Agus nuair a thill Abner gu Hebron, thug Ioab e a lethtaobh anns a’ gheata a labhairt ris ann an sìth; agus bhuail e an sin e fon chòigeamh aisne, agus fhuair e bàs airson fuil a bhràthar Asahel.
Ach dh’àithn Iehoiada an sagart do na ceannardan-cheud, a chuireadh os cionn an t‑slòigh, agus thubhairt e riu, Thugaibh a‑mach i an taobh a‑muigh de na sreathan; agus ge bè neach a leanas i, marbhar leis a’ chlaidheamh e: oir thubhairt an sagart, Na cuirear gu bàs i ann an taigh an Tighearna.
Mar an ceudna, o pheacaidhean dànadais cùm air ais d’òglach; na biodh àrd-cheannas aca orm; an sin bidh mi ionraic, agus bidh mi neo-chiontach o easaontas mòr.
Mar seo labhair mi ribh, agus chan èisdeadh sibh, ach rinn sibh ceannairc an aghaidh àithne an Tighearna; agus chaidh sibh gu h‑an‑dàna suas don t‑sliabh.
Nuair a labhras fàidh ann an ainm an Tighearna, mura tachair an nì, agus mura tig e gu crìch, is e sin an nì nach do labhair an Tighearna; gu h‑an‑dàna labhair am fàidh e: cha bhi eagal ort roimhe.
Ach gu h‑àraidh iadsan a leanas an fheòil ann an ana-miann na neòghlaine, agus a nì tàir air uachdaranachd: air dhaibh a bhith an‑dàna, fèin-thoileil, chan eagal leo ana-cainnt a thoirt dhaibhsan a tha ann an àrd-inbhe: