Agus ròist iad a’ chàisg le teine, a rèir na riaghailt; ach bhruith iad na tabhartasan naomha ann am poitean, agus ann an coireachan, agus ann an aighnean, agus roinn iad iad gu grad am measg an t‑sluaigh uile.
Agus gabhaidh tu an t‑saill uile a tha a’ còmhdachadh a’ mhionaich, agus an sgairt a tha os cionn nan àinean, agus an dà àra, agus an t‑saill a tha orra, agus loisgidh tu iad air an altair.
Chuir e teine a‑nuas, agus thug e air dol a‑steach dom chnàmhan, agus bhuadhaich e orra; sgaoil e lìon airson mo chas; thill e mi air m’ais: rinn e fàs mi, fad an là ri caoidh.
Ach a mhionach agus a chasan nighidh e ann an uisge: agus loisgidh an sagart an t‑iomlan air an altair, mar ìobairt-loisgte, tabhartas a bheirear suas le teine, de fhàile cùbhraidh don Tighearna.