Agus thubhairt a’ bhean ris an nathair, De mheas craobhan a’ ghàrraidh faodaidh sinn ithe:
Agus dh’àithn an Tighearna Dia don duine, ag ràdh, De gach uile chraoibh anns a’ ghàrradh faodaidh tu ithe gu saor:
Ach de chraoibh eòlas a’ mhaith agus an uilc, chan ith thu dhith sin; oir anns an là a dh’itheas tu dhith, gu cinnteach bàsaichidh tu.
Ach de mheas na craoibhe a tha ann am meadhon a’ ghàrraidh, thubhairt Dia, Chan ith sibh dheth, agus cha bhean sibh ris, a‑chum nach faigh sibh bàs.
Tha an nimh mar nimh nathrach; tha iad mar nathair bhodhar, a dhruideas a cluas;