Nuair a bha iad gu dol a‑steach do bhùth a’ choitheanail, agus gu teachd am fagas don altair, dh’ionnlaid iad iad fhèin, mar a dh’àithn an Tighearna do Mhaois.
Nuair a thèid na sagartan a‑steach ann, an sin cha tèid iad a‑mach as an ionad naomh gus a’ chùirt a‑muigh, ach an sin cuiridh iad an aodaichean, far a bheil iad a’ frithealadh; oir tha iad naomh: agus cuiridh iad orra aodaichean eile, agus thig iad dlùth do na nithean sin a tha airson a’ phobaill.
Agus nighidh esan a tha gu bhith air a ghlanadh a aodach, agus bearraidh e dheth a fhionnadh uile, agus nighidh e e fhèin ann an uisge, a‑chum gum bi e glan: agus na dhèidh sin thig e a‑steach don champ, agus fanaidh e a‑mach as a’ bhùth seachd làithean.
Chan ann o obraichean fìreantachd a rinn sinne, ach a rèir a thròcair fhèin shaor e sinn, tre ionnlad na h‑ath-ghineamhainn, agus ath-nuadhachadh an Spioraid Naoimh;
Thigeamaid am fagas le cridhe fìor, ann an làn dearbhachd a’ chreidimh, le ar cridheachan air an crath-ghlanadh o dhroch cogais, agus le ar cuirp air an nighe le uisge glan.
Tha am baisteadh, mar shamhlachas a tha a’ co‑fhreagradh dha seo (chan e cur dhinn sal na feòla, ach freagradh deagh chogais a‑thaobh Dhè), a‑nis gar tèarnadh-ne, tre aiseirigh Iosa Crìosd: