Agus tàrlaidh anns an là sin, gun cuir an Tighearna a‑mach a làmh a‑rìs an dara uair, a thoirt air ais fuidheall a shluaigh, a dh’fhàgar dhiubh, o Asiria, agus on Eiphit, agus o Phatros, agus o Chus, agus o Elam, agus o Shinar, agus o Hamat, agus o innsean na fairge.
Feuch, tha na cinnich mar bhoinne an t‑soithich-uisge; agus measar iad mar dhus mìn na slige-tomhais: feuch, togaidh e suas na h‑eileanan mar smùirnean:
Seinnibh don Tighearna òran nuadh; seinnibh a chliù o iomall na talmhainn; sibhse a bhios a’ dol air cuan, agus na h‑uile a tha ga lìonadh; eileanan, agus na h‑uile a tha a chòmhnaidh annta.
Tha m’fhìreantachd am fagas, tha mo shlàinte air dol a mach, agus nì mo ghàirdean breitheanas air na fineachan; feithidh na h‑eileanan rium, agus ann am ghàirdean cuiridh iad an dòchas.
Gu deimhinn feithidh na h‑eileanan rium, agus longan Tharsis air thoiseach; a thoirt do mhac o chèin, len airgead agus an òr maille riu; a‑chum ainm an Tighearna do Dhia, agus a‑chum Tì naomh Israeil, oir ghlòraich esan thu.
Oir siùbhlaibh thairis gu crìochan Chitim, agus faicibh; agus cuiribh fios gu Cedar, agus thugaibh geur aire; feuchaibh an do thachair riamh a leithid seo.
Mar seo tha an Tighearna Dia ag ràdh ri Tìrus, Nach criothnaich na h‑eileanan ri fuaim do leagaidh nuair a dh’èigheas a’ mhuinntir leònte, nuair a nìthear an t‑àr ann ad mheadhon?
Na dhèidh seo tionndaidhidh e a aghaidh ris na h‑eileanan, agus glacaidh e mòran: ach bheir prionnsa air a shon fhèin fa‑near gun sguir am masladh a thug e uaithe: gun mhasladh dha fhèin bheir e air tilleadh airsan.
Bidh an Tighearna uamhasach nan aghaidh: oir bheir e gort air uile dhiathan na talmhainn; agus bheir iad adhradh dhàsan, gach aon o a àite fhèin, eadhon uile eileanan nan cinneach.
Nuair a roinn an Tì as ro‑àirde do na cinnich an oighreachd, nuair a sgar e mic Adhaimh o chèile, shuidhich e crìochan nan sluagh a rèir àireamh chloinn Israeil: