Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Ieremiah 12:11

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Rinn iad e na fhàsach, riumsa tha e na fhàsach ri caoidh; rinneadh an tìr gu h‑iomlan fàs, gidheadh chan eil aon neach ga chur an suim.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

23 Iomraidhean Croise  

Is fheàrr dol do thaigh a’ bhròin na dol do thaigh na cuirme; oir is e sin crìoch nan uile dhaoine, agus gabhaidh am beò ga chridhe e.

Air an adhbhar sin dhòirt e air teas a chorraich, agus neart a’ chatha; agus dh’fhadaich e teine mun cuairt dha, ach cha do thuig e; agus loisg e e, gidheadh cha tug e fa‑near.

Tha an duine ionraic a’ bàsachadh, agus gun aon neach a’ toirt fa‑near; agus na daoine tròcaireach air an toirt air falbh, agus gun aon neach a’ tuigsinn gu bheil an t‑ionracan air a thoirt air falbh on olc a tha ri teachd.

Fuaim an iomraimh! Feuch, tha i a’ teachd dlùth, eadhon gluasad mòr on tìr mu thuath, a dhèanamh bailtean Iùdah nam fàsach, nan àite-còmhnaidh do dhràgonan.

Dòirt a‑mach do dhian-chorraich air na cinnich nach do ghabh eòlas ort, agus air na teaghlaichean nach eil a’ gairm air d’ainm; oir dh’ith iad suas Iàcob, ga ithe agus ga chaitheamh, agus rinn iad a àite-còmhnaidh fàsail.

Tha Iùdah ri bròn, dh’fhàs a geatachan lag; tha iad duaichnidh air an làr; agus tha gaoir Ierusaleim air dol suas.

Agus nì mi a’ chathair seo na fàsach, agus na ball-sgeig: bidh mòr-ioghnadh air gach neach a thèid seachad oirre, agus nì e sgeig airson a h‑uile phlàighean.

Oir tha am fearann làn de luchd-adhaltranais: oir airson mhionnan tha an tìr a’ caoidh: tha ionadan aoibhinn an fhàsaich air tiormachadh suas: tha an siubhal mar an ceudna olc, agus an neart eucorach.

Agus bidh am fearann seo uile na fhàsach, agus na uamhas; agus nì na cinnich seo seirbhis do rìgh Bhàbiloin deich agus trì-fichead bliadhna.

Tha lèirsgrios air lorg lèirsgrios air a ghairm: gu cinnteach tha an tìr gu h‑iomlan creachte: gu h‑obann chreachadh mo phàilleanan, mo sgàileachan ann an tiota.

Oir mar seo deir Iehòbhah, Bidh am fearann gu h‑iomlan air a fhàsachadh, ach cha dèan mi làn-chrìoch.

Airson seo nì an talamh bròn, agus dorchaichear na nèamhan shuas; a chionn gun do labhair mise, agus cha ghabh mi aithreachas; chuir mi romham, agus cha tèid mi air m’ais uaithe.

Gabh fòghlam, O Ierusaleim, air eagal gun dealaich m’anam riut; air eagal gun dèan mi fàsach dhìot, fearann neo-àitichte.

Airson nan slèibhtean togaidh mi gul agus caoidh, agus airson ionadan còmhnaidh an fhàsaich, tuireadh, a chionn gu bheil iad air an losgadh suas, air chor is nach tèid aon neach tromhpa; agus cha chluinnear annta guth na sprèidhe: eunlaith an adhair agus an t‑ainmhidh maraon theich, shiubhail air falbh.

Agus nì mise Ierusalem na cùirn, na h‑uaimh dhràgon; agus bailtean Iùdah nì mi nam fàsach, gun neach gan àiteachadh.

Airson nan nithean seo nach tig mise gan amharc? deir an Tighearna: air a leithid seo de chinneach nach dèan m’anam dìoghaltas?

Tha a’ mhachair na fàsach, tha an talamh ri caoidh; oir tha an t‑arbhar air a mhilleadh; tha am fìon nuadh air seargadh, dh’fhàilnich an ola.

Agus bheir mi lom-sgrìob air an fhearann, agus bidh ioghnadh air ur naimhdean a ghabhas còmhnaidh ann, mun nì sin.

Labhair ri uile shluagh an fhearainn, agus ris na sagartan, ag ràdh, Nuair a thraisg agus a ghuil sibh anns a’ chòigeamh agus anns an t‑seachdamh mìos, eadhon na deich agus trì-fichead bliadhna seo, an do thraisg sibh idir air mo shon-sa, eadhon air mo shon-sa?

Mura èisd sibh, agus mura cuir sibh an suim i, a‑chum glòir a thoirt dom ainm-sa, tha Tighearna nan sluagh ag ràdh, cuiridh mise eadhon mallachd oirbh; agus mallaichidh mi ur beannachdan; seadh, mhallaich mi iad cheana, a chionn nach eil sibh ga chur an suim.

Oir tha fhios againn gu bheil an cruthachadh uile ag osnaich, agus ann am pèin gu lèir, mar mhnaoi ri saothair, gus an àm seo:




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan