Fillidh an t‑amadan a làmhan ri chèile, agus ithidh e a fheòil fhèin.
Carson a tha mi a’ gabhail m’fheòla am fhiaclan, agus a’ cur mo bheatha ann am làimh?
Nì an duine iochdmhor math da anam fhèin; ach esan a tha an‑iochdmhor, claoidhidh e a fheòil fhèin.
Cha ròist an leisgean a shitheann; ach is luachmhor saoibhreas an duine dhìcheallaich.
Miannaichidh anam an leisgein, agus cha bhi aige; ach nìthear anam nan dìcheallach sultmhor.
Airson an fhuachd cha treabh an leisgean; iarraidh e dèirc anns an fhogharadh, ach chan fhaigh e.
Cia fhad a chaidleas tu, a leisgein? Cuin a dh’èireas tu as do chadal?
Tha briathran beul duine glic gràsail; ach sluigidh bilean amadain e fhèin suas.
Agus bheir e teum air an làimh dheis, agus gidheadh bidh e acrach; agus ithidh e suas air an làimh chlì, agus cha bhi iad sàsaichte; ithidh gach duine feòil a ghàirdein fhèin.