Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Ieremiah 23:9

Am Bìoball Gàidhlig 1992

A‑thaobh nam fàidhean. Tha mo chridhe briste an taobh a‑staigh dhìom; tha mo chnàmhan gu lèir air ghluasad; is cosmhail mi ri fear air mhisg; is ionann mi is duine air an d’fhuair fìon làmh-an‑uachdair, airson an Tighearna, agus airson briathran a naomhachd.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

21 Iomraidhean Croise  

Nochd thu dod shluagh nithean cruaidhe; thug thu oirnn fìon a’ bhuaireis òl.

Bhris masladh mo chridhe agus tha mi iarganach, agus dh’amhairc mi airson neach a ghabhadh truas, ach cha robh e ann; agus airson luchd-comhfhurtachd, ach cha d’fhuair mi iad.

Is an‑aoibhinn do chrùn uaibhreach misgearan Ephraim, agus do bhlàth seargach am maise glòrmhoir; dhaibhsan a tha air ceann a’ ghlinn bheartaich, a tha air an leagadh sìos le fìon.

Stadaibh, agus gabhaibh iongantas; seallaibh mun cuairt le ioghnadh, agus amhaircibh; tha iad air mhisg, ach chan ann le fìon; tha iad a’ call nan cas, ach chan ann le dibh làidir.

Air an adhbhar sin, cluinn seo a‑nis, O thusa a tha fo àmhghar, agus air mhisg, ach chan ann le fìon:

Agus thubhairt mi, Mo thruaighe mise! Oir chaidh as dhomh; oir is duine mi aig a bheil bilean neòghlan, agus am measg sluaigh aig a bheil bilean neòghlan tha mi am chòmhnaidh; oir chunnaic mo shùilean an Rìgh, Tighearna nan sluagh.

Nuair a their mi, Cha toir mi iomradh air, cha mhò a labhras mi tuilleadh na ainm; an sin tha e ann am chridhe mar gum b’e teine loisgeach, air a dhruideadh suas ann am chnàmhan; agus ged sgìthich mi mi fhèin ga chumail a‑steach, chan urrainn mi.

A‑nis thàrladh, nuair a chuala iad na h‑uile bhriathran, gun d’amhairc iad le eagal, gach aon air a chèile; agus thubhairt iad ri Baruch, Innsidh sinn gu deimhinn don rìgh na briathran seo air fad.

Tha na fàidhean ri fàistneachd bhrèige; agus na sagartan a’ riaghladh air an làimh-san; agus is ait lem shluagh-sa e a bhith mar sin; ach ciod a nì sibh ann an deireadh na cùise?

Chan eil leigheas air mo bhròn: tha mo chridhe fo leòn an taobh a‑staigh dhìom.

Och, nach b’uisge mo cheann, agus nach bu tobar dheur mo shùilean, a‑chum gun guilinn a là agus a dh’oidhche airson muinntir mharbhte nighean mo shluaigh!

Lìon e mi le searbhadas, chuir e air mhisg mi le searbh-luibhean.

Mar seo tha an Tighearna Dia ag ràdh, Is an‑aoibhinn do na fàidhean amaideach, a tha a’ leantainn an spioraid fhèin, agus nach faca nì sam bith!

Agus thubhairt an Tighearna ris, Imich tro mheadhon a’ bhaile, tro mheadhon Ierusaleim, agus cuir comharradh air aodainn na muinntir a tha ag osnaich agus a’ glaodhaich airson nan uile ghràinealachdan a tha air an dèanamh na meadhon.

Marbhaibh gu tur an sean agus an t‑òg, an òigh agus an leanabh, agus na mnathan; ach na beanaibh ri aon duine air a bheil an comharradh; agus tòisichibh aig mo naomh-ionad-sa. An sin thòisich iad aig na seann daoine a bha fa chomhair an taighe.

Agus ormsa Daniel thàinig fàiling, agus bha mi tinn car làithean àraidh; na dhèidh sin, dh’èirich mi suas, agus rinn mi gnothaichean an rìgh; agus bha uamhas orm mun aisling, ged nach tug aon neach sin fa‑near.

Nuair a chuala mi, chriothnaich mo chom: bha mo bhilean air chrith rod ghuth: chaidh lobhadh a‑steach ann am chnàmhan, agus chriothnaich mi ann am àite; a‑chum gum biodh fois agam ann an là an àmhghair: nuair a thèid e suas an aghaidh an t‑sluaigh, agus a chlaoidheas e iad le a bhuidhnean.

Oir bha mise beò as eugmhais an lagha uair-eigin: ach air teachd don àithne, dh’ath-bheothaich am peacadh, agus fhuair mise bàs.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan