighearna, Tuitidh eadhon colainnean dhaoine mar aolach air aghaidh na faiche, agus mar an dlagh an dèidh a’ bhuanaiche nuair nach bi aon neach ann gu a thional.

Agus trèigidh mise thu anns an fhàsach, thu fhèin agus uile iasg d’aibhnichean: tuitidh tu air na machraichean sgaoilte; cha bhi thu air do thional, no air do chruinneachadh ri chèile; thug mise thu mar bhiadh do bheathaichean na machrach, agus do eunlaith an adhair.

Tuitidh tu air a’ mhachair sgaoilte: oir labhair mise, deir an Tighearna Iehòbhah.

Agus leagaidh mi cuirp mharbha chloinn Israeil fa chomhair an iodhalan; agus sgapaidh mi ur cnàmhan mu thimcheall ur n‑altairean.

Agus thug e mi don chùirt as fhaide a‑staigh de thaigh an Tighearna, agus, feuch, aig doras teampall an Tighearna, eadar an sgàth-thaigh agus an altair, tuaiream còig fir ar fhichead, len cùlaibh ri teampall an Tighearna, agus an aghaidh ris an àird an ear, agus iad ag adhradh don ghrèin ris an àird an ear.

Agus bheir mise airc air daoine, ionnas gun siubhail iad mar dhoill; a chionn gun do pheacaich iad an aghaidh an Tighearna; agus dòirtear a‑mach am fuil mar dhuslach, agus am feòil mar aolach.

Agus iadsan a tha ag adhradh do fheachd nèimh air mullach nan taighean; agus iadsan a tha ag adhradh, agus a’ mionnachadh air an Tighearna, agus fòs a’ mionnachadh air Malcham;

An sin thill Dia, agus thug e thairis iad a‑chum adhradh a dhèanamh do armailt nèimh, a rèir mar a tha e sgrìobhte ann an leabhar nam fàidhean, An tug sibh dhòmhsa beathaichean marbhte, agus ìobairtean rè dà‑fhichead bliadhna anns an fhàsach, O thaigh Israeil?

Agus gun deachaidh e agus gun do rinn e seirbhis do dhiathan eile, agus gun do rinn e adhradh dhaibh, aon chuid don ghrèin, no don ghealaich, no do uile armailt nèimh, nach d’àithn mise;

Agus air eagal gun tog thu suas do shùilean ri nèamh, agus nuair a chì thu a’ ghrian, agus a’ ghealach, agus na reultan, eadhon slòigh nèimh uile, gun tàirngear thu gu cromadh sìos dhaibh, agus gu adhradh a dhèanamh dhaibh, a roinn an Tighearna do Dhia ris gach cinneach a tha fo nèamh uile.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan